Канешне, будзем спадзявацца))

У Баранках зараз ўсе вельмі складана з сэйшанамі — людзей туды прыходзяць ну зусім мала. Вельмі сорамна за горад, бо я нарадзіўся там і з большасьцю металёвай тусоўкі быў знаёмы. Чаму так здарылася? А халера яго ведае! Можа, эканамічны крызіс, які, нажаль, нічога не зрабіў з цягай да алкаголю. Большасьць маіх знаёмых зараз ахвотна дзёўбне піўка, седзячы на дзіване, чым патраціць грошы на білет. Сорамна… А что ў Гародні? Тут, канешне, не ўсе так сумотна. Магу, дарэчы, сказаць, что сітуацыя значна палепшылася у апошнія гады (спадзяюся, дзякуючы актывізацыі металёвых дзейнасьці і арганізацыі канцэртаў розных напрамкаў), але ж гадоў пяць назад металісты былі сапраўднай суполкай, а зараз — гэта ўсе больш індывідуальны спосаб існавання. Зноў жа — нажаль. Адчуваецца раздробленасьць.
Так гэта, ці не, але я прашу ў вас прабачэння, за ныццё. Я наогул аптыміст і веру у сьветлую будучыню «цяжкай» музыкі ў нашай краіне, бо хто, як не мы, маем вялізарную і багатую спадчыну! Не, не так… СПАДЧЫНУ! — вось, як трэба. =)

Але, нажаль, здаецца мне, што металёвая суполка зараз у заняпадзе нейкім і пачалася гэтая «разруха» гадоў пяць таму назад. А можа, я ўсе сябе выдумаў, альбо гэтая брыдкая тэндэнцыя толькі ў Гародне ды Баранавічах? Як вы лічыце, сябры?

Дзякуй за пост, Johnson!
Памятайце, браткі, метал аб'яднае, а разам мы моц!!!
І сапраўды, мне цяжка нават уявіць, что пройдзе час і я аднойчы скажу зпазаранку: «Усе, хопіць мне AcDc, Dio, Immortal… цяпер буду слухаць Алеграву». Не, гэтага ніколі не будзе, бо ў здраднікі не запісваўся)) Да і не магчыма наогул зьмяніць тое, што з'яўляецца тваёй сутнасьцю.

Ужо з вамі))

Хочацца пажадаць Вам і ў будучыні поспехаў на гэтым попрышчы. А яшчэ я шчыра мару пра тое, каб белаурская металёвая суполка ніколі не зьнікла ў часовай катавасіі і не растварылася сярод папсовага дэбілізму і грашовай істэрыі…

Сапраўды, вельмі цікавыя ў Вас бацькі! =)

Цікавая з'ява — большая частка з нас стала слухаць металёвую музыку, так ці інакш, пад уплывам старэйшага пакалення, але ж, як яны — тыя, хто нас выхоўваў — да ўсяго гэтага прыйшлі?
Я ведаю, што мой старэйшы братэльнік набраўся усяго гэтага са школы, дзе многія фантацелі ад русскага рока з фільмаў «Брат» і «Брат 2», а яшчэ, я сам памятаю, калі мяне маленькага збіралі у дзіцячы садзік, то па целіку паказвалі ў «Добрай раніцы, Беларусь» кліпы Рамштайна, Горкага парку і Найка Барзова… цяпер такога не ўбачыш, нажаль…

А куды нам спяшацца? =)
Чым падрабязьней, тым лепш!

Што датычыцца да мяне, то да металёвай суполцы мяне зьвярнуў старэйшы брат. Дзякуючы яму ў нашай хаце былі касеты Metallica, Scorpions, NRM, Rammstein і КИШ. Канешне, будучы зусім малым, я мала чаго разумеў тады. Амаль, як зараз я разумею ў math metal, но зацікаўленасьць была адчувальная.
І вось цяпер, гледзячы на ўвесь час, пройдзены з дзяцінства, неяк асабіста адчуваеш, что металёвая музыка — гэта не толькі «роў дзікі», але ж і непамерная глыбіня сваеасаблівага сьветапогляду…