Darkness Fest II. Не вярнулі
Апублікавана
у
Рэпартажы
63 Фота
Цёплым летнім вечарам апошняга дню каляндарнай вясны мы, падобна ўчорашняму 2007, вярталі свой… гэтак 2010. Часы разгару андэграўнднай «цёмнай» плыні. Пяць гуртоў, флагманам якіх былі арганізатары — дэт-думеры Beyond The Darkness, гралі на наваяўленай пляцоўцы — Café Netto.
Apologeth грымнулі нечакана нядрэнным гукам, бяз шчыра кашы, што ва ўмовах такога маленькага памяшканьня было дасягненьнем: спалучыць інструменты ў адзіны шчыльны груў без пяску і вылазячых вярхоў, па-над чым было досыць прасторы чытальна гучаць экстрым-вакалу.
Памяшканьне — кафэ, сапраўдная жральня. І людзі адразу ўвайшлі ў адпаведныя ролі. Тыя прысутныя на момант выступу першага гурта чалавек 50 разьмеркаваліся па сядушках і закутках, многія сядзелі такім чынам сьпіною да сцэны, пілі ды закусвалі, елі ды запівалі.
Apologeth варта ацаніць па заслугах. Нягледзячы на пусты танцпляц (пад канец сэту ўсё ж зьявілася некалькі манікенаў), хлопцы адпрацавалі сумленна, «not giving a fuck».
Што яшчэ нязвычна для метал-канцэрту — дзеяньне праходзіла пры сонечным сьвятле, праз шэраг вітражоў нявольна зрок чапляўся за плывучыя міма трамваі і людзей. Не магу сказаць, што гэта вельмі дрэнна ў параўнаньні зь цёмным закураным клубам. Адное што — у гэткіх умовах не разгарнешся з канцэртным сьвятлом. А пакуль «яшчэ ня вечар» — паназіраем за запёртымі ў кут памяшканьня музыкамі. Месца ня надта ўдалае, шчыра кажучы: атрымліваецца, што ўваход у памяшканьне кафэ — якраз збоку, кшталту выхаду за кулісы. І сьцяжына міграцыі людзей праходзіць акурат па гэтай імправізаванай сцэне.
Аператыўна выйшлі Exibis і пачалі раздаваць бадзёры меладэз. Танцпляц адразу запоўніўся народам. Дзейства стала ўжо нагадваць канцэрт. Не магу быць бесстароннім наконт гэтага гурта, бо вельмі люблю меладэзавы накірунак. Але лічу, што прадуманай, не абы-як зробленай музыкі павінна быць болей у нас на сцэне, а музыкам варта павучыцца сцэнічным паводзінам у харызматычнага гітарыста Ягора. Таварышам па гурце ў тым ліку, хоць і адчуваецца пэўны прагрэс ад салтаймаўскіх выступаў гэтага жодзінска-менскага гурта, асабліва ў плане вакалу і ўжо меншай скаванасьці франтмэна.
Nightsilence на сцэне не было ўжо пару год. Прычына стандартная для людзей іх узросту — тэрміновая вайсковая служба. Цяпер гурт вяртаецца з новымі сіламі і з навінкамі ў матэрыяле. А таксама ў складзе — далучылася дастаткова нефармальнага выгляду дзяўчына з оперным вакалам, якая дарэчна дадае фарбаў музыцы гурта, пры гэтым не перацягваючы франтмэнскае месца ў асноўнага экстрым-вакаліста. Акром свайго сярэднятэмпавага меладэзу, прыпраўленага клавішнымі пасажамі, сыгралі кавер на Crematory. І стылёва нязвычны стромкі рок-н-рольны баевічок.
Трымаліся Nightsilence упэўнена і выглядалі самадастаткова. Натоўп — у процівагу — быў на рэдкасьць зьмярцьвелы. Аніводнага ўзмаху патламі, дробныя прытанцоўваньні нагою, складзеныя рукі і, абавязкова, смартфоны.
Beyond The Darkness распачалі сваю «цьмішчу» яшчэ засьветла. Тут і праявіўся страшны мінус мёртвай аўдыторыі. Грабавая цішыня ў адказ на палымяныя прамовы франтмэна і арганізатара фэсту Форэста аб тым, што беларуская сцэна жывая, і трэба часьцей ладзіць падобныя мерапрыемствы, на ўзрушальныя воклічы, на абвяшчэньне кавераў на вядомыя гурты — гэта, панове, хуйня поўная. У перадканцэртным інтэрв'ю зазначалася, што за вымушанай адсутнасьцю «чыстага» вакаліста прэзентацыя альбому BTD ператвараецца ў проста выступ. Не сказаць, каб моцна адчувалася, што гурт згубіў частку сябе. Але, на жаль, іхны выступ атрымаўся самым сьціплым.
