avatar

Думкі ўголас ці што будзе далей
Апублікавана у Пясочніца


Наша будучыня заўсёды падаецца змрочнай і няяўнай, тое ж самае можна сказаць і пра рок-музыку. Рок “забівалі” і прадказвалі яму сьмерць ужо сотні разоў, крытыкі скардзіліся на яго, “добрыя і разумныя” мамашы стваралі цэлыя саветы, рэлігійныя дзеячы адмянялі канцэрты. Нягледзячы на ўсе цяжкасьці, гэты музычны напрамак пасьпяхова прайшоў паўвекавы прамежак часу. Заканамерна паўстае пытаньне: “А што будзе далей…?”. Адназначнага адказу няма.

Наступныя годы будуць складанымі для музыкаў, лэйблаў, выдавецтваў і крам. Патэнцыйны забойца ўсяго гэтага – Інтэрнэт, калі падрабязьней, то лянота і скупярдзяйства многіх карыстальнікаў. Большасьць гуртоў маюць настолькі сьмешныя грошы ад продажу дыскаў, что вымушаныя болей гастраляваць, каб акупіць саміх сябе і рэгулярна выплочваць заробак усім тым людзям, хто на іх працуе. У хуткім часе адзіным спосабам набыць нейкі новы альбом будзе толькі празь нейкі ITunes ці Ozone. CD-дыскі чакае той жа сумны лёс, што і вінілавыя пластынкі. Яны, канешне, будуць выходзіць маленькімі тыражамі, спецыяльна для фанаў, і выдавецкая кампанія і сам музычны лэйбл будуць цьвёрда ведаць, што выданыя дыскі акупяцца. Зь цягам часу пірацкіх сайтаў і торэнтаў, адкуль мы на халяву можам спампаваць альбом, ня стане, хочашь паслухаць – плаці грошы, і ўсё вернецца да старой сістэмы. Канешне, сябры змогуць без ніякіх праблемаў абменьвацца музыкай, але падзяліцца з усімі ўжо не атрымаецца, таму што верагодна трапіць пад адміністрацыйную і ня толькі адказнасьць.

Яшчэ адной сур’ёзнай праблемай гэтае галіны бізнэсу з’яўляецца засільле пасрэдных гуртоў, лік якіх ідзе ўжо на сотні тысяч. Няма аніякай упэўненасьці ў тым, што вось гэты альбом будзе цудоўным, а вось гэты наадварот – паслухаць усё немагчыма проста фізічна. З-за ўсіх гэтых перашкодаў маладому і сапраўды таленавітаму гурту вельмі цяжка прабіцца да свайго слухача скрозь сьцяну аднолькавай шэрай масы. Застаецца толькі спадзявацца на меркаваньні сваіх сяброў і знакамітых крытыкаў, але і тут праблема. Густ ва ўсіх розны і шанец у гэтых людзей прапусьціць добры музычны гурт такі ж, як і ў нас саміх. Гэтая сітуацыя павінна “забіць” мноства аднастайных і нецікавых гуртоў, з другога боку, на тых, хто сышоў, прыходзіць трое новых, гэта як бойка са Зьмей-Гарынычам. Пры такой будучыні толькі самыя лепшыя застануцца на плаву, для гуртоў сярэдняга эшалону гэта сьмерць.

Музычны рынак становіцца ўсё больш зьменлівым і непрадбачным, але пры добрым падыходзе праца роўных рук музыкаў абавязкова дойдзе да роўных вушэй слухачоў. Самы лепшы спосаб праверыць гурт – гэта завітаць на іх канцэрт і ўсё ўбачыць сваімі вачыма і пачуць сваімі вушамі. Пахаваць рок ці не? На гэтае пытаньне кожны адкажа сам!

Аўтар: rocker
Рэдактура: Christian
  • 2303

1 каментар

avatar
Ін май хамбл апініен;), нічога наватарскага у артыкле няма. Справа ў тым, што пытанне “профіту” ад продажы дыскаў актуальна для усей музычнай індустрыі. Мы жывем у постіндустрыяльным грамадстве, дзе той, хто мае інфармацыю, той і пануе, той і кіруе балем, а тыя нешматлікія хітрадупыя кексы, якія маюць досыць мазгоў, каб гэту інфармацыю красці і прадаваць, жывуць шакаладна. Прагрэс упэўнена рухаецца наперад (?), далей да светлай будучыні, у якой чалавецтва, менавіта, калі адчуе пах вялікіх грошаў, такі знойдзе панацею ад нявылечнай хваробы, імя якой парушенне аўтарскіх праў.
Што да засілля няякаснай музыкі, то shit, вы толькі паглядзіце, што чыніцца з культурай у цэлым. Гэты працэс пастаўлен на прамысловыя рэйкі, машына па вырабе outright crap, якое потым будзе выдавацца за «культуру постмодерна, ліберальную культуру» працуе на поўную моц. Што да густаў, так гэта зусім нетры непраходныя. На музычным рынку былі, ёсць і будуць і лажа і шэдэўры. А навошта фільтраваць? Як кажуць ангельцы — tastes differ. Нармальнай тэндэнцыяй з'яўляецца толькі дасканаленне і паляпшэнне густу. Хтосьці да гэтага прыходзіць адразу, хтосьці не. c'est la vie ;)
Каб пакінуць каментар