Czornaja Panna ← Litvintroll

Ці верыце вы ў лёс?
Ці верыце, што думка матэрыяльная, што вобразы, народжаныя чалавечым розумам, могуць здабыць плоць і пераследаваць сваіх стваральнікаў?

Запісваючы альбом, галоўным героем якога стала Смерць, ва ўсёй яе разнастайнасці, ці думалі мы, што сутыкнемся з ёю тварам да твару, і яна будзе зусім не такая загадкавая і рамантычная, як яе апісвалі аўтары-дэкадэнты?

Аднак, аб усім па парадку.

Альбом «Czornaja Panna» азнаменаваў сабою заканчэнне трохгадовага шляху, які прайшоў гурт Litvintroll з моманту выдання свайго дэбютнага дыска ў далёкім 2009 годзе. Гэтая дарога была такой доўгай па шэрагу аб'ектыўных прычын. Шмат часу пайшло на пошук аднадумцаў, якія замянілі сабой людзей, па тых ці іншых прычынах, вымушаных пакінуць гурт. Хтосьці адразу ўліўся ў калектыў, і застаецца ягонай часткай да гэтага часу. Хтосьці сышоў сам, прымусіўшы гурт ў каторы раз пускацца на пошукі новых музыкаў. Да кагосці мы прыгледзеліся, і, не будучы задаволенымі ўбачаным, прымусілі пакінуць нашыя шэрагі.

Шматлікія канцэрты таксама не давалі магчымасці шчыльна заняцца новым матэрыялам. Геаграфія гастроляў цешыла — нам удалося сыграць на фестывалях у Прыбалтыцы, Германіі, Аўстрыі, Украіне, а ў Польшчы мы практычна прапісаліся, але сканцэнтравацца на студыйнай працы не атрымлівалася.

Новыя песні паступова нараджаліся — яркія ўражанні і свежая кроў спрыялі гэтаму. Стылістычна яны атрымліваліся вельмі разнастайнымі і зусім не падобнымі на тое, што звычайна маюць на ўвазе пад словамі folk-metal. У музыцы стала прыкметны ўплыў дума — адбіліся прыхільнасці удзельнікаў ансамбля. У лірыку дадалася злабадзённая тэматыка, пададзеная, праўда, пад ранейшым казачна-фальклорным соусам, але песні «пра троляў ды лясуноў» захаваліся.

Склад Litvintroll, які ўвайшоў у студыю вясной 2012-га для запісу матэрыялу, адрозніваўся ад таго, што калясіў па Еўропе ў папярэднія гады, але мы былі бадзёрыя і поўныя рашучасці зрабіць лепшы альбом у гісторыі рок-н-ролу :) У студыі даводзілася дняваць і начаваць — наш фанатызм дазваляў лёкка перажываць падобныя цяжкасці, а колькасць гігабайт, займаных зыходнікамі песень, расло на вачах. Яшчэ да пачатку запісу стала пытанне — каму будзе даверана звядзенне і майстарынг альбома, бо мэтай было не толькі скласці песні, але і дасягнуць фірмовага гучання. Многія з масцітых гукарэжысёраў, з якімі вяліся перамовы, пагадзіліся працаваць з нашым матэрыялам (большасць з іх апынуліся выдатнымі хлопцамі, не гледзячы на збалаванасць супрацоўніцтвам з музыкамі першага эшалона). У выніку выбар упаў на Аляксея Болотова, які працаваў, у прыватнасці, над гукам апошняга альбома Gods Tower, і, забягаючы наперад, скажу — мы не пралічыліся.

У альбоме «Czornaja Panna» няма песень, падобных адна на адну.

Дыск уключае ў сябе 8 трэкаў, і кожны з іх мае сваю ўласную гісторыю.

