Водгук на канцэрт Znich ды Skyforger 14 кастрычніка 2011

Апублікавана 18 кастрычніка 2011, 03:30 у Рэпартажы

Нагадаем, 14 кастрычніка ў менскім клубе Re:Public адбыўся сумесны канцэрт двух легендарных гуртоў: SKYFORGER (Pagan/Folk/Black/Metal, Латвія) і ZNICH (Pagan/Folk/Metal, Беларусь).
Латвійцы Скайфорджар наведалі Беларусь праз шмат гадоў. Беларусы Znich прэзентавалі новы альбом «Мроя» у рамках тура.

Хольг: Ну вось нарэшце нешта, на што я пайшоў без роздуму. Ужо, напэўна, год нікуды не хадзіў, акрамя лакальных мятол-фэстаў — і тут, опа — латвійская погань ды разам з нашым супортам, які я таксама час ад часу слухаю. І, нават, ледзь з якога не пачынаў знаёмства з жанрам.

Ян: Два вартыя друг друга гурты на сцэне новага менскага клуба ў пятнічны вечар. Добры падарунак для нашага мэтал-грамадства. Ужо сталыя Зьнічы з новым альбомам на палове другога дзясятку ды знакамітыя на ўвесь свет каларытныя латвійскія дзядзькі Скайфорджар…



Спачатку пра клуб. Для дэлегацыі БелМетала гэта быў першы візіт у Рэ: Паблік.

Хольг: Мне ён падаўся нейкай вялізарнай пячорай — адно што гоблінаў шчэ няма… Зала падзелена на дзве часткі — танцпол, які знаходзіцца «унізе» разам са сцэнай, ды паверх з барам і столікамі, які ўзвышаецца над танцполам. (Наконт цэнаў у барах не ведаю, таму ты, Янка, павінен ўсё дапісаць).

Ян: Дык вось сапраўды прасторны вялізны ды ўтульны клуб з ніжнім танцпляцам ды верхняй віп-пляцоўкай, але ў параўнанні з Рэактарам не такі грандыёзны, ды, мабыць, не такі «сур'ёзны» для топавай пляцоўкі Менска — не ведаю, яно мабыць справіцца ў хуткай будучыні, калі наладзіцца канвеер канцэртаў ды пойдзе гарантаваны прыбытак. У свеце гэтага маё рэзюмэ па коштах на бары. Абяцалі дэмакратычныя кошты… Дык мабыць на фоне агульнага становішча ў краіне гэта й можа быць названа дэмакратыяй: 17 тбр за куфаль Жацецкага Гуся! Увага пераходзіць на гарэлку: 7 тбр за чакушку. Well, perhaps. Да гэтага звычайна яшчэ стакан соку за 5 тысяч. Ну неяк так разам з коштам квітка атрымаецца сотня рублёў, каб наведаць добры цікавы канцэрт ды нармалёва налегчы на бар.

Ёмісты клуб вельмі хутка запоўніўся металхэдамі ўсіх памераў ды брутальнасцяў — частка старэйшых адразу палезла да бараў і столікаў, а моладзь ды заўзятыя фаны занялі фарпост каля сцэны. Гоман, крыкі час ад часу, у клубе чалавек чатырыста, але пакуль прасторна і можна хадзіць шукаць знаёмыя твары.
Тут на сцэне з'яўляецца Алесь Таболіч у свіцеры ды з пузам, аб'яўляе трыа ад студэнцкага этнаграфічнага таварыства. Спачатку здалося, што яны будуць нешта распавядаць, але гэта нават лепш. Канцэрт распачаўся з сівых жаўнерскіх песень на беларускай мове. Добрыя моцныя галасы прарваліся скрозь металхэдаўскі лямант, і ўсе разам утарапіліся на сцэну. Пакуль гэтыя дзяўчынкі з хлопцам спявалі свае некалькі песен, у клубе была амаль цішыня. Гэта раптоўная маленечкая інтэрлюдыя павінна была ўзняць патлаты ваяўнічы дух і настроіць на сапраўдную паганьскую хвалю. Што, здаецца, і адбылося. Выканаўцаў аддзякавалі цёплымі апладысментамі ды ўдзячным лямантам.

