Тату-фэст: after-party
Апублікавана
у
Рэпартажы
98 Фота
30-31 траўня сьвет беларускай тату-культуры зьбіраўся ў Палацы Мастацтва сябе паказаць, на людзей паглядзець і набіць новы малюнак. У праграме Беларускага Тату-фэсту былі майстар-класы, лекцыі, выставы, конкурсы, музычныя выступы, бодзіарт і шмат чаго яшчэ. У якасьці асноўнай мэты фэсту можна азначыць ўмацаваньне беларускай тату-супольнасьці і прасоўваньне менавіта нацыянальнай тэматыкі.
Каб замацаваць посьпех, напрыканцы двухдзённага марафону сьвята перамясьцілася ў Re:public, дзе і прайшло музычнае after-party з удзелам гуртоў Эксперимент-12, Znich, Neuro Dubel, Krndshs і Дай Дарогу!.
Пачалося дзеяньне пунктуальна а 7 гадзіне, і я, крыху спазьніўшыся, хутчэй пабегла да сцэны, каб нічога не прапусьціць. Але мой імпэт быў рэзка астуджаны, калі я сутыкнулася з пустэчай у зале. Для поўнай карціны не хапала толькі лётаючых перакаці-поле. Модная моладзь, што тусіла ў Палацы Мастацтва, не падцягнулася, а металхэды, магчыма, не паквапіліся на пераважна панк-рокавы line-up. Так што, мяркуючы па колькасьці наведвальнікаў, над умацаваньнем айчыннай тату-супольнасьці яшчэ працаваць і працаваць.
Тым часам на сцэне граў віцебскі гурт Эксперимент-12. Гісторыя гурта пачалася яшчэ ў 90-х, але, шчыра кажучы, да абвесткі ў праграме Тату-фэсту я пра іх нічога ня чула. Хаця, калі меркаваць па інфармацыі з суполкі ва “У кантакце”, гурт дзяліў сцэну з Ария, Алиса, N.R.M. Cыграў Эксперимент-12 цалкам дабротлівы панк-рок, прысьвячаючы песьні то канцу сьвету, які так і не наступіў 22 сьнежня, то Канчыце Вурст. Магчыма, візітнай карткай гурта можна назваць сінгл “Ещё живой”, але, нягледзячы на такое аптымістычнае сьцьвярджэньне, на танцпляцы варушыліся толькі тры з паловай чалавекі.
Праз паўгадзіны на сцэне зьявіўся нанова ўкамплектаваны гурт Znich. Гэта быў першы сталічны выступ Зьнічоў у новым складзе, хоць і са скарочанай праграмай. Акрамя добра вядомых “Ярыла”, “Крыжы-абярэгі”, “Мроя”, “Беларусь”, гурт сыграў свой сьвежы сінгл “Дунаю”, а таксама прэзентаваў абсалютна новую песьню “Паясы”, напісаную паводле “Слуцкіх ткачых” Максіма Багдановіча. “Паясы” вытрыманы ў фірмовым зьнічоўскім стылі і, мяркую, зоймуць годнае месца ў творчасьці гурта. Увогуле, даўно вядомыя песьні прагучалі з новымі фішачкамі, шкада толькі, што паўнавартасна ацаніць іх аказалася цяжка з-за кепскага гуку. З Алесем Таболічам на гэты раз засьпяваў ня толькі дудар Канстаньцін Трамбіцкі, але і клавішніца Марына Макарэвіч. Між іншым, падтрымаць Znich прыйшоў і былы ўдзельнік, клавішнік Аляксандр Беленькі.
А восьмай гадзіне ўжо сустракалі Neuro Dubel, і нейкі п’яны тыпус пад сцэнай дарма скардзіўся, што больш ня можа іх чакаць. Насамрэч, Neuro Dubel стаў першым гуртом, якому ўдалося падцягнуць людзей на танцпляц і разварушыць усю гэтую кампуху. Гурт выйшаў на сцэну з “групай падтрымкі” – з маленькімі дзяцьмі, якіх, напэўна, не было зь кім пакінуць дома. Дзеткі ва ўсю адрываліся пад Дзюбелей і, спадзяюся, разумелі ня ўсе тэксты песень. Што да саміх песень, то “Neuro Dubel” адыграў як кампазіцыі з новага альбому “На Марс!”, у тым ліку саму “На Марс!”, “Диско”, “Маленькая песенка”, “Сельпо”, “Уходим тихо”, так і шлягеры “Ольга Сергеевна”, “Нельзя”, “Манту”, “Гузік”. “Резиновый дом” падпяваў увесь клуб. Дзядзя Саша Кулінковіч ахвотна камунікаваў з танцпляцам, час ад часу сядаючы на край сцэны. Сэт “Дзюбелей” атрымаўся на дзіва доўгім, але, скажу шчыра, не хацелася, каб ён увогуле сканчаўся. Падчас выступу гурта аргі Тату-фэсту хацелі ўрачыста ўзнагародзіць пераможцаў намінацый “Лепшыя татуіроўкі” і “Міс Belarus Tattoo Fest”, але да цырымоніі дабралася толькі Pipetka – майстар з Горадні. Астатнія, мабыць, сьвяткавалі ў іншых месцах.
