MOONSPELL у Менску 29 лютага
Апублікавана
у
Рэпартажы
35 Фота
29 лютага ў нашу беларускую сталіцу завіталі партугальцы Moonspell, адкрыўшы такім чынам свой «Eastern Lunacy Tour». Канцэрт быў сольным, парадку двух гадзін, праходзіў у клубе Re:Public.
На што трэба глядзець на канцэртах такога ўзроўню — гэта на арганізацыю, гук і шоў. Усё і было на сусьветным узроўні. Пачынаючы з таго, што наш партал тры (!) месяцы вёў перамовы аб акрэдытацыі, ды ў апошні момант усё ж такі атрымаў яе для адной персоны, а для гэтага мы падавалі падрабязную статыстыку сайта ды суполкі ўкантакце.
Дык вось даведаўшыся, што фотаздымкі з выбліскам забароненыя, ды й увогуле фатаграфаваць можна толькі першыя тры песьні, я вырашыў, што іду сам з апаратам нашага Глеба. Такі вось першы вопыт. Меў спадзеў на грунтоўнае інтэрв'ю з гуртом, рыхтаваў пытаньні на ангельскай. Але ж то было таксама забаронена. Такі вось сусьветны ўзровень…
Але тым ня менш. Што тычыцца гуку. Працаваў штатны мунспэлаўскі гукач, дзякуючы яму ўсё гучала нібы на студыйных запісах. Ня часта ўбачыш калі так шалёна чаруюць над кожнай шпулькай ды рычажком. Усе інструменты добра чыталіся, а ўсё зьверху дапаўнялася моцным і рознабаковым вакалам Фернанда Рыбэйру. Дарэчы, вельмі харызматычная персона, здольная аб'яднаць увесь натоўп гледачоў у адзінае цэлае і пагрузіць у атмасферу мунспэлаўскай рамантыкі. Увогуле музыкі стараліся і сваімі паводзінамі адпавядалі ўласнай музыцы. Праграма ў агуле была файна прадуманая: праз увесь творчы шлях гурта, канцэптуальна па настроі. Дзесьці ў сярэдзіне быў хіт «Scorpion Flower», а бліжэй да канца мы-такі дачакаліся «Alma Mater», было гэтаксама нешта з новага матэрыялу. Два кіты сусьветнага ўзроўню ёсьць: арганізацыя і гук. А трэці — гэта сьвятло і сюды ж шоў. Выбліскі мабыць на тое і забароненыя, каб не псаваць уласную атмасферу канцэрта ды не адцягваць увагу музыкаў. А атмасфера рабілася моцным апаратам уздоўж перыметра сцэны, рознымі дым-машынамі ды астатнімі сканэрамі. Рэзультат я здолеў як-неяк адлюстраваць на фота. Вунь асабліва тыя з вампірскім «заднікам». Тут ужо трэба і падвесьці падлік колькасьці гледачоў. Я лічу, тысяча была. Прычым, уся гэтая тысяча на адзіным узрушаным настроі. Ва ўсеўдзеле і масоўцы тэатра пад назвай Moonspell.
Падчас аўтограф-сэсіі мне ўсё ж такі пашчасьціла задаць некалькі пытаньняў франтмэну гурта Фернанда. Спытаў я пра канцэрт увогуле, пра публіку. Адказ, я лічу, быў стандартным, але шчырым: «Great!» і гэтак далей па тэксту. Пра альбом: звацца ён будзе «Alpha Noir» і дапаўняцца бонусным паўнафарматнікам. Выйдзе па словах Рыбэйру пасьля красавіка. На гэтым быў вымушаны даць працягнуць шалёным фанатам фотасэсію з музыкамі і паляваньне на аўтографы. Ну а ўсё астатняе было ўжо на вуліцы. Музыкі такія ж людзі, і ніякія ня зоркі на турбасах. Выйшлі да нас, патусілі, пагутарылі падчас пакаваньня рэчаў у машыны. Расказалі, што так і не атрымалася паглядзець горад, але наступным разам калі ня будзе такой сьпешкі з турам — зьдзейсьняць гэтае. На наступны дзень у іх быў ужо Кіеў, і гэтак далей па раскладу туру. Шчыра дзякавалі беларускай публіцы і цёпла разьвіталіся.
