Inhumanity - Torture of Consciousness [ep]
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Inhumanity — Torture of Consciousness [ep]
Satanath Records, 2012
Я вам не скажу за всю Одессу
Вся Одесса очень велика
Но и Молдаванка и Пересыпь
Обожают злобный death metal…
Яшчэ адзін маленькі, але шматабяцальны дэт-метал дэбют з брацкай Украіны, на гэты раз з горада Адэсы. Змрочнае афармленьне вокладкі ў чорна-белых танах, вычварны лагатып, і жудаснаваты кавер-арт як бы намякаюць, што зьмест будзе адпавядаць форме.
Прадчуваньне не падманула. Кароткае і спакойнае інтра спачатку зьбіла з панталыку і ўсыпіла пільнасьць, але пачынаючы з другога трэка ўсё ўстала на свае месцы. Гэта дэз-метал старой школы, у лепшых традыцыях першай шведскай хвалі. Ніякіх кампрамісаў — выключна драйв, агрэсія і хуткасьць. Феерыя брутальных гітар і забойных барабанаў, дапоўненая вантробным гроўлінгам а-ля Масэ Бромберг. Ды яшчэ і запісана ўсё якасна — аж дзіву даешся. Аматары «андэграўнда» дружна скажуць «фі», а мудрыя металхэды атрымаюць порцыю задавальненьня. Асобнага згадваньня заслугоўвае кавер на песьню гурта Grave — Into The Grave, які хістае паболей за арыгінал.
«Катаваньне сьвядомасьці» прайшло пасьпяхова, і нават прыемна. Шкада, што так хутка — інтра, дзьве свае кампазіцыі ды адзін кавер. Ёсьць вечныя рэчы ў дэз-металу, такія, як альбомы Penetralia і Osculum Оbscenum гурта Hypocrisy, раньняя творчасьць Entombed і Grave, але нават яны пры працяглым і частым праслухоўваньні могуць надакучыць, і тады на дапамогу прыходзяць такія хлопцы, як Inhumanity: ідэйныя, музычныя і таленавітыя. Яны ня гоняцца за модай і славай, а граюць тую музыку, якая падабаецца ім самім. І знаходзяць свайго, няхай нешматлікага, але удзячнага слухача. Inhumanity — захоўвайце традыцыі, хутчэй пішыце паўнафарматнік і прыязджайце ў Беларусь з канцэртамі. 9 з 10
Satanath Records, 2012
Я вам не скажу за всю Одессу
Вся Одесса очень велика
Но и Молдаванка и Пересыпь
Обожают злобный death metal…
Яшчэ адзін маленькі, але шматабяцальны дэт-метал дэбют з брацкай Украіны, на гэты раз з горада Адэсы. Змрочнае афармленьне вокладкі ў чорна-белых танах, вычварны лагатып, і жудаснаваты кавер-арт як бы намякаюць, што зьмест будзе адпавядаць форме.
Прадчуваньне не падманула. Кароткае і спакойнае інтра спачатку зьбіла з панталыку і ўсыпіла пільнасьць, але пачынаючы з другога трэка ўсё ўстала на свае месцы. Гэта дэз-метал старой школы, у лепшых традыцыях першай шведскай хвалі. Ніякіх кампрамісаў — выключна драйв, агрэсія і хуткасьць. Феерыя брутальных гітар і забойных барабанаў, дапоўненая вантробным гроўлінгам а-ля Масэ Бромберг. Ды яшчэ і запісана ўсё якасна — аж дзіву даешся. Аматары «андэграўнда» дружна скажуць «фі», а мудрыя металхэды атрымаюць порцыю задавальненьня. Асобнага згадваньня заслугоўвае кавер на песьню гурта Grave — Into The Grave, які хістае паболей за арыгінал.
«Катаваньне сьвядомасьці» прайшло пасьпяхова, і нават прыемна. Шкада, што так хутка — інтра, дзьве свае кампазіцыі ды адзін кавер. Ёсьць вечныя рэчы ў дэз-металу, такія, як альбомы Penetralia і Osculum Оbscenum гурта Hypocrisy, раньняя творчасьць Entombed і Grave, але нават яны пры працяглым і частым праслухоўваньні могуць надакучыць, і тады на дапамогу прыходзяць такія хлопцы, як Inhumanity: ідэйныя, музычныя і таленавітыя. Яны ня гоняцца за модай і славай, а граюць тую музыку, якая падабаецца ім самім. І знаходзяць свайго, няхай нешматлікага, але удзячнага слухача. Inhumanity — захоўвайце традыцыі, хутчэй пішыце паўнафарматнік і прыязджайце ў Беларусь з канцэртамі. 9 з 10
0 каментароў