MoonWay, альбом "My 7even" in Rocker Bar - 23 сакавiка 2012
Апублікавана
у
Рэпартажы
183 Фота
Невялікае адступленне: рэцэнзія асабліва суб'ектыўная, выкладзеная ў апавядальнай форме. Выбачайце, калі каго пакрыўдзіла. Але я рыжая — мне усё дазволена))))
23 сакавіка 2012 г.. Канцэрт у бары «Rocker Bar», што на бульвары Талбухіна. Ён жа калісьці называуся Jolly Roger Cafe. Прызнацца сумленна — пасля рамонту я пабывала там у гэты вечар ўпершыню. Шмат што думалася, шмат што чакалася.
Падымаючыся па прыступках на апошні паверх, мяне ахоплівала пачуццё настальгіі. Колькі разоў вось так вось я хадзіла на канцэрты сюды. Было цікава паглядзець на любімае месца, якое атрымала новае жыццё і новае імя.
Першае, што кінулася ў вочы на паверсе — родная і любімая сэрцу курылка, на якой поўна народу. Як звычайна: прывітанні і абдымкі са знаёмымі і сябрамі. З цікавасцю, я перасягнула парог…
«Афігець». Гэта першае слова, якое стукнула мяне па галаве. Вядома ж, я чакала шмат чаго. Але ўсё ж. Гатова прызнацца, што была здзіўлена. Бар стаў куды больш утульным і прасторным, чым быў раней. Столь не душыў на галаву. Сцены не сціскалі. Барная стойка была на ранейшым месцы. Хіба толькі сталоў паменшылася, што многіх злёгку раздражняла. Але ж!!! Не сядзець жа сюды людзі прыйшлі. Сцены займалі надпісы. Асабліва спадабалася выказванне «Рок-журналіст — гэта чалавек, які не ўмее пісаць і задае пытанні людзям, якія не ўмеюць гаварыць»
Неяк вельмі ў тэму апынулася дадзенае выказванне, як ты яго ні круці.
Прасоўваючыся праз ўжо значны натоўп бліжэй да сцэны, адзначыла, што на самай справе стала куды ўтульней.
У падтрымку групы-хэдлайнера Moon Way, якія прадстаўлялі свой альбом «My 7even» выступалі яшчэ групы Banshee і Тень Истины.
Banshee… Выступаць першымі — гэта заўсёды цяжка. Выступаць на разагрэве, калі публіка яшчэ млявая і абыякавая — і вожыку зразумела, што не добра. АЛЕ! Можна было залажать адну песню… а не практычна ўсё. Хто такая Баньши? Даслоўна — Крыклівая Ведзьма)) © Gretta fon Tias.
Тым больш — Gothic Metal… ну чакалася нешта зусім іншае. І справа нават не ў тым, што былі праблемы з гукам. У гэтай групы напрач адсутнічае свой стыль… ды і наогул. Стварылася ўражанне, быццам гэтыя хлопцы i дзяучына спешна рэпетавалі недзе ў склепе, выбіраючы песні па прынцыпу «а шо па-лягчэй то і збацаць». Мешаніна з кавалачкаў розных груп нагадала кактель пад назвай «Гарэлка сустрэла Піва, яны не сышліся характарамі і выйшлі пагаварыць». Дзяўчынка-салістка — вельмі мілая. Астатнія — таксама нiчога. На жаль, вельмі маркотны выступ Banshee няма чым было ратаваць — ні тлумачальнай актыўнасці пад сцэнай, ні хоць бы чапляючагашча погляд адзення на рабятах. Шчыра кажучы, здалося, што яны на сцэну выскачылі наўпрост з працы. Не пераадзяваючыся… І зноў вяртаючыся да тэмы мешаніны і адсутнасці індывідуальнасці: мне адной здалося, што нават тэксты ў гурта «тыренные»??? О_О
З сярэдзіны выступу ў мяне разбалелася галава, а сэрца атакавала ванільная Пячалька. Выратавалі любімыя цыгаркi, якія і суцяшалі мяне на курыльні да пачатку выступлення наступнага гурта.
The Next быў гурт Тень Истины. Адразу ж на твары з’явiлася ўсмешка: успомнілася, што ў сустрэчы група значылася пад назвай ХреноТень Истины. Першая песенька таксама неяк не асабліва пацешыла. Але потым група троху выраўнавалася і апынулася на парадак лепш папярэдняй. Хоць таксама месцамі чуліся стыбженные рэчы, у цэлым — вельмі нават нядрэнна. Бо ўсё пазнаецца ў параўнанні. Гук лажаў… Мільганула думка «За шкірку б выцягнуць Гацье, ды за пульцiк пасадзіць». Ну ды ладна. Смуткаваць ўжо не хацелася. Тым больш, што пад сцэнай пачалася актыўнасць. Як-ніяк — а патламі патрэсці гэта святая справа. Разаграванне прайшло ў агульным нядрэнна. Дарэчы, апрануты Тень Истины былі таксама лепш, чым Banshee. Яны хоць думалі над прыкідам, што адбілася і парадавала. Галасок у салісткі таксама прыемны. «Ножкі таксама нiчога», як адзначыў нехта з тых, хто стаяў побач, хлопцаў. Зрэшты — з гэтым сцвярджэннем я згодна.
