True Metal Fest
Апублікавана
у
Рэпартажы
65 Фота
Сьпярша кароткае рэзюмэ. Чатыры гурты, зь якіх сапраўды цікавы толькі адзін. А які – здагадайцеся па водгуку. Ня лепшы гук, скупое сьвятло. Імпрэза TRUE METAL адбывалася ў сераду ў Салтайме.
Што так зацікавіла BelMetal асьвятліць менавіта гэты фэст? Буду шчыры, першапачатковая нагода была ў гурце Art of Shading, які калісь быў знакавай фігурай у плыні атмасферных метал-стыляў, так бы мовіць. Быў да сплыў… І вось ён, адроджаны, перад намі. Але давайце па парадку.
Exibis – вось чый выступ быў ня меней чаканы. Бо на запісах хлопцы паказалі нядрэнны і даволі якасны melodic death. Што да выступу – дык ён быў увогуле дэбютны. І нам прадстаў гурт з добрым роўным драмерам (а такая рыса заўсёды значна ўздымае агульны ўзровень, задае драйв), зь гітарыстам вельмі правільнага валасата-барадата-металёвага выгляду і з музыкай, якая мае ўвесь патэнцыял і заслугоўвае гучаць на больш сур’ёзных пляцоўках. А пакуль даводзілася затыкаць вушы, каб нармальна пачуць усе партыі. Вакал — пераважна скрым, зь пераходамі на гроўл. Але ёсьць адчуваньне, што сьпевы можна пакласьці больш удала. Мабыць, ёсьць тут і ўплыў таго фактару, што вакалістка да выступу “не дажыла”. Франтмэн быў адзін. І з гэтай роляю, прызнаем, спраўляўся ён дрэнна. Увогуле, сапраўдная падача была толькі ў патлатага гітарыста, ды й толькі за яго вока і чаплялася. Як ні крытыкуй, мараль будзе простая: усім астатнім працаваць над сцэнічнымі паводзінамі і дадаць упэўненасьці і рухомасьці вакалісту. У вас жа такі драмер! А вы нешта топчыцеся… Музыка годная, прадуманыя рыфы, мелодыка. Хто ў нас цяпер такое робіць? Riverdale? Lost Regrets? Вунь Sweet Blood у Наваполацку вылезьлі. І ўсё? А кажуць, меладэзу да сракі… Давайце, Exibis, наперад!
Вось мы і дабраліся да афігіцельных гісторыяў. Можа, мала каму цікавыя гістарычныя даведкі, таму такія могуць ісьці міма. Art of Shading. Некалькі гадоў таму гэта быў даволі моцны калектыў, вядомы таксама пад назвай Hidden. І рэдкі выпадак, калі ў калектыве ўсе музыкі былі яркія ды па-свойму выразныя: тры вакалісты з гітарай, басам і клавішамі па сумяшчальніцтву. Скрым, гроўл і клін, адпаведна. Яшчэ і чалавек-аркестр у іх быў, якому з такой нагоды давялося сесьці за ўдарныя. Ну і як то бывае, столькі лідэраў не ўжыліся між сабою…
Год 2014. Art of Shading грае ў Салтайме. Ува што рэінкарнаваўся гурт? Тут таксама цікава. Былы клавішнік, ён жа “чысты вакаліст”, пайшоў на гітару, а за клавішы паставіў жонку. На вакал пайшоў былы гітарыст са скрымам, пазбавіўшыся гітары і стаўшы вольным франтмэнам. Так, гэта менавіта ён ёсьць салістам папярэдніх Exibis па сумяшчальніцтву. Крытыкі ў ягоны бок я ужо наліў так, што можна абмазвацца. І тут яна таксама актуальная. Але пахваліць варта добры гроўл, які ўпісваецца і пасуе. Заадно і пра чысты вакал тое ж самае адзначу. А цалкам музыка – халера яе ведае… Былой атмасферы AoS няма і блізка. А кавер на Septic Flesh дзе? Карацей, было б ізноў жа добра паслухаць гурт у больш адэкватных умовах, каб ацаніць па ўсіх параметрах.
Што? Шмат літараў, аб’ёмна, падрабязна? Зараз будзе тэзісна.
Sulfide асабіста мне не спадабаліся аніразу. Ня тое каб узровень вакананьня дрэнны. Проста “Станіслаўскі ня верыць”. Насамрэч, пастаўлены вакал, астатняе на месцы. Але гучыць тое ненатуральна. Ня бачна ў гэтым творчасьці ды шчырасьці. Яшчэ адваротны эфект сыгралі аднолькавыя майкі з лагатыпам гурта ва ўсіх музыкаў. Дадае ўражаньняў псеўдакамерцыйнага гурта. Замахнуліся на Мэйдэнаў. Што ж прыкметна, што песьню ўзялі ня самую хадавую – “Prowler”. Арыгінальна.
Fatal Outcome раптоўна апынуліся самай добрай па гуку камандай. Як-неяк чыталіся інструменты. І… О дзіва! Сапраўдны франтмэн, які дамінуе і трымае залу. Ведаю, шмат папракалі за залішні пафас, і відаць, пэўныя вынікі зробленыя. Што тычыцца музыкі – нічога новага і цікавага. Метал нейкі на расейскай мове, ну вы разумееце… Тым ня менш, гурт даволі “канцэртны”.
