Dark The Suns
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Паслухаўшы першы раз гэты гурт, я зразумеў, што гэта музыка для мяне. Меладычнасць зашкальвае, атмасфера пераносіць туды, дзе можна адчуць тое, што кампазітар жадае перадаць сваім слухачам. У прынцыпе, ўсе песні з аднаго альбома перадаюць амаль адно і тое ж, толькі як бы з розных бакоў. Як фатаздымкі, якія зроблены з розных ракурсаў, але кожная падкрэслівае асобныя кавалкі пейзажу.
Гурт выпусціў усяго 3 альбома, кожны з якіх апісвае ва ўяўленні розныя часы, месцы, што заўгодна. Кожная песня ў альбоме цалкам адпавядае ўсяму альбому.
Ну і яшчэ трэба сказаць што спалучэнне жаночага вакалу з мужчынскім гэта заўсёды выдатна. Можа таму мне так падабаецца гэты выканавец.
Колькі я не спрабаваў, не магу дакладна вызначыць стыль гэтага гурта. Штосьці вагальнае ад Melodic-Death да Sympho-Doom. Хоць шматлікія лічаць, што думам тут і не пахне, я з імі не згодзен. Гэтак жа адразу зразумела што гэта мятал, але характэрных для гэтага жанру музыкі сола-партый я накшталт як не пачуў.
Дамінантныя мінорныя танальнасці дазваляюць пагрузіцца ў дрэннае надвор'е за акном, дэпрэсію ці сон усёй душой. Музыка напіхвае на разважанні пра штосьці вышэйшае. Як ні дзіўна дрэннага настрою яна не выклікае.
Клавішныя партыі і партыі жаночага вакалу напісаны як быццам самім Стваральнікам. Так проста, так прыгожа… Хоць кожны мог бы напісаць тое ж самае, але ніхто не напісаў. Аналогаў ці хоць бы падобных на Dark The Suns гуртоў я не сустракаў.
Першы і другі альбомы проста шыкоўныя, чаго не скажаш пра трэці. Некаторыя моманты ў ім пакідаюць жадаць лепшага. Таму тым хто захоча паслухаць раю пачаць з першага альбома In Darkness Comes Beauty 2007 году, з песень Darkness To Drawn In ды Alone. Пасля чаго можна праслухаць усё астатняе па парадку. Другі альбом праслухайце ўвесь як ён ёсць, з першай па апошнюю песню, як і трэці. Гурт не моцна вядомы, так што шматлікім яна будзе навінкай, якую можна слухаць усё жыццё і яна ніколі не надакучыць)
2 каментара