Gazpacho – шэдэўры нарвежскай кухні
Апублікавана
у
Пясочніца
Ні для каго не сакрэт, што гаспача – гэта нацыянальнае блюда іспанскай кухні: халодны суп з цёртых памідораў ці іншай гародніны. Што ж можа быць агульнага паміж паўднёвай “міжземнаморскай дыетай” і суровымі нарвежскімі рэаліямі?
На дадзенае пытанне адказаў заснавальнік гурта і клавішнік Томас Андэрсан: “Нам падалося, што гаспача – вырадак сярод супоў (ствараецца з пюрэ гародніны і падаецца халодным). Гэта ідэальная назва для нашай групы”. Крытыкі назвалі “Gazpacho” “самай вялікай з незаўважаных музычнымі лэйбламі груп”.
Стыль выканання нарвежцаў вызначыць так жа складана, як перамагчы Чака Норыса. У прэсе крытыкі вызначылі, што група грае ў стылі “classical post ambient nocturnal atmospheric neo-progressive folk world rock”. Думаю, можна ім паверыць, улічваючы тое, колькі элементаў спалучае ў сабе музыка гэтага калектыву. Калі ж проста, то гурт грае выдатны прагрэсіў-арт рок.
Банда была ўтворана ў 1996 г. у Осла Янам Хенрыкам Оме (вакал), Ёнам Арнэ Вільба (гітара) і Томасам Андэрсанам (клавішы). У той час, як на радзіме вікінгаў усе імкнуліся валіць разнастайны і максімальна брутальны метал, “Gazpacho” сабраліся, каб лабаць музон, падобны да такіх гігантаў музычнай індустрыі, як “A-ha”, “Radiohead”, “Marillion” і “Porcupine Tree”.
На сённяшні дзень у архіве групы налічваецца 7 паўнафарматных альбомаў. Афармленне якіх заслугоўвае асабістай увагі.
Bravo (2003)
When Earth Lets Go (2004)
Firebird (2005)
Night (2007)
Tick Tock (2009)
Missa Atropos (2010)
March of Ghosts (2012)
Як стала вядома, “Gazpacho” мае дастаткова мала падтрымкі ад лэйбла “Kscope”, на якім яна падпісана, таму, музыканты выкарыстоўваюць рэсурсы інтэрнэт-сеціва для прасоўвання сваіх дыскаў, мерчу і іншай прадукцыі. Дапамогай ім служаць іх афіцыйны веб-сайт www.gazpachoworld.com (дарэчы, вельмі цікава аформлены), форум і старонка на MySpace www.myspace.com/gazpachomusic. Гэта дазваляе ўдзельнікам гурта працаваць поўны рабочы дзень і выпускаць па адным альбоме амаль на год.
Склад групы выглядае на дадзены момант наступным чынам:
Яна Хенрык Оме – вакал
Ён Арнэ Вільба – гітары
Томас Андэрсан – клавішы
Мікаэль Кромер – скрыпка
Крысціян Торп — бас
Ларс Эрык Асп — бабараны
Напрыканцы трэба сказаць, што пры ўсёй разнастайнасці матэрыялу, спрактыкаваны слухач заўжды пазнае ў гэтай музыцы скрыпку Дэвіда Кроса (“King Crimson”), гітару Сцівена Уілсана (“Porcupine Tree”) і клавішы Кевіны Мура (ех- «Dream Theater», “OSI”), але зробленыя як бы па-свойму.
Уласна, іх афіцыйны кліп да болю нагадвае ў візуальным плане апошні «Storm Corrosion» «Drag Ropes», а ў музычным хутчэй французаў «Kwoon» «I lived on the moon».
0 каментароў