МудрО! Гэта як бы паведамленьне часоў 40-х: «Маладая гвардыя» пераходзіць у «Гітлерюґенд» і адразу такія стомленыя патрыёты з ухваленьнем: «А мы таксама ня супраць нямецкай мовы. Зусім ня супраць. Ніколі не былі супраць. Нас манголы не разумелі на этам рускам, а нямецкая мова цяпер паўсюду». То бок, пагулялі ў патрыятызм і хопіць, пачынаецца сур'ёзная работа. Праўда, адзін рускамоўны сайт у той жа дзень напісаў з нейкай прычыны: «Внимание! Сайт Ultra-Music 31 марта приостанавливает деятельность». Відаць, чо-та там у ніх срусссскім языком непратык, кітайскую пашлі ізучат — ана ж больш распаўсюджаная. Шкада, кіно цяпер не глядзяць (толькі рэклямныя ролікі ў ім), а так параіў бы паглядзець амэрыканскі фільм «Бэн Гур»: «Якая табе родная мова, рымская імпэрыя паўсюль і так будзе заўсёды», — казаў Бэну Гуру 2000 гадоў таму адзін «здравамысляшчыйчылавек», вось толькі імя ягонае разпылілася з попелам.

Народная забава — наступі на граблі. Колькі я бачыў прыкладаў паляпшэньня свайго статусу за кошт банальнай здрады, а вынікаў ніякіх. Была такая ґазэта «Чырвоная зьмена», якая таксама вырашала ня раз «давайте будем смотреть правде в глаза», а скончыла самагубствам: уводзіла сьпярша русссскія старонкі — тыраж падаў, вяртала беларускія — тыраж слаба, але аднаўляўся, яны зноў уводзілі руссссскія старонкі. У выніку ніхто й не раскажа, куды прывяла тая «мудрая гульня». Ёсць аб'ектыўнасьці жыцьця: ніхто ня рухаецца ў бок маладосьці, але ж і ніхто не раіць адстрэльваць бацькоў перад скананьнем. Бо кожны ведае, што найлепшая панацэя ад усіх хвароб — куля ў галаву (і адразу ні кашля, ні паносу, ні болю ў галаве). А галоўнае, як ваша ініцыятыва пондравітцо вечназаконнаізбранному!!! Але ордэн ініцыятару ён ня дасць. Руссссссссский миръъъ (вялікі і магучы) вам у каршэнь. Расссссія, як мы знаем, шчэдрая душа, вам паможэт. Надзейся і ждзі, мяталіст біларюсссскій.
Главнае, «Русский язык – международный язык… алкаголікаў і бамжоў». Аж 160 мільёнаў на ём гаварат (чуць меншэ, чэм пакістанцаў, а затое ж на танках катаютцо па сувэрэнным землям,… пакуль).

Утульны артыкул, нібы яшчэ раз пабываў. Але маленькі удакладнярынґ: «Мартыненка зрабіў цудоўны пераклад з анґельскай». Дзякуй, але тут такая рэч: Сергій Васылюк напісаў неверагодны украінскі тэкст паводле музыкі «Gods Tower», а мне ўжо прапанавалі перакладаць украінскі тэкст для альбому «Чарнобыльскі вецер». А дакладны пераклад той жа песьні «Twilight Sun» з інґліша зрабіла «Камаедзіца» 10 год таму, даўшы прад'юсарам ідэю трыбюта «Варта Вежы Багоў» (2CD).

Вось выйдзеш ты, Алесь, на сцэну ў дзень веснавога раўнадзенства, а адміністратар клюбу і скажа: «Ты куды ручкі цягнеш? У мяне фота ёсць».

А то ж намалявалі шпрыц у зорачках на карцінцы, ціпа «мы грузінскія блэкеры, гадаваныя на вершах Ясеніна»… Хіба не ясна імя замоўцы такой ахінеі? Русссссссскийъ миръ. І арґумэнт у самаабарону: а "ў Амэрыцы неґраў угнятают", «а пачытайце гiсторыю жыцця Леммi з Motorhead i яго зносiнау з наркотыкамi». Заткнулі б той шпрыц сабе ў дупель.

