Черный Обелиск
Апублікавана
у
Рэпартажы
107 Фота
14 сакавіка адбыўся канцэрт знакамітага, калі не сказаць, культавага гурта — Черный Обелиск. Вы спытаеце: «А чаму рэпартаж зьявіўся толькі сёньня?!» І адразу прашу прабачэньня за гэтае. Былі некаторыя траблы. Таму тэксту будзе мала, але… дый ня гэта галоўнае.
Выступ прайшоў пры малай колькасьці людзей, але ж крыху большай, чым было ў мінулым годзе. Але, што тычыцца якасьці, то падтрымка дзе-нідзе была больш яскравай і выразнай ў параўнаньні зь мінулым годам. На гэты раз хлопцы прывезьлі да нас новы матэрыял — максі-сінгл «Вверх». Была магчымасьць таксама пачуць і старыя песьні, якія ўспрымаліся як нешта, так бы мовіць, сваё ды нават роднае. Натоўп быў няхай і невялічкі, але адданы.
Гурт таксама жвава паводзіў сябе. Міхась Сьвятлоў на сцэне ствараў часам неверагодныя рэчы. Нагадаю, што ў мінулым годзе з-за дрэннага самаадчуваньня. Сьвятлоў выконваў свае партыі сідзячы на стуле. У гэтым жа яму ўжо нішто не перашкаджала і гэта было файна, бачыць ветэрана гурта ў добрым стане і настрою. Пазітыўна. Нават зь мінусаў няма чаго адзначыць — праўда! Канечне, калі не лічыць працягласьць канцэрту. Няхай гэта было не яскравае шоў з ашалелым натоўпам і падобнымі рэчамі, але таксама прыемна і душэўна.
Празь некалькі хвілінаў пасьля выступу музыкі спусьціліся да фэнаў і далі магчымасьць зрабіць сумесныя фота, былі таксама і падарункі! Напрыклад, нехта прывёз для Міцяя сувенір з Гомеля. Якасны партрэт Міцяя Барысенкава падараваў таленавіты хлопец, мастак — Арцём Савін, у адказ Міцяй узяў аўтограф Арцёма на малюнак! Дарэчы, яшчэ доўга была магчымасьць падысьці да музыкаў, бо хлопцы як свае, суседзі. Асаблівай зацікаўленасьцю адарылі менавіта Барысенкава, зь якім прыемна было пагутарыць таксама і мне. Вось за тое я люблю такія імпрэзы. Нейкі іншы якасны ўзровень. Дзякуй арганізатарам і музыкам таксама. Больш дадаць няма чаго… Лепей глядзіце здымкі. Выбачайце калі ласка, што так доўга.
Выступ прайшоў пры малай колькасьці людзей, але ж крыху большай, чым было ў мінулым годзе. Але, што тычыцца якасьці, то падтрымка дзе-нідзе была больш яскравай і выразнай ў параўнаньні зь мінулым годам. На гэты раз хлопцы прывезьлі да нас новы матэрыял — максі-сінгл «Вверх». Была магчымасьць таксама пачуць і старыя песьні, якія ўспрымаліся як нешта, так бы мовіць, сваё ды нават роднае. Натоўп быў няхай і невялічкі, але адданы.
Гурт таксама жвава паводзіў сябе. Міхась Сьвятлоў на сцэне ствараў часам неверагодныя рэчы. Нагадаю, што ў мінулым годзе з-за дрэннага самаадчуваньня. Сьвятлоў выконваў свае партыі сідзячы на стуле. У гэтым жа яму ўжо нішто не перашкаджала і гэта было файна, бачыць ветэрана гурта ў добрым стане і настрою. Пазітыўна. Нават зь мінусаў няма чаго адзначыць — праўда! Канечне, калі не лічыць працягласьць канцэрту. Няхай гэта было не яскравае шоў з ашалелым натоўпам і падобнымі рэчамі, але таксама прыемна і душэўна.
Празь некалькі хвілінаў пасьля выступу музыкі спусьціліся да фэнаў і далі магчымасьць зрабіць сумесныя фота, былі таксама і падарункі! Напрыклад, нехта прывёз для Міцяя сувенір з Гомеля. Якасны партрэт Міцяя Барысенкава падараваў таленавіты хлопец, мастак — Арцём Савін, у адказ Міцяй узяў аўтограф Арцёма на малюнак! Дарэчы, яшчэ доўга была магчымасьць падысьці да музыкаў, бо хлопцы як свае, суседзі. Асаблівай зацікаўленасьцю адарылі менавіта Барысенкава, зь якім прыемна было пагутарыць таксама і мне. Вось за тое я люблю такія імпрэзы. Нейкі іншы якасны ўзровень. Дзякуй арганізатарам і музыкам таксама. Больш дадаць няма чаго… Лепей глядзіце здымкі. Выбачайце калі ласка, што так доўга.
0 каментароў