Такое вось партугальскае «усходняе вар'яцтва» =)
Рэцэнзія і фота: Christian
На што трэба глядзець на канцэртах такога ўзроўню — гэта на арганізацыю, гук і шоў. Усё і было на сусьветным узроўні. Пачынаючы з таго, што наш партал тры (!) месяцы вёў перамовы аб акрэдытацыі, ды ў апошні момант усё ж такі атрымаў яе для адной персоны, а для гэтага мы падавалі падрабязную статыстыку сайта ды суполкі ўкантакце.
Дык вось даведаўшыся, што фотаздымкі з выбліскам забароненыя, ды й увогуле фатаграфаваць можна толькі першыя тры песьні, я вырашыў, што іду сам з апаратам нашага Глеба. Такі вось першы вопыт. Меў спадзеў на грунтоўнае інтэрв'ю з гуртом, рыхтаваў пытаньні на ангельскай. Але ж то было таксама забаронена. Такі вось сусьветны ўзровень…
Але тым ня менш. Што тычыцца гуку. Працаваў штатны мунспэлаўскі гукач, дзякуючы яму ўсё гучала нібы на студыйных запісах. Ня часта ўбачыш калі так шалёна чаруюць над кожнай шпулькай ды рычажком. Усе інструменты добра чыталіся, а ўсё зьверху дапаўнялася моцным і рознабаковым вакалам Фернанда Рыбэйру. Дарэчы, вельмі харызматычная персона, здольная аб'яднаць увесь натоўп гледачоў у адзінае цэлае і пагрузіць у атмасферу мунспэлаўскай рамантыкі. Увогуле музыкі стараліся і сваімі паводзінамі адпавядалі ўласнай музыцы. Праграма ў агуле была файна прадуманая: праз увесь творчы шлях гурта, канцэптуальна па настроі. Дзесьці ў сярэдзіне быў хіт «Scorpion Flower», а бліжэй да канца мы-такі дачакаліся «Alma Mater», было гэтаксама нешта з новага матэрыялу. Два кіты сусьветнага ўзроўню ёсьць: арганізацыя і гук. А трэці — гэта сьвятло і сюды ж шоў. Выбліскі мабыць на тое і забароненыя, каб не псаваць уласную атмасферу канцэрта ды не адцягваць увагу музыкаў. А атмасфера рабілася моцным апаратам уздоўж перыметра сцэны, рознымі дым-машынамі ды астатнімі сканэрамі. Рэзультат я здолеў як-неяк адлюстраваць на фота. Вунь асабліва тыя з вампірскім «заднікам». Тут ужо трэба і падвесьці падлік колькасьці гледачоў. Я лічу, тысяча была. Прычым, уся гэтая тысяча на адзіным узрушаным настроі. Ва ўсеўдзеле і масоўцы тэатра пад назвай Moonspell.
Падчас аўтограф-сэсіі мне ўсё ж такі пашчасьціла задаць некалькі пытаньняў франтмэну гурта Фернанда. Спытаў я пра канцэрт увогуле, пра публіку. Адказ, я лічу, быў стандартным, але шчырым: «Great!» і гэтак далей па тэксту. Пра альбом: звацца ён будзе «Alpha Noir» і дапаўняцца бонусным паўнафарматнікам. Выйдзе па словах Рыбэйру пасьля красавіка. На гэтым быў вымушаны даць працягнуць шалёным фанатам фотасэсію з музыкамі і паляваньне на аўтографы. Ну а ўсё астатняе было ўжо на вуліцы. Музыкі такія ж людзі, і ніякія ня зоркі на турбасах. Выйшлі да нас, патусілі, пагутарылі падчас пакаваньня рэчаў у машыны. Расказалі, што так і не атрымалася паглядзець горад, але наступным разам калі ня будзе такой сьпешкі з турам — зьдзейсьняць гэтае. На наступны дзень у іх быў ужо Кіеў, і гэтак далей па раскладу туру. Шчыра дзякавалі беларускай публіцы і цёпла разьвіталіся.
Такое вось партугальскае «усходняе вар'яцтва» =)
Рэцэнзія і фота: Christian
3 каментара