На гэтым сюрпрызы ня скончыліся, і раптоўна Алесь Таболіч адрэкамендаваў малады гурт, які заўважыў на адным з музычных фестываляў, – Krndshs. Хлопцы выдалі крыху бадзёрага хіп-хоп панку. Я хутчэй за ўсё ня ў тэме, але прагучала модна-маладзёжна, досыць у духу цэлевухі Тату-фэсту. Каб падбадзёрыць публіку, Таболіч абяцаў самым актыўным падарыць фірмовыя цішоткі мерапрыемства, астатнія там жа маглі набыць гэтую прыгажосьць. Трэба сказаць, аудыторыя адгукнулася.
Пасьля літаральна некалькіх трэкаў а 10 гадзіне Krndshs саступілі месца яшчэ адным “хэдам” – берасьцейцам Дай Дарогу!. Панкуючыя хлопцы звычайна зьбіраюць поўныя залы і ўжо даўно прэтэндуюць на статус тых самых духоўных “скреп” беларускага грамадства. Дай Дарогу! паўтарылі дасягненьне Neuro Dubel гэтым вечарам: сабралі танцпляц і прымусілі скакаць нібыта апошні раз. Бо, як трапна заўважыў франтмэн Юры Стыльскі, грошы былі заплочаны, вечар хутка павінен быў скончыцца, і нічога не заставалася, акрамя як танчыць. Адыгралі выдатна. Такія хіцяры, як “Supersession”, “Пятая палата”, “Лопата”, “По-синему” заўсёды сустракаюць жывы водгук у публікі. Акрамя гэтага гурт выканаў некалькі песень з новага альбому, што вось-вось зьявіцца, у тым ліку і ў сацсеціве, – лірычную “Выходи” ды іранічную “Велик”. Апошні акорд – народная “Прыгай в коляску” – і Belarus Tattoo Fest 2015 быў скончаны.
Падводзячы вынікі можна сказаць, хто хацеў, той прыйшоў і угарэў. Дзякуй арганізатарам за ўкладзеныя намаганьні. Астатнім застаецца толькі пажадаць больш актыўнасьці і менш партакоў на целе ды па жыцьці.
Каб замацаваць посьпех, напрыканцы двухдзённага марафону сьвята перамясьцілася ў Re:public, дзе і прайшло музычнае after-party з удзелам гуртоў Эксперимент-12, Znich, Neuro Dubel, Krndshs і Дай Дарогу!.
Пачалося дзеяньне пунктуальна а 7 гадзіне, і я, крыху спазьніўшыся, хутчэй пабегла да сцэны, каб нічога не прапусьціць. Але мой імпэт быў рэзка астуджаны, калі я сутыкнулася з пустэчай у зале. Для поўнай карціны не хапала толькі лётаючых перакаці-поле. Модная моладзь, што тусіла ў Палацы Мастацтва, не падцягнулася, а металхэды, магчыма, не паквапіліся на пераважна панк-рокавы line-up. Так што, мяркуючы па колькасьці наведвальнікаў, над умацаваньнем айчыннай тату-супольнасьці яшчэ працаваць і працаваць.
Тым часам на сцэне граў віцебскі гурт Эксперимент-12. Гісторыя гурта пачалася яшчэ ў 90-х, але, шчыра кажучы, да абвесткі ў праграме Тату-фэсту я пра іх нічога ня чула. Хаця, калі меркаваць па інфармацыі з суполкі ва “У кантакце”, гурт дзяліў сцэну з Ария, Алиса, N.R.M. Cыграў Эксперимент-12 цалкам дабротлівы панк-рок, прысьвячаючы песьні то канцу сьвету, які так і не наступіў 22 сьнежня, то Канчыце Вурст. Магчыма, візітнай карткай гурта можна назваць сінгл “Ещё живой”, але, нягледзячы на такое аптымістычнае сьцьвярджэньне, на танцпляцы варушыліся толькі тры з паловай чалавекі.