Быў перапынак. Зганяла пакурыць. Вярнулася.
І як раз своечасова. З гонарам кажу: Moon Way проста ўзарвалі натоўп. Гэта быў чад. Даўно я такога не бачыла. Сдейдж-дайвінг гэтага вечара надоўга засядзе ў маёй памяці. Можа, нават назаўжды. Вельмі парадаваў клавішнік) Актыўны малады чалавек з жывой мімікай і выдатным чыстым голасам. Басiтка таксама зусім не выяўляла млявасці. Асабліва запомніўся момант, звязаны з фразамі «Расстраляй мяне!», «І мяне!!!!», «І мяне!». Мабыць, з'явілася новая беларуская забава «Атрымай расстрэл ад басіста \ кі». Ударнік… ну уданiк таксама быў вельмі добры. З рытму ня збіваўся. Ўсміхаўся ў камеру ды і наогул «няша». Другі гітарыст таксама аказаўся вельмі актыўным, ды і да слова — таленавітым. Ну і вядома ж Конар… ну куды ўжо без яго XD? Тут каментарыi залішнія. Усе выдатна.
Атмасфера канцэрту, пачынаючы з сярэдзіны недзе, цешыла і расслабляла. Moon Way адыгралі так, што нават я, фатограф, плюнула на верагоднасць разбітага неспадзявана фотаапарата, пайшла махаць валасамі. Гэта было Пекла.
Як вынік — магу сказаць, што ў цэлым канцэрт атрымаўся на славу. Хачу працытаваць свайго сябра: «Не дарма ты ўламала мяне схадзіць. Я не пашкадаваў. Хлопцы выдатна граюць».
Асобнае дзякуй дзяучыне-бармэнше (як ўбачу зноў, абавязкова ёй перадам), што знайшла ёмістасць для падтрымання жыццяздольнасці маёй ружы, якую мне падарылі перад канцэртам.
І яшчэ дзякуй Яну Мачульскаму за прыемны ўспамін: сумеснае аддзiранне афішы са сценкі. Спадзяюся, ён яе нідзе не страціў).
Вечар плаўна перацёк у ноч. Адчуванне драйву затрымалася яшчэ надоўга. З нецярпеннем чакаю новых выступаў Moon Way. Ну і вядома ж — выхаду альбома. Хутчэй бы…
Дзякуй усім, хто дачытаў да канца — вы мужныя людзі, я вамі ганаруся XD.
Nail_Kairy_Mor
Ммм… выдатны сонечны дзень… выдатны настрой.
І як вынік — выдатны вечар, як працяг.23 сакавіка 2012 г.. Канцэрт у бары «Rocker Bar», што на бульвары Талбухіна. Ён жа калісьці называуся Jolly Roger Cafe. Прызнацца сумленна — пасля рамонту я пабывала там у гэты вечар ўпершыню. Шмат што думалася, шмат што чакалася.
Падымаючыся па прыступках на апошні паверх, мяне ахоплівала пачуццё настальгіі. Колькі разоў вось так вось я хадзіла на канцэрты сюды. Было цікава паглядзець на любімае месца, якое атрымала новае жыццё і новае імя.
Першае, што кінулася ў вочы на паверсе — родная і любімая сэрцу курылка, на якой поўна народу. Як звычайна: прывітанні і абдымкі са знаёмымі і сябрамі. З цікавасцю, я перасягнула парог…
«Афігець». Гэта першае слова, якое стукнула мяне па галаве. Вядома ж, я чакала шмат чаго. Але ўсё ж. Гатова прызнацца, што была здзіўлена. Бар стаў куды больш утульным і прасторным, чым быў раней. Столь не душыў на галаву. Сцены не сціскалі. Барная стойка была на ранейшым месцы. Хіба толькі сталоў паменшылася, што многіх злёгку раздражняла. Але ж!!! Не сядзець жа сюды людзі прыйшлі. Сцены займалі надпісы. Асабліва спадабалася выказванне «Рок-журналіст — гэта чалавек, які не ўмее пісаць і задае пытанні людзям, якія не ўмеюць гаварыць»
Неяк вельмі ў тэму апынулася дадзенае выказванне, як ты яго ні круці.
Прасоўваючыся праз ўжо значны натоўп бліжэй да сцэны, адзначыла, што на самай справе стала куды ўтульней.
У падтрымку групы-хэдлайнера Moon Way, якія прадстаўлялі свой альбом «My 7even» выступалі яшчэ групы Banshee і Тень Истины.
Такім чынам. Пачынаем разбор палётаў.
Прыемнага будзе мала. Вы ўжо прабачце.Banshee… Выступаць першымі — гэта заўсёды цяжка. Выступаць на разагрэве, калі публіка яшчэ млявая і абыякавая — і вожыку зразумела, што не добра. АЛЕ! Можна было залажать адну песню… а не практычна ўсё. Хто такая Баньши? Даслоўна — Крыклівая Ведзьма)) © Gretta fon Tias.
