Septicflesh. Богі з Грэцыі зноў наведалі нас

Апублікавана 21 верасьня 2015, 01:16 у Рэпартажы

Засумаваў, шчыра кажучы, па прыездах топавых метал-гуртоў. Каб бяз розных іншых заправак, цяжасьць, і нічога іншага. Іх нібы і было нямала, але ня лічачы жнівеньскіх Machine Head, сапраўдны, менавіта клубны ўгар быў у чэрвені на Blind Guardian, а там і таго раней – ажно на красавіцкіх Finntroll. Таму прыезд грэкаў Septicflesh я чакаў зь непадробным трапятаньнем. Гурт заязджаў да нас ужо ў другі раз, і зараз музыкаў сапраўды прынялі як трэба. Рэпаблік шалеў.



Нашая публіка час ад часу бывае на дзіва цяжкай на пад’ём. У 2009 годзе Septicflesh турылі са сваім хітовым альбомам “Communion”, аднайменная песьня разам з трэкам “Anubis” да сёньняшняга дня зьяўляюцца галоўнымі візітнымі карткамі гурта. Але ў яшчэ жывым у той час Рэактары людзей было зусім няшмат. Такую ж аналогію можна правесьці і з гуртом Sabaton – у 2010 годзе ўся Эўропа ўжо шалела пад модны гурт, але ў нас пра іх амаль ніхто ня ведаў. У гэтым годзе таксама ўсё было інакш. Слухач, напэўна, падыходзіць да такіх момантаў з пэўным недаверам, і калі сапраўды расспрабуе гурт – вось, тады можна йсьці! Вось было менавіта так, і супярэчлівы альбом “Titan”, у падтрымку якому і быў уладкаваны беларуска-расейскі тур, ня стаў падставай для маленькай наведвальнасьці канцэрту.



У Менску Septicflesh гралі без разагрэву, дзьверы адкрылі а 19, пачатак а палове на дзявятую – нават самы лянівы здолеў бы прыйсьці ў час і не затрымацца ў чарзе. Так і было, прыйшоўшы ў час, чаргі заўважана ўжо не было, а гледачы ўжо запоўнілі клуб і разьмеркаваліся хто куды ў яго сьценах. Людзей было нямала, і шчыльненька быў забіты ня толькі танцпляц, але і другі паверх таксама. І калі музыкі выйшлі на сцэну, градус напалу ў клубе прыблізіўся да небясьпечнага.

Фанаты на танцпляцы ў прамым сэнсе гублялі розум, і калі справа дайшла да другой “Communion”, спыніць іх ужо было немагчыма. Алею ў кацёл паддаваў франтмэн Сэт, які, час ад часу адкінуўшы свой бас і жэстыкулюючы рукамі, кіраваў танцпляцам, як сваім маленькім тэатрам. Для ўпэўненасьці Сэт апрануў касьцюм-чарапашку (да апошняга ня верыў, што ён сапраўды носіць яго на сцэне :)), ад чаго выглядаў яшчэ болей манументальна. Што да працы астатніх музыкаў, то яны больш пераключыліся на свае інструменты, дзелавіта трасучы сваімі дрэдамі-хайрамі.



Ня буду дужа арыгінальным, праводзячы паралель з маім улюбёным гуртом Rotting Christ. Абодва гурты ёсьць галоўнымі лідэрамі метал-сцэны Грэцыі, самабытнымі і арыгінальнымі. Дык вось, пасьля гэтага канцэрту нават цяжка сказаць, чый жывы выступ будзе ярчэйшым. Напэўна, Rotting Christ тут выйграюць за кошт таго, што праграма ў іх заўсёды ледзь не ў паўтара раза даўжэйшая за “сепцікаўскую”. Сэт-ліст быў сапраўды кароткім (ведалі, на што йшлі, у Расеі ён быў такім жа), і за адсутнасьцю разагрэву канцэрт адчуваўся… незавершаным, напэўна так. Калі не пасьпяваеш прызвычаіцца да таго, што адбываецца, а тут на табе – ужо на біс гучыць перадапошняя “Anubis”.

Але, напэўна ж, лепш бачыць бадзёрае шчырае шоў, чым стомленых музыкаў на сцэне. Ім жа лепей відаць, як ім больш камфортна выступаць. А нам застаецца чакаць наступнага ды лавіць музыкаў па летніх фэстах. Што там зараз, толькі верасень? Паверце, новае лета не за гарамі. А пакуль дзякуем “Талент Турс” за круцецкі прывоз!

Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Вольга Вячэрская