Што атрымаецца з украінскай вайны, яшчэ паглядзім.
А гаворка пра Оруэла, прыведзеная цытата якога — хлусня і прапаганда.
Вось яшчэ прыклад, якія абвяргае яго: значныя еўрапейскія дыктатары XX ст. — Гітлер, Мусаліні, Франка, Пілсудскі — мелі ў свой час рэальны франтавы досвед і адпаведную рэальную павагу. Ведалі вайну з пазіцыі акопу і абстрэлу, ня толькі з трыбуны.
Што да патрыятызму… Я беларус, патрыёт, нацыяналіст, карпаратывіст. Тэлевізар не гляджу, навінам не веру.
Нам з вамі сапраўды лепш не размаўляць пра палітыку.
Што, сур'ёзна? I штосьцi атрымалася добрага з гэтага? А калi гэты *сensored* скончыцца, хто iм скажа за хэта «дзякуй»?
Колькi людзей крывавым вопытам неяк бiлiся за тое каб да людзей дайшло, што нiчога добрага с патрыятызму (яшчэ з такога як там) ня выйдзе.
Iнтэрнет ды тэлебачанне прауды нам не пакажуць.
Але, зауважу, брат не павiнен бiць i катаваць брата. Нi у якiм выпадку.
Алсо, не хачу разводзiць тут тэму пра палiтыку i iншы бруд, давайце жыць мiрна.
Рэальнасць на нашых вачах абвяргае хацелкі лібераста Оруэла:
нармальныя хлопцы з «Правага сектара», «Патрыёта Украіны», «Сацыял-нацыянальнай асамблеі» і іншых суполак казалі пра вайну, хацелі вайны і такі пайшлі на вайну. Добраахвотнікамі.
Спадабалася думка Оруэла, што «Вся пропаганда, все крики, ложь и ненависть ВСЕГДА исходят от людей которые на эту войну не пойдут.»
Ну як, цудоуна кажа дзядзька?
Праз слухачоў праходзяць, прапаўзаюць i працiскаюцца вобразы войнаў, вынішчэньня людзей i сьмерці душ iх забойцаў. Рэлiгiйны фанатызм, штодзённая хлусьня кiраўнiкоў, правадыроў i «прарокаў», цынізм і нявера ў праўдзе, сьляпое падпарадкаваньне зь няпраўды. Тое, што было, ёсьць i будзе, што жыло, жыве i, на жаль, жыць будзе… Сьпеў пра страчаны сьвет, страчаны кожным з нас, якi кожны i павiнен знайсьцi для сябе.
Стаўленне нармальнага мужчыны да вайны — гэта як мінімум цікавасць, або разуменне яе як неабходнага мерапрыемства, або ўвогуле жаданне ў ёй удзельнічаць.
Охі-ахі, эмоцыі і енкі («lament») — гэта чыста жаночая пазіцыя, бо жанчына — гэта маці, прыродная задача якой — ахоўваць і расціць дзяцей. Ну або пазіцыя сытых офісных коцікаў-падкаблучнікаў.
Ганьба, карацей.
Цяпер застауся толькi RE:PUBLIC, думаючы пра Пiраты ня трэба уяуляць сабе iдэальны клюб. Больш менш там iдэальна для слухачоу-глядачоу, сур'ёзным гуртам (напрыклад, у якiх толькi мiншмум гадзiна-дзве на саундчэк, настройка свету ды яшчэ cтрашэнна доугiм абмалёуваннем i пераапрананнем i iнш.) там рабiць няма чаго.
Першае, што кінулася ў вочы, калі ў свой час чытаў артыкул пра бар на Анлайнеры — альпійская сьценка. Шукаў вачыма яе доўга, пакуль не пабачыў сьценачку метр на метр з глінянымі трымалкамі, якія наўрад ці вытрымаюць вагу чалавека. Ну й сам бар здаваўся паболей. Але гэта ўсё штучныя мінусы, у астатнім — залік. Значна лепш, чым Джолік і Салтайм, нармалёвы дызайн, нармалёвы прайс на піва (Рэпабліку прывітаньне), хуценькі бармэн, дазвол паліць, размаляваныя прыбіральні (маю на ўвазе графіці). Усё тое, што трэба. Адсутнасьць гардэробу? Ну дык у джолікасалтаймах іх таксама не было, але тут ёсьць вешалкі і вашае элегантнае паліто ня прыйдзецца шукаць пад стосам потных касух.
І што за верасень і прыкол зь ім?
А гаворка пра Оруэла, прыведзеная цытата якога — хлусня і прапаганда.
Вось яшчэ прыклад, якія абвяргае яго: значныя еўрапейскія дыктатары XX ст. — Гітлер, Мусаліні, Франка, Пілсудскі — мелі ў свой час рэальны франтавы досвед і адпаведную рэальную павагу. Ведалі вайну з пазіцыі акопу і абстрэлу, ня толькі з трыбуны.
Што да патрыятызму… Я беларус, патрыёт, нацыяналіст, карпаратывіст. Тэлевізар не гляджу, навінам не веру.
Нам з вамі сапраўды лепш не размаўляць пра палітыку.
Колькi людзей крывавым вопытам неяк бiлiся за тое каб да людзей дайшло, што нiчога добрага с патрыятызму (яшчэ з такога як там) ня выйдзе.
Iнтэрнет ды тэлебачанне прауды нам не пакажуць.
Але, зауважу, брат не павiнен бiць i катаваць брата. Нi у якiм выпадку.
Алсо, не хачу разводзiць тут тэму пра палiтыку i iншы бруд, давайце жыць мiрна.
нармальныя хлопцы з «Правага сектара», «Патрыёта Украіны», «Сацыял-нацыянальнай асамблеі» і іншых суполак казалі пра вайну, хацелі вайны і такі пайшлі на вайну. Добраахвотнікамі.
Ну як, цудоуна кажа дзядзька?
Охі-ахі, эмоцыі і енкі («lament») — гэта чыста жаночая пазіцыя, бо жанчына — гэта маці, прыродная задача якой — ахоўваць і расціць дзяцей. Ну або пазіцыя сытых офісных коцікаў-падкаблучнікаў.
Ганьба, карацей.