Behemoth - The Satanist (2014)

Апублікавана 8 лютага 2014, 22:53 у Рэцэнзіі

Стыль: Black/Death Metal
Гурт: Behemoth
Альбом: The Satanist
Год: 2014
Краiна: Польшча

Трэклiст:
1. Blow Your Trumpets Gabriel
2. Furor Divinus
3. Messe Noire
4. Ora Pro Nobis Lucifer
5. Amen
6. The Satanist
7. Ben Sahar
8. In the Absence ov Light
9. O Father O Satan O Sun!

Перш за ўсё адзначу той факт, што для аўтара творчае разьвіцьцё Behemoth цалкам спынілася на альбоме «Demigod». Пасьля яго ўсе надзеі на штосьці новае і незвычайнае канчаткова выпарыліся. Наступны "The Apostasy" здаўся другасным і нецікавым (ужо ляцяць памідоры абражаных), за ім жа рушыў услед і не асабліва цікавы «Evangelion» (яшчэ адна порцыя нэгатыву ад аматараў). Да творчасьці гурта стаўлюся прахалодна, і ўлюблёныя трэкі у мяне выбарча-адзінкавыя, таму агляд будзе, хутчэй, больш аб'ектыўным поглядам, чым прадузятым.

Нейкі нездаровы ажыятаж, празмерная пампезнасьць і пафасны анонс ня сталіся чымсьці дзіўным. Занадта гучная назва, сур’ёзныя заявы ды інтэрв'ю толькі для нешматлікіх людзей могуць зьяўляцца гарантам якаснага прадукта. Але ўскладаць надзеі на словы тых, хто прынамсі стварае матэрыял, а яшчэ мае з гэтага і прыбытак — нейкае заўчаснае рашэньне. Таму альбом чакаўся мною з умераным аптымізмам.



Першае і галоўнае, што ловіць слых у новым альбоме «The Satanist» — гэта спроба зьмяніць стыль. Гэта ўсё той жа звыклы, але ўжо патрапаны часам гурт, які паспрабаваў знайсьці выйсьце з уласнай пасткі самакапіяваньня, якое калісьці ўзнесла іх зь цёмных кутоў андэграўнду на алімп музычнай і брутальнай славы. Спроба прайшла ня гэтак удала, як таго чакалася. Музыка ўспрымаецца занадта ірвана і тузана. У альбоме шчыльнасьць гучаньня часам даходзіць да абсурду і здаецца, што яшчэ ледзь-ледзь і ўсё ператворыцца ў адзін суцэльны шум. Вакал на зьдзіўленьне выцягвае сітуацыю, у такім абноўленым выглядзе ён выглядае сьвежа і ідзе ў плюс альбому.

Гарманічным альбом не назваць, у ім няма адзінства, лагічнасьці. Усё выглядае занадта разнамасна, і рэзкая зьмена хуткасьці і тэмпу гульні, хутчэй, мінус. Як прыклад — добры пачатак «Messe Noire» ці «The Satanist» спрэс забіваецца працягам кампазіцыі (дзесьці раней, дзесьці пазьней), дзе зноў ідзе суцэльны і масіўны гукавы фарш. Такі своеасаблівы флэшбэк у мінулае. Поле, на якім можна было эксперыментаваць, так цалкам і не задзейнічалі. У выніку і праца выйшла нібы й ня вельмі дрэннай, але выдатнай сапраўды не назваць. Як быццам проста па-над старой фарбай нашмаравалі новай, але колер мінулага праступае.

Легендамі становяцца на розных падставах, але застаюцца імі далей у большасьці сваім у сілу звычкі. Выйдзі такі альбом ад невядомага нікому гурта, ці шмат хто зьвярнуў бы на яго ўвагу? Адказ занадта відавочны. Тым ня менш праца трымаецца малайчынай, атрымалася месцамі атмасферна, месцамі расчаравана, месцамі чапляе, а дзесьці проста па-звычайнаму.

Набыць альбом у Менску магчыма ў краме «Рок-Бастыён» па адрэсе г. Менск, вул. Уманская, 54.

Аўтар: Цёмны
Пераклад на беларускую: Mayhem