Da Siabra — наш добры сябар Марцін, вядучы праграмы HelloFolks з люблінскага радыё Centrum, папрасіў сказаць пару слоў слухачам для юбілейнага выпуску яго шоў. Не дазволіўшы абмежавацца дзяжурнымі фразамі, гэтая песня нарадзілася сама і была запісаная спачатку ў акустычным варыянце, а потым і аранжыраваная у метале. Яна выбіваецца з агульнай канвы альбома і добра перадае настрой, з якім мы прыступілі да працы, таму было вырашана зрабіць яе першым трэкам.

Kryzak (Piesnia Pra Trolau II) — працяг п'есы з падобным назвай з папярэдняга альбома. Напісаная ў гадавіну Грунвальдскай бітвы, песня, аднак, распавядае гісторыю вялікай бойкі з некалькі іншага боку, чым прынята.

Kamarova Smierc — народная песенька, якая пакладзена на бадзёры дыскатэчны рытм з змрочнай фіналлю ў стылі Type O Negative

Lipka — яшчэ адна народная песня, на гэты раз польская. Песня — крык, песня — плач, гісторыя пра дзяўчыну, якая выдаецца замуж за нялюбага. У Польшчы, дзе Litvintroll часты госць, Ліпку ведаюць усе, таму ідэя сыграць яе прыйшла даўно. Галоўнай жа мэтаю было зрабіць гэта небанальна. Спадзяюся, нам гэта ўдалося.

Karaleuskaja — часам бывае так, што гратэскавы персанаж нібы сыходзіць са старонак кнігі — страшнай і злоснай казкі. Азірніцеся вакол, прыслухайцеся. Магчыма, зараз вы чуеце ягоны голас, які спявае дыфірамбы самому сабе. Цікава, як складзецца яго лёс у нашым свеце?

Czornaja Panna — усе ведаюць сумную гісторыю Барбары Радзівіл. Але Чорная Панна — гэта не толькі прывід Нясвіжскага замка. Вярнуўшыся з ніжніх планаў быцця, яна штурхае свайго каханага ў абдымкі вар'яцтва, асуджаючы на гібель і яго, і ўвесь яго род. Песня падарыла сваё імя і задала тон усяму альбому. Смерць, якая хаваецца за цудоўным абліччам Чорнай Панны, наганяе ўсіх.

Ad Astra — мы ўсе імкнемся да зор. Але навошта? Хтосьці прагне пазнання нязведанага, а нехта бяжыць, пакінуўшы за спіной пылаючы свет.

Lasun — чалавек знішчае ўсе вакол сябе. Зямля шчодрай рукою дзеліцца з ім сваімі багаццямі, але чалавеку заўсёды мала. Ён забыў запаветы продкаў, ён не думае аб сваіх нашчадках. І ён не сыдзе ад адплаты. Старажытная багіня Мара — яшчэ адна іпастась Смерці, пакліча яго імя і вырве трапятлівае сэрца з грудзей ворага.

Перанесці вобраз Чорнай Панны на вокладку альбома ўзялася Devor, якая працавала і над афармленнем нашага дэбютнага дыска. Адразу і не зразумець, чый твар глядзіць на цябе з вокладкі — Чорнай Панны? Мары? Смерці? Але мы дакладна ведаем, чыё сэрца яна трымае ў руках…

За некалькі дзён да заканчэння працы над альбомам, Мара назвала імя нашага сябра. Алег памёр прама на сцэне. Я не буду пісаць, што мы адчувалі ў той момант, што адчуваем зараз, што адчуваюць яго сям'я. Скажу толькі, што ўсе рамантызаванне смерці — выдатна да таго моманту, калі ў цябе на вачах памірае той, хто быў побач шмат гадоў, каго ты лічыў вечным і непатапляльным, твой таварыш. Злавесная лірыка і змрочная вокладка набывае зусім іншы сэнс і навявае думкі, апісаныя ў першым абзацы гэтага артыкула.

Алег Клімчанка ўклаў сваю душу ў гэты альбом, таму мы не маем права спыняцца. Мы працягнем граць, але кожны раз, выходзячы на сцэну, сэрцы кожнага з нас будзе прапускаць ўдар.

Гэты альбом мы прысвячаем табе, сябар.