А цяпер здагадайцеся, які адзіны з чатырох гуртоў BelMetal запрыкмеціў, за разьвіцьцём якога будзе пільна сачыць. Дзякуй за ўвагу.
Што так зацікавіла BelMetal асьвятліць менавіта гэты фэст? Буду шчыры, першапачатковая нагода была ў гурце Art of Shading, які калісь быў знакавай фігурай у плыні атмасферных метал-стыляў, так бы мовіць. Быў да сплыў… І вось ён, адроджаны, перад намі. Але давайце па парадку.
EXIBIS
Exibis – вось чый выступ быў ня меней чаканы. Бо на запісах хлопцы паказалі нядрэнны і даволі якасны melodic death. Што да выступу – дык ён быў увогуле дэбютны. І нам прадстаў гурт з добрым роўным драмерам (а такая рыса заўсёды значна ўздымае агульны ўзровень, задае драйв), зь гітарыстам вельмі правільнага валасата-барадата-металёвага выгляду і з музыкай, якая мае ўвесь патэнцыял і заслугоўвае гучаць на больш сур’ёзных пляцоўках. А пакуль даводзілася затыкаць вушы, каб нармальна пачуць усе партыі. Вакал — пераважна скрым, зь пераходамі на гроўл. Але ёсьць адчуваньне, што сьпевы можна пакласьці больш удала. Мабыць, ёсьць тут і ўплыў таго фактару, што вакалістка да выступу “не дажыла”. Франтмэн быў адзін. І з гэтай роляю, прызнаем, спраўляўся ён дрэнна. Увогуле, сапраўдная падача была толькі ў патлатага гітарыста, ды й толькі за яго вока і чаплялася. Як ні крытыкуй, мараль будзе простая: усім астатнім працаваць над сцэнічнымі паводзінамі і дадаць упэўненасьці і рухомасьці вакалісту. У вас жа такі драмер! А вы нешта топчыцеся… Музыка годная, прадуманыя рыфы, мелодыка. Хто ў нас цяпер такое робіць? Riverdale? Lost Regrets? Вунь Sweet Blood у Наваполацку вылезьлі. І ўсё? А кажуць, меладэзу да сракі… Давайце, Exibis, наперад!
ART OF SHADING
Вось мы і дабраліся да афігіцельных гісторыяў. Можа, мала каму цікавыя гістарычныя даведкі, таму такія могуць ісьці міма. Art of Shading. Некалькі гадоў таму гэта быў даволі моцны калектыў, вядомы таксама пад назвай Hidden. І рэдкі выпадак, калі ў калектыве ўсе музыкі былі яркія ды па-свойму выразныя: тры вакалісты з гітарай, басам і клавішамі па сумяшчальніцтву. Скрым, гроўл і клін, адпаведна. Яшчэ і чалавек-аркестр у іх быў, якому з такой нагоды давялося сесьці за ўдарныя. Ну і як то бывае, столькі лідэраў не ўжыліся між сабою…
Год 2014. Art of Shading грае ў Салтайме. Ува што рэінкарнаваўся гурт? Тут таксама цікава. Былы клавішнік, ён жа “чысты вакаліст”, пайшоў на гітару, а за клавішы паставіў жонку. На вакал пайшоў былы гітарыст са скрымам, пазбавіўшыся гітары і стаўшы вольным франтмэнам. Так, гэта менавіта ён ёсьць салістам папярэдніх Exibis па сумяшчальніцтву. Крытыкі ў ягоны бок я ужо наліў так, што можна абмазвацца. І тут яна таксама актуальная. Але пахваліць варта добры гроўл, які ўпісваецца і пасуе. Заадно і пра чысты вакал тое ж самае адзначу. А цалкам музыка – халера яе ведае… Былой атмасферы AoS няма і блізка. А кавер на Septic Flesh дзе? Карацей, было б ізноў жа добра паслухаць гурт у больш адэкватных умовах, каб ацаніць па ўсіх параметрах.
Што? Шмат літараў, аб’ёмна, падрабязна? Зараз будзе тэзісна.
SULFIDE
Sulfide асабіста мне не спадабаліся аніразу. Ня тое каб узровень вакананьня дрэнны. Проста “Станіслаўскі ня верыць”. Насамрэч, пастаўлены вакал, астатняе на месцы. Але гучыць тое ненатуральна. Ня бачна ў гэтым творчасьці ды шчырасьці. Яшчэ адваротны эфект сыгралі аднолькавыя майкі з лагатыпам гурта ва ўсіх музыкаў. Дадае ўражаньняў псеўдакамерцыйнага гурта. Замахнуліся на Мэйдэнаў. Што ж прыкметна, што песьню ўзялі ня самую хадавую – “Prowler”. Арыгінальна.
FATAL OUTCOME
Fatal Outcome раптоўна апынуліся самай добрай па гуку камандай. Як-неяк чыталіся інструменты. І… О дзіва! Сапраўдны франтмэн, які дамінуе і трымае залу. Ведаю, шмат папракалі за залішні пафас, і відаць, пэўныя вынікі зробленыя. Што тычыцца музыкі – нічога новага і цікавага. Метал нейкі на расейскай мове, ну вы разумееце… Тым ня менш, гурт даволі “канцэртны”.
А цяпер здагадайцеся, які адзіны з чатырох гуртоў BelMetal запрыкмеціў, за разьвіцьцём якога будзе пільна сачыць. Дзякуй за ўвагу.
0 каментароў