Апошні гурт вечару, Teslathrone задаў цяжкой музыкі на электроннай танцававальнай аснове і даставіў ліхтарыкамі-кулонамі. Больш ня маю чаго казаць. Танцулькі ў натоўпе не пачаліся. Статычна паназіралі і арганізавана разышліся, акурат у момант, калі доўгі летні сьветлавы дзень саступіў месца фарам машын і вулічным ліхтарам.
P.S. У канцы ўсё ж арганізаваўся які-ніякі хэдбэнгінг. Гурт нават не адпусьцілі зь першага разу.
Рэзюмэ: радавалі малыя паўзы між гуртамі, дзякуючы якім фэст ішоў на адным дыханьні. Ня радаваў стан публікі. Паспрабую прааналізаваць. Недастаткова гучна? Пэўна, гук быў ціхі. Ідэальны для сяброўскіх пасядзелак за куфлем пеннага і смачнай стравай, але ніяк не для таго, каб сарваць з тармазоў прасякнутых памяркоўным менталітэтам беларусаў, яшчэ і ў амаль што «акварыумным» інтэр'еры кафэ, яшчэ і сьветлым вечарам. Але бяруся сьцьвярджаць, толькі такі ўзровень дэцыбелаў дазваляў не скаціцца ў кашу. Іншая версія: гукаўзмацняльная апаратура, а адпаведна, ейная моц ладзілася зыходзячы зь бюджэту мерапрыемства. А які там мог быць бюджэт пры крайне дэмакратычных 80к за квіток… Недастатковы градус? Хрэна з два. Кошты стандартныя. А для асаблівых аматараў зусім побач працуе крамачка «Тропинка». Непасрэдна гурты? Зь імі было ўсё нармальна, больш чым. І адсюль выснова: сцэна жыве, гурты граюць, альбомы выдаюцца, а андэграўндная атмасфера пяцігадовай даўнасьці згублена. Не вярнулі.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Вольга Вячэрская
Apologeth
Apologeth грымнулі нечакана нядрэнным гукам, бяз шчыра кашы, што ва ўмовах такога маленькага памяшканьня было дасягненьнем: спалучыць інструменты ў адзіны шчыльны груў без пяску і вылазячых вярхоў, па-над чым было досыць прасторы чытальна гучаць экстрым-вакалу.
Памяшканьне — кафэ, сапраўдная жральня. І людзі адразу ўвайшлі ў адпаведныя ролі. Тыя прысутныя на момант выступу першага гурта чалавек 50 разьмеркаваліся па сядушках і закутках, многія сядзелі такім чынам сьпіною да сцэны, пілі ды закусвалі, елі ды запівалі.
Apologeth варта ацаніць па заслугах. Нягледзячы на пусты танцпляц (пад канец сэту ўсё ж зьявілася некалькі манікенаў), хлопцы адпрацавалі сумленна, «not giving a fuck».
Што яшчэ нязвычна для метал-канцэрту — дзеяньне праходзіла пры сонечным сьвятле, праз шэраг вітражоў нявольна зрок чапляўся за плывучыя міма трамваі і людзей. Не магу сказаць, што гэта вельмі дрэнна ў параўнаньні зь цёмным закураным клубам. Адное што — у гэткіх умовах не разгарнешся з канцэртным сьвятлом. А пакуль «яшчэ ня вечар» — паназіраем за запёртымі ў кут памяшканьня музыкамі. Месца ня надта ўдалае, шчыра кажучы: атрымліваецца, што ўваход у памяшканьне кафэ — якраз збоку, кшталту выхаду за кулісы. І сьцяжына міграцыі людзей праходзіць акурат па гэтай імправізаванай сцэне.
Exibis
Аператыўна выйшлі Exibis і пачалі раздаваць бадзёры меладэз. Танцпляц адразу запоўніўся народам. Дзейства стала ўжо нагадваць канцэрт. Не магу быць бесстароннім наконт гэтага гурта, бо вельмі люблю меладэзавы накірунак. Але лічу, што прадуманай, не абы-як зробленай музыкі павінна быць болей у нас на сцэне, а музыкам варта павучыцца сцэнічным паводзінам у харызматычнага гітарыста Ягора. Таварышам па гурце ў тым ліку, хоць і адчуваецца пэўны прагрэс ад салтаймаўскіх выступаў гэтага жодзінска-менскага гурта, асабліва ў плане вакалу і ўжо меншай скаванасьці франтмэна.