Рэкамэндую паглядзець фільм Кэмэрона Кроў «Almost Famous» (2000). Там пра першую хвалю рок-рэвалюцыі (1969 і далей) калі акурат праціўнікі плыні падпіхвалі надуманыя формулы кшталту «drugs, sex & rock'n'roll», «пчолы супраць мёду», каб вярнуць народ на колы папсы, але былі й сур'ёзныя аналітыкі (Лестэр Бэнґз, Ўільям Мілер), захопленыя музыкай «Black Sabbath», «Led Zeppelin», Simon & Garfunkel, якія шукалі ў музыцы МУЗЫКУ, а не дзярмо.
Хто там «гукае сатану у тэкстах», я ня слухаю, толькі ж і слухаць трэба ўмець. Але мяне не бянтэжыць, калі, напрыклад, беларускі гурт «Wartha» згадвае «Satanic Nordland King» у адной сваёй песьні з новага альбому, бо калі ВАШ бог не дапамог вечна разьдзіранаму на роднай зямлі народу, дык ці не зьвярнуцца да іншай сілы па дапамогу? Бо тыя, каго прынята лічыць сьвятымі, што рабілі пад лёзунґам «не забі»? Інквізыцыю не забудзьма. Але я б ня браў сабе права аплёўваць хрысьціянскія або паганскія сьвятыні. У кожнага вера ў душы мусібыць. Але ня варта на музыцы рэклямаваць сапраўднае ДЗЯРМО. За такія спробы ў СМІ — пару гадоў зьняволеньня, а за распаўсюд — 10 гадоў расстрэлу цераз павешаньне. І гэта гуманна й дэмакратычна, ґарантую.

Яно мо і прышпільна («У мяне ёсьць жонка, у мяне ёсьць дзіця, я звычайны чалавек у грамадстве, наркотыкі — гэта крута, гэта вельмі добра, але трэба ведаць меру»). Цікава паглядзець, як ён дзіця сваё ў меру наркотыкамі пічкае? Але ніхто ня ўбачыць, бо «змагары супраць цэнзуры» нават блэк-мэтал-пук ня ўставілі ў тэкст, а дэзу зварґанілі. Гэта вядомая тактыка. Калі Гітлеру захацелася пазбыцца камуністаў, дык ён і рэйхстаґ падпаліў, а чо ўжо там какой-та blacki miatalllll.
Цікава, што аўтар не абыйшоў наркотыкі сваёй рэклямай, а пра десяцітысячныя рэйтынґі грузінскага гурта ў інтэрнэце нават не згадаў — тэндэнцыя, аднак. Ці шмат нашых блэкераў дасягнулі хоць соценных рэйтынґаў? Вось такой выкрутасінґ дземакрацічэскій. Але грузінскі блэкер, які падвіс на Ясеніне, а астатнім рэклямуе наркотыкі — гэта паказальная спроба «журналістыкі». Чаму ж блэкер не згадаў Амірана Дарэджаніані? Ці хоць Чабуа Амурэджыбі… Мо проста аўтару Ясенін бляжэй… Ён жа ціпа black-дземакрат.

Мне коза сейчас сказала,
Что у нас тут места мало.
… Всё во имя свободы и демократии, безумоўна. Муха таксама пра гаўно шмат добрага раскажа. І без цэнзуры. Абы журналіст добры трапіўся.

Дачытаў да сярэдзіны і кінуў, падумаўшы: ці то аўтар мудак, ці то музЫка? «Наркотыкі — гэта крута, гэта вельмі добра, але трэба ведаць меру». Чувак, а ты гаўно на смак спрабаваў? Гэта крута, асабліва чалавека ў сумесі з сабачым. Паспрабуй, калі блэк-мэтал у цябе толькі з гаўном асацыюецца. Такія схэмы здаўна падсоўваюць ворґаны, каб прыкрыць пэўны сайт або гурт, каб абвесьціць вайну пэўнаму стылю. У нас БТ так пра гурт «N.R.M.» расказвае: «Пра што іх песьні? Купіць бы даляры, прадаць бы рублі, а потым падалей ад гэтай зямлі. Вот такой он, этат беларусссскій рок». А тут пацан ім і пра блэк-мэтал дэзу падрыхтаваў. Спасіба ані скажут, але не заплацяць адназначна.

Ну быў і больш раньні пэрыяд грузінскага року: некаторыя памятаюць, што зорка расейскай папсы Вахранґ Кікабідзэ пачынаў у 70-х у вельмі цікавым грузінскім рок-гурце «Орэра». А ў 80-90-я Грузія ўразіла ўвесь СССР новай хваляй «бітламаніі», калі там працаваў рок-гурт «Бліц». Дый 2LP фэстывалю савецкага року «Вясновыя рытмы: Тбілісі-80» стаў рарытэтам хлусьлівых савецкіх абяцанкаў, бо працягу традыцыі так і не было. Прыемна, што рух працягваецца ў незалежнай Грузіі.

