Paradise Lost у Менску

Апублікавана 18 верасьня 2013, 18:16 у Рэпартажы

Брытанскія легенды гатычнага думу наведалі Менск, як заўжды, ў «бубліку». І, таксама як заўжды ад Талент Турс, — апошні канцэрт тура. Прыехалі думстэры без аніякага «сапарту», таму пасьля, як усё скончылася, застаўся прабел — мала! Але гэтыя паўтары гадзіны каштавалі таго. Аба ўсім па парадку.

Такім чынам, «парадайсы» адзначылі ня толькі выхад апошняга «паўнафарматніка», але і дваццаціпяцігодзьдзе сваёй дзейнасьці. Цікава было бачыць у складзе гурта бубнача шведаў At the Gates Эдрыяна Эрландсана, які яшчэ калісьці адзначыўся і ў знакамітых «крэдлах».

Нічога экстраардынарнага ад гурта не чакалі, але былі некаторыя моманты… Насамрэч непрыкметныя на фоне мернага, сапраўды “па-брытанскі”, выступу. Што трэба адзначыць, дык тое, што кожны ўдзельнік гурта нібыта выконваў сваю ролю. Гітарысты, стоячы па розныя бакі сцэны, самі сабе давалі чаду, і кожны нябачна адказваў за сваю частку зала. Басіст таксама рабіў тое, што трэба ад яго: моцны гук і рытмавая падтрымка драмера, які за ўвесь выступ аніяк акрамя моцнага саўнду і выразнай працы не выявіўся. Меладычны вядомы вакал толькі часам ператвараўся ў «хэтфілдаўскі» моцны «харш».

Прыветныя музыкі часам салютавалі тым, хто быў ля сцэны. Яшчэ адзін вялікі плюс — натоўп. Колькасьць была ледзь болей сярэдняга, так кажучы, “залатая сярэдзіна”. На мой погляд каля 500-600 чалавек. Два бісы, адсутнасьць «касякоў», як па гуку, так і па агульнай атмасферы гучаньня гурта, працы на сцэне і шчыра адданага натоўпу. Прыемныя паўтары гадзіны супраць гадзіннага чаканьня пасьля адкрыцьця дзьвярэй. Ды й нават сьвятло ў зале было прыемным. А некаторым пашчасьціла атрымаць па сканчэньні канцэрту і артэфакты ад брытанцаў. Мне, напрыклад, дасталося піва, скрыню якога музыкі перадалі фэнам з машыны перад тым, як накіравацца адпачываць. На жаль гэта скончылася, не пасьпеўшы пачацца.

Дзякуй хлопцам з Талент Турс за прадстаўленую акрэдытацыю і магчымасьць жыўцом пабачыць успамін з майго дзяцінства.