Nightsilence
Nightsilence на сцэне не было ўжо пару год. Прычына стандартная для людзей іх узросту — тэрміновая вайсковая служба. Цяпер гурт вяртаецца з новымі сіламі і з навінкамі ў матэрыяле. А таксама ў складзе — далучылася дастаткова нефармальнага выгляду дзяўчына з оперным вакалам, якая дарэчна дадае фарбаў музыцы гурта, пры гэтым не перацягваючы франтмэнскае месца ў асноўнага экстрым-вакаліста. Акром свайго сярэднятэмпавага меладэзу, прыпраўленага клавішнымі пасажамі, сыгралі кавер на Crematory. І стылёва нязвычны стромкі рок-н-рольны баевічок.
Трымаліся Nightsilence упэўнена і выглядалі самадастаткова. Натоўп — у процівагу — быў на рэдкасьць зьмярцьвелы. Аніводнага ўзмаху патламі, дробныя прытанцоўваньні нагою, складзеныя рукі і, абавязкова, смартфоны.
Beyond The Darkness
Beyond The Darkness распачалі сваю «цьмішчу» яшчэ засьветла. Тут і праявіўся страшны мінус мёртвай аўдыторыі. Грабавая цішыня ў адказ на палымяныя прамовы франтмэна і арганізатара фэсту Форэста аб тым, што беларуская сцэна жывая, і трэба часьцей ладзіць падобныя мерапрыемствы, на ўзрушальныя воклічы, на абвяшчэньне кавераў на вядомыя гурты — гэта, панове, хуйня поўная. У перадканцэртным інтэрв'ю зазначалася, што за вымушанай адсутнасьцю «чыстага» вакаліста прэзентацыя альбому BTD ператвараецца ў проста выступ. Не сказаць, каб моцна адчувалася, што гурт згубіў частку сябе. Але, на жаль, іхны выступ атрымаўся самым сьціплым.
Teslathrone
Апошні гурт вечару, Teslathrone задаў цяжкой музыкі на электроннай танцававальнай аснове і даставіў ліхтарыкамі-кулонамі. Больш ня маю чаго казаць. Танцулькі ў натоўпе не пачаліся. Статычна паназіралі і арганізавана разышліся, акурат у момант, калі доўгі летні сьветлавы дзень саступіў месца фарам машын і вулічным ліхтарам.
P.S. У канцы ўсё ж арганізаваўся які-ніякі хэдбэнгінг. Гурт нават не адпусьцілі зь першага разу.
Рэзюмэ: радавалі малыя паўзы між гуртамі, дзякуючы якім фэст ішоў на адным дыханьні. Ня радаваў стан публікі. Паспрабую прааналізаваць. Недастаткова гучна? Пэўна, гук быў ціхі. Ідэальны для сяброўскіх пасядзелак за куфлем пеннага і смачнай стравай, але ніяк не для таго, каб сарваць з тармазоў прасякнутых памяркоўным менталітэтам беларусаў, яшчэ і ў амаль што «акварыумным» інтэр'еры кафэ, яшчэ і сьветлым вечарам. Але бяруся сьцьвярджаць, толькі такі ўзровень дэцыбелаў дазваляў не скаціцца ў кашу. Іншая версія: гукаўзмацняльная апаратура, а адпаведна, ейная моц ладзілася зыходзячы зь бюджэту мерапрыемства. А які там мог быць бюджэт пры крайне дэмакратычных 80к за квіток… Недастатковы градус? Хрэна з два. Кошты стандартныя. А для асаблівых аматараў зусім побач працуе крамачка «Тропинка». Непасрэдна гурты? Зь імі было ўсё нармальна, больш чым. І адсюль выснова: сцэна жыве, гурты граюць, альбомы выдаюцца, а андэграўндная атмасфера пяцігадовай даўнасьці згублена. Не вярнулі.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Вольга Вячэрская
2 каментара
На следующий день после концерта поговорили по душам с Яном Мачульским. Фрагменты данного диалога, а так же мой личный опыт как музыканта и организатора сейшена вылились в своего рода крик души. При прочтении прошу помнить, что это лишь мое скромное ИМХО.
Концерт, который затевался как презентация альбома группы Beyond the Darkness, а в последствии перерос в ностальгический вечер по 2010-му году, состоялся.
По группам — очень удачно всех нашел, все справились отлично. Я, хоть и простоял весь вечер на входе, но расслушал всех. Все понравились. А это редко бывает на сейшенах. Состав действительно прекрасный. Всем ребятам хочу пожелать удачи в дальнейшем музыкальном пути.
