Агляд канцэрта "Старога Ольсы" ў Палацы ветэранаў 7 кастрычніка
Апублікавана
у
Рэпартажы
Вось і настаў той дзень..
Напэўна, кожны, паважаючы сябе патрыёт нашай Бацькаўшчыны, хоць раз чуў не толькі назву «Стары Ольса» але і іхнія кампазіцыі… Але не кожнаму пашанцавала бачыць і слухаць іх ў жыцці.
У той вечар было склізлае, пахмурнае надвор'е, звітаўшыся ля галоўнага ўвахода ў палац, мы (deputydeath , glebans ды Doubleuproar ) пацягнуліся ў памяшканне. Атрымаўшы на ўваходзе
Першая палова
Выступленне пачалося з маёй самай любімай песні — «Літвін». Але яна гучала не як на запісы… Першыя уражанні, якія адчулі амаль усе, — гэта вельмі моцны, двіжовы гук барабанаў, ды гук голаса Алеся Чумакова.
Праглынуўшы першую кампазіцыю, зала залілася апладысментамі, а самі музыканты не вельмі спыніліся ды зноў зайгралі, і патрэбна сказаць — яны рабілі ўвесь вечар гэта даволі шчыра, прафесыйна, ненадоўга спыняючыся, каб памяняць інструменты ды крыху настроіцца.
Ў першай палове выступлення гучала шмат твораў са знакамітага «Полацкага Сшытка». Музыканты часта жартавалі ды адным з жартаў былі словы спадара Сасноўскага: «Вось… вы бачыце, што ўжо амаль весь вечар мы граем песні з „Полацкага сшытка“ і ў вогуле мы акуніліся і не вылазім з яго ўжо два гады… але на сённяшні дзень мы адаптыравалі толькі 21 твор, з амаль 75… ну вы ўяўляеце колькі яшчэ мы можам з яго не вылзіць...»
Гэтае і адгукнулася на рэпертуары гурта. Калі раней мы маглі пачуць песні сярэднявечча, то зараз яны захапіліся барокка 16-17 стагоддзяў.
Вы спытаеце што за баррока і нават як гэтае гучыць? Вельмі і вельмі цікава. Калі нейдзе пачуеце творы «немец»(сарваў амаль найбольшую колькасць апладысментаў), «сам сам пастыр»(гэты твор гучаў у жыцці першы раз і нам пашанцавала, што мы былі аднымі з першых, хто яго пачуў), «слічнаквецце», «Fatalia Blazenska», «Saltarello», і інш — то ведайце, гэта іменна тое, як гучыць «Ольса» зараз.
Таааак, хлопцы… нешта я не зразумеў — дзесьці мой гадзіннік?..
Другая палова
Крыху пераапрануўшыся, а мы — падыхаўшы свежым паветрам, усе звярнуліся на свае месцы. Другая частка амаль нічым не адрознівалася ад першай — ўсё таксама весела, цікава і танцавальна. Я не вельмі добра ведаю назывы новых твораў, але добра памятаю назвы старых, якія прагучалі амаль у завяршэнні мерапрыемства. Гэта былі добрыя старыя «пена піва», «у карчме» ды «дрыгва», якую многія ведаюць як песню гомелькага гурта Gods Tower, але гэта апошнія далучылі мелодыю «дрыгвы» ў сваю кампазіцыю.
А ведаеце чым усё гэта скончылася? Не? А мабыць здагадваецеся? Зусім не? А скончылася усё гэта песняй Smells Like Teen Spirit ад Нірваны. Вось як. Але хто іх так проста адпусціць?) Не выйдзе. Ў вогуле публіка адпусціла гэты найлепейшы гурт толькі пасля дзьвюхкратнага «на біс».Ад сябе я магу толькі дадаць, што было гэта сапраўды моцна, прыгожа ды засталося ў сэрцы кожнага, хто быў там у той вечар.
А ў мяне — яшчэ і аўтограф Алеся Чумакова на тым самым запрашальным лісце на канцэрт ў гонар дня нараджэння Зміцера Сасноўскага.
Вось так, ай-да танчыць!
Вялікая падзяка Глебу, за вельмі прыгожыя фотаздымкі(Астатнія вы можаце пабачыць вось тут). А таксама Аляксею, за набыццё квіткоў. Дзякуй, сябры!
Фота By glebans
3 каментара