Глэм-рок шоў Stardust Circus
Апублікавана
у
Рэпартажы
92 Фота
10 кастрычніка адбылося першае на Беларусі глэм-рок шоў ад гурта Stardust Circus. Першае, што цікавіла – гэта колькасьць гледачоў. Колькі народу прыйдзе ў чацьвер на шоў добрай і абміцыёзнай, але яшчэ далёка ня самай папулярнай каманды. Народ прыйшоў, і яшчэ як! Хлопцы граюць толькі чацьвёрты год, а ўжо грукаюцца ў дзьверы першага беларускага эшэлону. Гэта я ўсё да паказчыка наведвальнасьці. Па сучасных назіраньнях Stardust Circus са сваім першым сольным канцэртам саступаюць толькі Gods Tower і Litvintroll, і стаяць дзесьці нароўні са Znich ды Re1ikt (мы ж разглядаем толькі актуальныя рок-метал каманды, так?)
Stardust Circus абралі ўласны шлях разьвіцьця, адразу паставіўшы сябе як самавіты гурт з фірмовым стылем. Канешне ж, варта ўлічваць адсутнасьць глэм-рока і глэм-метала на нашай сцэне ўвогуле. Таму хлопцы “як па маслу” занялі гэтую нішу. Ну занялі, а далей? А далей усё было зроблена правільна. Удзел у розных фестывалях, у тым ліку замежных. Перамога на беларускім этапе Emergenza 2012. Таму цяпер можна сьмела казаць “Так, мы гралі на салянках у “джоліку”, але на тым узроўні не спыніліся. А чаго дамогся ты?”
І вось, уласна, шоў. Прэзентацыя сьвежага дэбютніка “Monkeys of XXI”. Дзьвюхгадзіннаму выступу папярэднічала шоў тэатра “eYe”. Я пэўна быдла і нічога не разумею ў мастацтве, але мімы на хадулях – не зусім тое, што хацелася бачыць “разагрэвам”. Ды й выступ іх быў нейкі скамечаны, неўпэўнены і нецікавы. Гэта і ня выступ быў, а так, падурэць. Але хутчэй за ўсё – гл. пункт пра быдла.
Гурт выйшаў па-зорнаму. Усе ў вобразах, усе добра рухаюцца і добра граюць. Наконт сцэнічных вобразаў: касьцюмы музыкаў былі выкананыя ў спалучэньні традыцыйнага глэмавага стылю і мілітарыстычнай тэматыкі. Але мілітары ня тое, што ў Sabaton, а мілітары чырвонаармейскае, савецкае: шэра-зялёны колер з чырвоным устаўкамі. Асабліва зграбна ўпісаліся зоркі, якія адначасова і да ваеннай тэматыкі, і да глэму. Тым больш, Stardust, як-ніяк – “зорны пыл”. Бач, як сімвалічна. Тады, атрымліваецца, і мімы – гэта да тэмы “Circus”. А яшчэ плашч і форменная фуражка франтмэна – дызайнерам вялізарны залік!
Праграма “Стардастаў” складалася з 19 кампазіцый, сярод якіх быў і драйв, і лірыка, і металёвы цяжар, і сапраўдны рок-н-рол. У асноўнай частцы прагучала чатыры каверы: T. Rex – 20th Century Boy, Rob Zombie – Sick Bubblegum, AC/DC – Touch Too Much, акустычная “Behind Blue Eyes” ад The Who, якую сьпявалі разам з залай. Некаторыя песьні йшлі ў суправаджэньні тэматычнага відэа, працавала так званая мыльная пушка – генератар таго самага “зорнага пылу”. Народ памагалі раскачваць дзьве дзяўчыны-танцаўшчыцы і маленькі чалавек у вобразе зомбі-піянера з барабанам. Што тычыцца сюрпрызаў – трэба адзначыць поўнае электронных эфектаў “індастрыял-сола” гітарыста з драмерам. І, канешне ж, апошнюю песьню асноўнай часткі – “Heaven №1”, выкананую са струнным трыа “Perfecto”. Дзяўчыны ўдала дапоўнілі жывы гук, на жаль, з тэхнічнага боку не атрымалася ўсё вывесьці як трэба, але пальцы ў вушы заўсёды ратуюць у такіх выпадках.
Біс пачаўся з кавера на Sex Pistols – “God Save The Queen” з заканамерным дэбошам, а потым быў бадай самы смачны нумар праграмы – знакаміты “Sweet Dreams” аўтарства Eurythmics, асабліва вядомы па кавер-версіі Мэрліна Мэнсана. Гэтую мелодыю народ адгадаў літаральна зь некалькіх першых нот і адгукнуўся моцным ухвальным воклічам. Сапраўды ўдалы кавер і добрае заканчэньне праграмы.
Так на адным подыху і прайшло дзьвюхгадзіннае шоў. Сказаць, што было добра і музыкі малайцы – не сказаць нічога. Гэта зусім іншы ўзровень. Прыемна назіраць станаўленьне чагосьці якасна новага, зробленага ў лепшых традыцыях жанру ў сучасным бачаньні і на высокім узроўні. Калі патрэбная крытыка – то хіба што за пэўную долю сьціпласьці, недастатковую ўпэўненасьць ва ўласнае “зорнасьці”, вось так. Сапраўды, толькі гэтага не хапала, каб сольны канцэрт улюбёнцаў публікі выглядаў як шоў зорак…
Таму вялікіх посьпехаў хлопцам і дзякуй ім і ўсім, хто датычны да гэтай цудоўнай зьявы пад назвай Stardust Circus!