По математике — влет на 2 ляма. Это немного расстраивает, но я был готов к такому и не думал, что отобьется хоть сколько. Главное – люди! После нашего возрождения из пепла мы отыграли немало концертов, и могу сказать точно — по отдаче вчера был, пожалуй, лучший фест из всех. На концерте не было посторонних людей (как это почти всегда бывает на «солянках»), которые не знают, чего ждать от групп. Все пришли получить то, что они хотели. Люди в кое-то веке не стояли с каменными лицами, а кивали головами, некоторые хедбенжили, один чел даже весь «слеер» подпевал. Да, не хватило раскованности, но это дело наживное. По отзывам людей, которые ко мне подходили и лично благодарили (а некоторые в личку писали) – недовольных мало. СТОЛЬКО положительных отзывов я еще не слышал. А значит, оно того стоило. Не помню, чтоб когда-нибудь приходило на локальные концерты по нашей тематике последних нескольких лет сто человек. Люди все-таки соскучились, людям нужен все-таки нужен олдскул.
И лучше раз-два в год делать концерт в свое удовольствие, для своей целевой аудитории, чем продавать билеты на солянки \ платить «членские» взносы на «конкурсах юных талантов», где шансы на выигрыш ничтожны (да и призы сомнительны), а перспективы быть услышанными — ноль (А вот и пример — «ГЛАВНОЕ СОБЫТИЕ» ЛЕТА belmetal.org/blog/news/1707.html ).
Что сильно огорчает лично меня — это подход некоторых беларуских групп. Вот смотришь, группа из Минска, играют хорошо, так почему не позвать и не сделать приятное себе и людям? Оказывается, они за свое выступление требуют ДВА МИЛЛИОНА рублей (а некоторые группы не из Минска – выставляют райдеры и того больше, после чего два дня ходишь с отвисшей челюстью o_O). Когда даже речи не идет о заработке, с такими ребятами каши не сваришь. Утешает, что достойных групп пока что хватает, нужно только поискать получше.
Второе, что огорчает – некоторые беларуские сайты\порталы\паблики. В то время, когда поддержка нужна, как глоток воздуха в газовой камере, некоторые особо ушлые товарищи (от слова ТОВАР) предлагают свои услуги ПЛАТНО (а варианты с бартером типа плюсы на концерт\пиво называют «дестким садом», ок). Иные же, когда речь заходит о просьбе залить новость\сделать репост – просто проходят мимо. Как будто новостей у нас вагон, или у вас корона упадет, или еще что-то, даже не могу придумать вам оправдание…
Наш хэштег #извинитечтонефольк возник из-за того, что фольк нынче сочится из каждого утюга в Беларуси. Кола, прекола, афтекола, кокакола, и судя по количеству подобного рода фестов и раскрученности – кому-то это нужно. В то время, как на «старую добрую» гринду от Nakkа пришло 20 человек. Но если уже и эти ребята в минуса уходят (http://belmetal.org/blog/interesting/1692.html ), стоит признаться себе самим — метал в Беларуси скорее мертв, чем жив. У всякого явления есть начало и конец. В 60-е был в моде рок-н-ролл, теперь мы его слушаем на пластинках. Так и с металом в Беларуси (да и в России, и в Литве). 90-е, 00-е прошли. Да и посмотрите на Метал Крауд, который уже не Метал.
Ты приглашаешь людей на концерт, а они тебе: «мы слишком старые для концертов (в 25 лет!)», «мы ходим только на авторитетные группы типа корн» (а как стать авторитетной группой, если никто на тебя не ходит?).
Если ситуация с посещением концертов не изменится, мне кажется, выживут лишь матерые динозавры (типа Знич), да те, кто прилагает немеряное количество усилий, чтобы выбиться из подземелий BOOM'a. И в итоге мы все будем собираться не раз в неделю, не раз в месяц, а раз в год на одном единственном фесте, который объединит всех.
Это все утрировано, но вполне возможен такой вариант развития событий. А посему – нужна сплоченность. Музыкантам нужно умерить свой пыл и вспомнить, для чего они играют музыку – для людей, а не для набивания кошельков за счет своих коллег. Людям\зрителям\фанатам – не бояться быть металхэдами, ходить на концерты друзей, открывать для себя молодые и неизвестные команды – в Беларуси их МНОГО! Ну, и информационная поддержка просто необходима! Бесплатно, ребята. (Аккредитация – не проблема, разумеется). Сделать репост в свой паблик – один клик мышкой. Скопировать информацию на сайт – два. Не так уж и сложно, правда?