Тым больш — Gothic Metal… ну чакалася нешта зусім іншае. І справа нават не ў тым, што былі праблемы з гукам. У гэтай групы напрач адсутнічае свой стыль… ды і наогул. Стварылася ўражанне, быццам гэтыя хлопцы i дзяучына спешна рэпетавалі недзе ў склепе, выбіраючы песні па прынцыпу «а шо па-лягчэй то і збацаць». Мешаніна з кавалачкаў розных груп нагадала кактель пад назвай «Гарэлка сустрэла Піва, яны не сышліся характарамі і выйшлі пагаварыць». Дзяўчынка-салістка — вельмі мілая. Астатнія — таксама нiчога. На жаль, вельмі маркотны выступ Banshee няма чым было ратаваць — ні тлумачальнай актыўнасці пад сцэнай, ні хоць бы чапляючагашча погляд адзення на рабятах. Шчыра кажучы, здалося, што яны на сцэну выскачылі наўпрост з працы. Не пераадзяваючыся… І зноў вяртаючыся да тэмы мешаніны і адсутнасці індывідуальнасці: мне адной здалося, што нават тэксты ў гурта «тыренные»??? О_О
З сярэдзіны выступу ў мяне разбалелася галава, а сэрца атакавала ванільная Пячалька. Выратавалі любімыя цыгаркi, якія і суцяшалі мяне на курыльні да пачатку выступлення наступнага гурта.
The Next быў гурт Тень Истины. Адразу ж на твары з’явiлася ўсмешка: успомнілася, што ў сустрэчы група значылася пад назвай ХреноТень Истины. Першая песенька таксама неяк не асабліва пацешыла. Але потым група троху выраўнавалася і апынулася на парадак лепш папярэдняй. Хоць таксама месцамі чуліся стыбженные рэчы, у цэлым — вельмі нават нядрэнна. Бо ўсё пазнаецца ў параўнанні. Гук лажаў… Мільганула думка «За шкірку б выцягнуць Гацье, ды за пульцiк пасадзіць». Ну ды ладна. Смуткаваць ўжо не хацелася. Тым больш, што пад сцэнай пачалася актыўнасць. Як-ніяк — а патламі патрэсці гэта святая справа. Разаграванне прайшло ў агульным нядрэнна. Дарэчы, апрануты Тень Истины былі таксама лепш, чым Banshee. Яны хоць думалі над прыкідам, што адбілася і парадавала. Галасок у салісткі таксама прыемны. «Ножкі таксама нiчога», як адзначыў нехта з тых, хто стаяў побач, хлопцаў. Зрэшты — з гэтым сцвярджэннем я згодна.
Быў перапынак. Зганяла пакурыць. Вярнулася.
І як раз своечасова. З гонарам кажу: Moon Way проста ўзарвалі натоўп. Гэта быў чад. Даўно я такога не бачыла. Сдейдж-дайвінг гэтага вечара надоўга засядзе ў маёй памяці. Можа, нават назаўжды. Вельмі парадаваў клавішнік) Актыўны малады чалавек з жывой мімікай і выдатным чыстым голасам. Басiтка таксама зусім не выяўляла млявасці. Асабліва запомніўся момант, звязаны з фразамі «Расстраляй мяне!», «І мяне!!!!», «І мяне!». Мабыць, з'явілася новая беларуская забава «Атрымай расстрэл ад басіста \ кі». Ударнік… ну уданiк таксама быў вельмі добры. З рытму ня збіваўся. Ўсміхаўся ў камеру ды і наогул «няша». Другі гітарыст таксама аказаўся вельмі актыўным, ды і да слова — таленавітым. Ну і вядома ж Конар… ну куды ўжо без яго XD? Тут каментарыi залішнія. Усе выдатна.
Атмасфера канцэрту, пачынаючы з сярэдзіны недзе, цешыла і расслабляла. Moon Way адыгралі так, што нават я, фатограф, плюнула на верагоднасць разбітага неспадзявана фотаапарата, пайшла махаць валасамі. Гэта было Пекла.
Як вынік — магу сказаць, што ў цэлым канцэрт атрымаўся на славу. Хачу працытаваць свайго сябра: «Не дарма ты ўламала мяне схадзіць. Я не пашкадаваў. Хлопцы выдатна граюць».
Асобнае дзякуй дзяучыне-бармэнше (як ўбачу зноў, абавязкова ёй перадам), што знайшла ёмістасць для падтрымання жыццяздольнасці маёй ружы, якую мне падарылі перад канцэртам.
І яшчэ дзякуй Яну Мачульскаму за прыемны ўспамін: сумеснае аддзiранне афішы са сценкі. Спадзяюся, ён яе нідзе не страціў).
Вечар плаўна перацёк у ноч. Адчуванне драйву затрымалася яшчэ надоўга. З нецярпеннем чакаю новых выступаў Moon Way. Ну і вядома ж — выхаду альбома. Хутчэй бы…
Дзякуй усім, хто дачытаў да канца — вы мужныя людзі, я вамі ганаруся XD.
Nail_Kairy_Mor
3 каментара