Праз паўгадзіны на сцэне зьявіўся нанова ўкамплектаваны гурт Znich. Гэта быў першы сталічны выступ Зьнічоў у новым складзе, хоць і са скарочанай праграмай. Акрамя добра вядомых “Ярыла”, “Крыжы-абярэгі”, “Мроя”, “Беларусь”, гурт сыграў свой сьвежы сінгл “Дунаю”, а таксама прэзентаваў абсалютна новую песьню “Паясы”, напісаную паводле “Слуцкіх ткачых” Максіма Багдановіча. “Паясы” вытрыманы ў фірмовым зьнічоўскім стылі і, мяркую, зоймуць годнае месца ў творчасьці гурта. Увогуле, даўно вядомыя песьні прагучалі з новымі фішачкамі, шкада толькі, што паўнавартасна ацаніць іх аказалася цяжка з-за кепскага гуку. З Алесем Таболічам на гэты раз засьпяваў ня толькі дудар Канстаньцін Трамбіцкі, але і клавішніца Марына Макарэвіч. Між іншым, падтрымаць Znich прыйшоў і былы ўдзельнік, клавішнік Аляксандр Беленькі.
А восьмай гадзіне ўжо сустракалі Neuro Dubel, і нейкі п’яны тыпус пад сцэнай дарма скардзіўся, што больш ня можа іх чакаць. Насамрэч, Neuro Dubel стаў першым гуртом, якому ўдалося падцягнуць людзей на танцпляц і разварушыць усю гэтую кампуху. Гурт выйшаў на сцэну з “групай падтрымкі” – з маленькімі дзяцьмі, якіх, напэўна, не было зь кім пакінуць дома. Дзеткі ва ўсю адрываліся пад Дзюбелей і, спадзяюся, разумелі ня ўсе тэксты песень. Што да саміх песень, то “Neuro Dubel” адыграў як кампазіцыі з новага альбому “На Марс!”, у тым ліку саму “На Марс!”, “Диско”, “Маленькая песенка”, “Сельпо”, “Уходим тихо”, так і шлягеры “Ольга Сергеевна”, “Нельзя”, “Манту”, “Гузік”. “Резиновый дом” падпяваў увесь клуб. Дзядзя Саша Кулінковіч ахвотна камунікаваў з танцпляцам, час ад часу сядаючы на край сцэны. Сэт “Дзюбелей” атрымаўся на дзіва доўгім, але, скажу шчыра, не хацелася, каб ён увогуле сканчаўся. Падчас выступу гурта аргі Тату-фэсту хацелі ўрачыста ўзнагародзіць пераможцаў намінацый “Лепшыя татуіроўкі” і “Міс Belarus Tattoo Fest”, але да цырымоніі дабралася толькі Pipetka – майстар з Горадні. Астатнія, мабыць, сьвяткавалі ў іншых месцах.
На гэтым сюрпрызы ня скончыліся, і раптоўна Алесь Таболіч адрэкамендаваў малады гурт, які заўважыў на адным з музычных фестываляў, – Krndshs. Хлопцы выдалі крыху бадзёрага хіп-хоп панку. Я хутчэй за ўсё ня ў тэме, але прагучала модна-маладзёжна, досыць у духу цэлевухі Тату-фэсту. Каб падбадзёрыць публіку, Таболіч абяцаў самым актыўным падарыць фірмовыя цішоткі мерапрыемства, астатнія там жа маглі набыць гэтую прыгажосьць. Трэба сказаць, аудыторыя адгукнулася.
Пасьля літаральна некалькіх трэкаў а 10 гадзіне Krndshs саступілі месца яшчэ адным “хэдам” – берасьцейцам Дай Дарогу!. Панкуючыя хлопцы звычайна зьбіраюць поўныя залы і ўжо даўно прэтэндуюць на статус тых самых духоўных “скреп” беларускага грамадства. Дай Дарогу! паўтарылі дасягненьне Neuro Dubel гэтым вечарам: сабралі танцпляц і прымусілі скакаць нібыта апошні раз. Бо, як трапна заўважыў франтмэн Юры Стыльскі, грошы былі заплочаны, вечар хутка павінен быў скончыцца, і нічога не заставалася, акрамя як танчыць. Адыгралі выдатна. Такія хіцяры, як “Supersession”, “Пятая палата”, “Лопата”, “По-синему” заўсёды сустракаюць жывы водгук у публікі. Акрамя гэтага гурт выканаў некалькі песень з новага альбому, што вось-вось зьявіцца, у тым ліку і ў сацсеціве, – лірычную “Выходи” ды іранічную “Велик”. Апошні акорд – народная “Прыгай в коляску” – і Belarus Tattoo Fest 2015 быў скончаны.
Падводзячы вынікі можна сказаць, хто хацеў, той прыйшоў і угарэў. Дзякуй арганізатарам за ўкладзеныя намаганьні. Астатнім застаецца толькі пажадаць больш актыўнасьці і менш партакоў на целе ды па жыцьці.
0 каментароў