Чаму варта павучыцца ва ўкраінцаў?
Апублікавана
у
Рэпартажы
36 Фота
Зьезьдзілі на Ukranian doom & depression 2014
Гэта дум-тусоўка, спадарства.
Гук на найвышэйшым узроўні, аддача натоўпу шчырая і няперадузятая. Клуб утульны і вялікі са сваімі шматлікімі зонамі. Працуе фатограф са зьнешняй успышкай, здымаючы ўсіх жадаючых.
Гурты не абы-якія. Усе па-свойму каларытныя і ніхто ня грае шчыра гаўно прахадное. Няма гэткага, ведаеце, прыкрага стаўленьня да маладых выканаўцаў, няма напружанай атмасферы ў плане бы дзейства робіцца андэграўндна з барскага пляча адміністрацыі «няхай сёньня пацешацца валасатыя малапрыбытковыя, а заўтра мы зробім мэйнстрымавую хуйню». Усё ад душы і так бы мовіць — на выкананьне, сумленна. Гэта той ключавы фактар, які цягне людзей хадзіць на імпрэзы, і якога менавіта не хапае нашай недапрацаванай метал-плыні.
У хахлоў, здаецца, няма паняцьця «няхай будзе як будзе, абы было, рабі што можаш». А ёсьць імкненьне ўсё дапрацоўваць да канца, за што я іх і паважаю. Нам ёсьць што пераняць і чаму навучыцца, каб сто разоў не перакладваць уласныя хібы на дрэнную публіку, дарагое пітво ці дзядзю васю.
Тут атмасфера ўзаемазгоды, сяброўства, еднасьці, узаемапавагі. Бляць, ды нават тампон, кінуты на ўнітазе, тут выглядаў прыстойна!
Далей наглядны экскурс па зьместу імпрэзы: відэа і фота ад украінскіх сяброў. Глядзім і матаем на вус.
Тэкст: Ян Мачульскі
Відэа: Yura Silentbeholder
Фота: Віта Ярмалюк, Ігар Радчанка
Гэта дум-тусоўка, спадарства.
Гук на найвышэйшым узроўні, аддача натоўпу шчырая і няперадузятая. Клуб утульны і вялікі са сваімі шматлікімі зонамі. Працуе фатограф са зьнешняй успышкай, здымаючы ўсіх жадаючых.
Гурты не абы-якія. Усе па-свойму каларытныя і ніхто ня грае шчыра гаўно прахадное. Няма гэткага, ведаеце, прыкрага стаўленьня да маладых выканаўцаў, няма напружанай атмасферы ў плане бы дзейства робіцца андэграўндна з барскага пляча адміністрацыі «няхай сёньня пацешацца валасатыя малапрыбытковыя, а заўтра мы зробім мэйнстрымавую хуйню». Усё ад душы і так бы мовіць — на выкананьне, сумленна. Гэта той ключавы фактар, які цягне людзей хадзіць на імпрэзы, і якога менавіта не хапае нашай недапрацаванай метал-плыні.
У хахлоў, здаецца, няма паняцьця «няхай будзе як будзе, абы было, рабі што можаш». А ёсьць імкненьне ўсё дапрацоўваць да канца, за што я іх і паважаю. Нам ёсьць што пераняць і чаму навучыцца, каб сто разоў не перакладваць уласныя хібы на дрэнную публіку, дарагое пітво ці дзядзю васю.
Тут атмасфера ўзаемазгоды, сяброўства, еднасьці, узаемапавагі. Бляць, ды нават тампон, кінуты на ўнітазе, тут выглядаў прыстойна!
Далей наглядны экскурс па зьместу імпрэзы: відэа і фота ад украінскіх сяброў. Глядзім і матаем на вус.
Тэкст: Ян Мачульскі
Відэа: Yura Silentbeholder
Фота: Віта Ярмалюк, Ігар Радчанка
1 каментар