Праз пару хвілін апасля зыходу жаўнераў паветра напоўнілі гукі зьнічоўскага інтра, пад якое па чарзе на сцэне з'яўляліся музыканты.
Хольг: Зьнічы распачалі свой сэт, прысвечаны іх новаму альбома «Мроя». Мне самому было цікава паслухаць іх новы матэрыял, а таксама і «новае» гучанне. Бо я да таго часу шчэ не чуў Зьнічэй ужывую з клявішамі, а ўражанне ад іх трэку «Язычнік Я...» з першага альбома яшчэ не памерла. Я чакаў магіі. «Вы хателі дождь — Я дал вам дождь!». Клявішы безумоўна пайшлі на карысць гурту. Гучанне стала больш маналітным, больш звонкім. Ды і ўсё ж з'явілася гэтая нейкая начная «ваўкалакская» атмасфера, знаёмая з першага іх альбома. Гульня музыкаў прафесійная, аніякай там лажы ці яшчэ чаго. Але ўсё ж на некаторых песнях вялікая частка аўдыторыі амаль засынала — былі слабыя моманты, быццам нешта недапрацавана… Але што да мяне — я быў задаволены. Набыў дыск ды хутка зраблю агляд новае эпохі ў спрэчнай творчасці гурта.
Ян: Добры ў меру цяжкі гук без кашы й шуму, адмысловае выкананне, удала прадуманыя партыі, што ў большасці датычыцца народных інструментаў. Алесю было дастаткова ўзняць кулак, каб за ім гэта з воклічам паўтарыў некалькісоценны натоўп. Сапраўды, магія прысутнічала. Цікавыя новыя песні, добразнаёмыя старыя. Зьніч даказаў, што сапраўды ў фаворы беларускіх аматараў, і працягвае свой ужо 15-гадовы шлях.

І вось мы дачакаліся Каваля Нябёсаў. Скайфорджары павесілі свой банэр ды пачалі рыхтавацца да выступлення. І вось крыкі — на сцэне з'явіўся бубнач, а потым і волат-басіст, які громавым голасам павітаў усю залю. Хутка ўсе «кавалі» былі на сцэне, апранутыя ў гістарычнае, «фолкавае» адзенне.
Трэба адзначыць проста фантастычную харызматычнасць Скайфорджараў — добрыя жарты ды цёплыя адносіны да аўдыторыі хутка пагрузілі ўсіх у іх уласную атмасферу. Пацешная ломаная расейская мова між песнямі, абавязковае беларускае «Дзякуй» апасля іх. Адбывалася сапраўдная містэрыя. Распачалі свой сэт яны з апошняга альбома «Курбадс», а потым амаль кожную песню суправаджалі амаль што казкай-уступам, а то і цэлай «акустычнай» песняй. Гэта было падобна да спеваў вакол вогнішча, дзе музыкі распавядаюць легенды ды казкі, спяваюць і жартуюць. Неверагодна хуткія ды цяжкія песні змяняліся павольнымі народнымі баладамі. Танцпляц поўніўся ды кіпеў, час ад часу адбываўся сур'ёзны такі слэм. «Кавалі» адыгралі па некалькі песен, здаецца, з усіх сваіх альбомаў. І нават зрабілі падарунак — адна з іх «фолкавых» песен была перакладзена імі з латвійскай мовы і спета пад шумныя апладысменты.

У канцы дудар гурта прадэманстраваў добры прыклад стэйдждайвінгу, а апасля свайго выступлення музыкі з задавальненнем раздавалі аўтографы ды фоткаліся з прыхільнікамі. На іх барадатых тварах увесь вечар панавала радасная ўсмешка — добра, калі і самі «кавалі» былі задаволены канцэртам, бо гэта быў сапраўдны катарсіс, сапраўдная магічная містэрыя, сапраўднае свята. Шкадуйце тыя, хто не прыйшоў.

Жыве Скайфорджар!



Глядзець поўны фотарэпартаж.