P.S. Адно што галоўнае: родная сцэна жыве! Пайду засілюся з радасьці.
Тэкст: Ян Мачульскі Christian
Фота: Зьміцер Сачыўка GotieRipper
Stardust Circus абралі ўласны шлях разьвіцьця, адразу паставіўшы сябе як самавіты гурт з фірмовым стылем. Канешне ж, варта ўлічваць адсутнасьць глэм-рока і глэм-метала на нашай сцэне ўвогуле. Таму хлопцы “як па маслу” занялі гэтую нішу. Ну занялі, а далей? А далей усё было зроблена правільна. Удзел у розных фестывалях, у тым ліку замежных. Перамога на беларускім этапе Emergenza 2012. Таму цяпер можна сьмела казаць “Так, мы гралі на салянках у “джоліку”, але на тым узроўні не спыніліся. А чаго дамогся ты?”
І вось, уласна, шоў. Прэзентацыя сьвежага дэбютніка “Monkeys of XXI”. Дзьвюхгадзіннаму выступу папярэднічала шоў тэатра “eYe”. Я пэўна быдла і нічога не разумею ў мастацтве, але мімы на хадулях – не зусім тое, што хацелася бачыць “разагрэвам”. Ды й выступ іх быў нейкі скамечаны, неўпэўнены і нецікавы. Гэта і ня выступ быў, а так, падурэць. Але хутчэй за ўсё – гл. пункт пра быдла.
Гурт выйшаў па-зорнаму. Усе ў вобразах, усе добра рухаюцца і добра граюць. Наконт сцэнічных вобразаў: касьцюмы музыкаў былі выкананыя ў спалучэньні традыцыйнага глэмавага стылю і мілітарыстычнай тэматыкі. Але мілітары ня тое, што ў Sabaton, а мілітары чырвонаармейскае, савецкае: шэра-зялёны колер з чырвоным устаўкамі. Асабліва зграбна ўпісаліся зоркі, якія адначасова і да ваеннай тэматыкі, і да глэму. Тым больш, Stardust, як-ніяк – “зорны пыл”. Бач, як сімвалічна. Тады, атрымліваецца, і мімы – гэта да тэмы “Circus”. А яшчэ плашч і форменная фуражка франтмэна – дызайнерам вялізарны залік!
Праграма “Стардастаў” складалася з 19 кампазіцый, сярод якіх быў і драйв, і лірыка, і металёвы цяжар, і сапраўдны рок-н-рол. У асноўнай частцы прагучала чатыры каверы: T. Rex – 20th Century Boy, Rob Zombie – Sick Bubblegum, AC/DC – Touch Too Much, акустычная “Behind Blue Eyes” ад The Who, якую сьпявалі разам з залай. Некаторыя песьні йшлі ў суправаджэньні тэматычнага відэа, працавала так званая мыльная пушка – генератар таго самага “зорнага пылу”. Народ памагалі раскачваць дзьве дзяўчыны-танцаўшчыцы і маленькі чалавек у вобразе зомбі-піянера з барабанам. Што тычыцца сюрпрызаў – трэба адзначыць поўнае электронных эфектаў “індастрыял-сола” гітарыста з драмерам. І, канешне ж, апошнюю песьню асноўнай часткі – “Heaven №1”, выкананую са струнным трыа “Perfecto”. Дзяўчыны ўдала дапоўнілі жывы гук, на жаль, з тэхнічнага боку не атрымалася ўсё вывесьці як трэба, але пальцы ў вушы заўсёды ратуюць у такіх выпадках.
Біс пачаўся з кавера на Sex Pistols – “God Save The Queen” з заканамерным дэбошам, а потым быў бадай самы смачны нумар праграмы – знакаміты “Sweet Dreams” аўтарства Eurythmics, асабліва вядомы па кавер-версіі Мэрліна Мэнсана. Гэтую мелодыю народ адгадаў літаральна зь некалькіх першых нот і адгукнуўся моцным ухвальным воклічам. Сапраўды ўдалы кавер і добрае заканчэньне праграмы.
Так на адным подыху і прайшло дзьвюхгадзіннае шоў. Сказаць, што было добра і музыкі малайцы – не сказаць нічога. Гэта зусім іншы ўзровень. Прыемна назіраць станаўленьне чагосьці якасна новага, зробленага ў лепшых традыцыях жанру ў сучасным бачаньні і на высокім узроўні. Калі патрэбная крытыка – то хіба што за пэўную долю сьціпласьці, недастатковую ўпэўненасьць ва ўласнае “зорнасьці”, вось так. Сапраўды, толькі гэтага не хапала, каб сольны канцэрт улюбёнцаў публікі выглядаў як шоў зорак…
Таму вялікіх посьпехаў хлопцам і дзякуй ім і ўсім, хто датычны да гэтай цудоўнай зьявы пад назвай Stardust Circus!
P.S. Адно што галоўнае: родная сцэна жыве! Пайду засілюся з радасьці.
Тэкст: Ян Мачульскі Christian
Фота: Зьміцер Сачыўка GotieRipper
1 каментар