Ці ня чуюцца тут галасы Алеся Ракаўцы з «IQ48» ды Вэранікі Кругловай з «Kriwi»? Мо яны запрашаліся ў студыйную сэсію?

Ціпа сам сабе адказваю: у выразе bazaar/vokhall няправільна лятынізаваў другі панятак, больш слушна пісаць Vauxhall, але сэнс застаецца тым самым (недаступным для тых, каго нэрвуе сьвядомасць, гуманізм і розум). Вернай дарогай дудзіць Horn, Сашку пондравітцо.

Не цікава, дык і ня трэба. Go to the bazaar/vokhall — практыкавацца ў натужным цытаваньні вялізнага змагара з «эцімі сьвядомымі».

«Усё ня гэтак проста з ЭАЭЗ» — клясыкаў цытуеце? Мы ж памятаем першакрыніцу: «Ня тока плахое было зьвязана ў Ґерманіі з Адольфам Гітлерам».

Я ў сваім водгуку знарок не закранаў тэмы эканомікі і палітыкі, бо няма рэчаў адназначных. Здаўна задумваўся: чаму эканоміка зьніклай Югаславіі дазваляла ім пісаць гандлёвыя рэквізыты на таварах аж на шасьці мовах, а беларусы пішуць і па-казахску, і па-украінску, і па-грузінску, але ніколі па-беларуску. Мо самі так жадаюць ці нейкія звышэканамісты дыктуюць? Але пачытайце тут адзіны прыклад nn.by/?c=ar&i=141775 Дык гэта эканоміка ці палітыка, калі трэба ВЫНІШЧАЦЬ пэўную культуру? А культура — гэта ж ня толькі сьпетыя на чужой мове песьні або колькасць ґітарыстаў на душу насеольніцтва, а СВАЕ традыцыі жыць. З украінцамі ўжо ваююць, а беларусаў церпяць, чаму? Бо мы змаглі роднай маме ф харю плюнуць. Вось такія «эканамічныя» патрабаваньні іхняга руссссссскава міра, названага правымі ТРІЕДІНСТВОМ.

Хто лепшы сябар ультралевых? Ультраправыя! Мы толькі ўступілі ў «шчасьлівае» трыадзінства лявацкага ЭўрАзЭС (праўда, Казахстан замест Украіны), а яно яшчэ 2 гады таму восьпето ультраправымі. Зірнеш на тыя тры братнія пысы вокладкі і ясна адчуеш, як ня хочацца, прыйшоўшы дамоў з працы, убачыць там іншых гаспадароў, якіх хабаўляе твая жонка. Эці правыя такія левыя!!!

Як сьпяваў вялікі Вольскі, «пэнсыянэры ў тралейбусах мараць пра СССР». Ня думаў, што і мэталёўцы стануць такімі пэнсыянэрамі, якія настальґуюць па СССР: «мінаў перыяд жыцьця вялікай краіны». Краіна мо і была вялізнай, але ніяк не вялікай, бо праіснавала ў гісторыі чалавечай цывілізацыі нейкія 70 год. Ды ВКЛ пакінула большы сьлед, і мы ягоныя нашчадкі. Але мы ня з тых, каго турбуе, каб «універсальна гучала і па-руску, і па-анґельску», бо маем СВАЮ мову — беларускую. Мову, на якой яшчэ ў сярэднявеччы ствараліся важкія помнікі высокага чалавечага духу. Мову, на якой яшчэ ў мінулым стагодзьдзі грала дэз-мэтал вялікая «Дзіда». Я шызею з гэтых унівэрсальных недабеларусаў.

Мо не на мыла, а на шампунь ці парашок? Каб зручней. Вунь жа калеґі па сцэне («Wartha») неяк вытрымліваюць цэльнасць канцэпцыі. Два альбомы ўжо. Мяркую, і «M.G.» навучыцца. У новых песьнях нават элемэнты кантры ў трэш-мэтале праглядаюць. Жызднь бурлідт.

А я ўжо выказаўся на тэґу «Паслухаць альбом можна тут» (цісьніце, чытайце, астатнія думкі прыберагу для рэцэнзыяў). А першы альбом нешта ў музыкаў ніяк ня купіць Юрась Мурашка, былы мэнэджар гурта «Мроя». Скажу яму, каб праявіў настойлівасць, бо чёньня ёсць — заўтра няма.

www.stygiancrypt.com/rel_ru.php коска лішняя да спасылкі на першы CD прыклаелася. C'est la vie!