Winter Martyrium Metal Party
Апублікавана
у
Рэпартажы
76 Фота
Добрай традыцыяй для менскіх будняў стала правядзеньне канцэртаў беларускіх гуртоў у бары Doodah King. І калі Ivorygod, Dittohead і Трызну мы ўжо бачылі ў гэтых сьценах, то My Last Solace наведаліся сюды ўпершыню. А чацьвёртай гадзіне вечару паступіла навіна пра пятага абвешчанага ўдзельніка канцэрту: з-за хваробы адной з удзельніц Sameli выбывае з абоймы. Як можна было зразумець па аб’яве гэтага вядоўцам – публіка зусім не засмуцілася.
Адкрываў вечар беларускамоўны гурт Трызна. Народу да пачатку мерапрыемства сабралося ня вельмі шмат. Адразу з усяго складу хочацца вылучыць бубнача і басіста – удалыя і вельмі тэхнічныя хлопцы. У астатнім гурт можна параўнаць з законам узрастаючай гучнасьці ў правілах беларускай мовы: спачатку басіст з бубначом, потым вакалістка, а потым ужо і астатнія. Але мы ж не на ўроку беларускай мовы.
Параўнаньне гэта таму, што няма ў іх дзеяньнях зладжанасьці, ўсе нібыта самі па сабе. Трэба навучыцца адчуваць адзін аднаго, а тое зусім каша атрымліваецца. Пад канец іх выступу прыбыўшая публіка крыху ажывілася, распачала танцы ды слэмы.
Наступнымі на сцэну выйшлі Dittohead. На гэты гурт няма і быць ня можа аніякіх нараканьняў, бо і песьні яны выконвалі тэхнічна, і праца на публіку добрая, і гук выдатны. Падчас іх выступу хлопцы на танцпляцы лёталі нібы заведзеныя. Таксама Dittohead выканалі кавер на адну зь песен Slayer. Цікава, ці бачылі сьцены Doodah King настолькі маштабныя слэмы? Яны былі такія дзікія і маштабныя, што людзі адтуль ляцелі на сцэну.
А хлопцам з Dittohead хочацца пажадаць посьпехаў, бо адразу бачна, што дабіцца яны змогуць многага.
Амаль адразу пасьля Dittohead сцэну занялі гомельскія хлопцы з гурта Ivorygod. Вакаліст спусьціўся на танцпляц і ўвесь выступ правёў ля фанатаў. Падчас канцэрту адбываліся невялікія замінкі з-за праблем з бубнамі, і тады гурт разам з публікай скандаваў “Гомель”. Гамельчан добра сустрэлі ў Менску – хлопцам было вельмі прыемна. Зайгралі моцна, зубадрабільна і разам з гэтым добра ўпісаўся прыемны вакал крыху хворага гітарыста.
Таксама гурт прадставіў новую песьню, якую, па іх словах, толькі двойчы гралі на рэпетыцыях. Выйшла даволі нядрэнна. Хлопцы паказалі вельмі “тлустыя” гітарныя запілы, што разам з моцнымі барабаннымі партыямі гучала як нельга лепш. На Ivorygod слэм быў значна менш, але заўзятары засталіся ля сцэны. Таксама да іх далучыўся гітарыст з Dittohead. Публіка зусім не жадала адпускаць гурт, таму апошнім давялося выканаць кавер на песьню “Fuck Your Enemy” гурта SuperJoint Ritual.
У адрозьненьні ад папярэдніх выступоўцаў, гурт My Last Solace з выступам наведаўся ў Doodah King упершыню. З самага пачатку яны паставілі сябе вельмі нядрэнна: моцны вакал, добрая тэхніка выкананьня музычных партый. Сваёй музыкай гурт крыху разбавіў папярэдніх выступоўцаў, бо гралі ня што іншае, як Modern Metal. Да іх выступу людзей амаль не засталося.
Незразумела, па якой прычыне: ці то публіка, пабачыўшы Dittohead і Ivorygod, вырашыла, што на гэтым хопіць, ці то на працу раніцай — незразумела. Аднак нягледзячы на гэта, гурт добра справіўся са сваёй задачай і стаў нядрэнным завяршальным акордам вечару.
Тэкст: Ала Пірумава
Фота: Дыяна Прымшыц
Адкрываў вечар беларускамоўны гурт Трызна. Народу да пачатку мерапрыемства сабралося ня вельмі шмат. Адразу з усяго складу хочацца вылучыць бубнача і басіста – удалыя і вельмі тэхнічныя хлопцы. У астатнім гурт можна параўнаць з законам узрастаючай гучнасьці ў правілах беларускай мовы: спачатку басіст з бубначом, потым вакалістка, а потым ужо і астатнія. Але мы ж не на ўроку беларускай мовы.
Параўнаньне гэта таму, што няма ў іх дзеяньнях зладжанасьці, ўсе нібыта самі па сабе. Трэба навучыцца адчуваць адзін аднаго, а тое зусім каша атрымліваецца. Пад канец іх выступу прыбыўшая публіка крыху ажывілася, распачала танцы ды слэмы.Наступнымі на сцэну выйшлі Dittohead. На гэты гурт няма і быць ня можа аніякіх нараканьняў, бо і песьні яны выконвалі тэхнічна, і праца на публіку добрая, і гук выдатны. Падчас іх выступу хлопцы на танцпляцы лёталі нібы заведзеныя. Таксама Dittohead выканалі кавер на адну зь песен Slayer. Цікава, ці бачылі сьцены Doodah King настолькі маштабныя слэмы? Яны былі такія дзікія і маштабныя, што людзі адтуль ляцелі на сцэну.
А хлопцам з Dittohead хочацца пажадаць посьпехаў, бо адразу бачна, што дабіцца яны змогуць многага.
Амаль адразу пасьля Dittohead сцэну занялі гомельскія хлопцы з гурта Ivorygod. Вакаліст спусьціўся на танцпляц і ўвесь выступ правёў ля фанатаў. Падчас канцэрту адбываліся невялікія замінкі з-за праблем з бубнамі, і тады гурт разам з публікай скандаваў “Гомель”. Гамельчан добра сустрэлі ў Менску – хлопцам было вельмі прыемна. Зайгралі моцна, зубадрабільна і разам з гэтым добра ўпісаўся прыемны вакал крыху хворага гітарыста.
Таксама гурт прадставіў новую песьню, якую, па іх словах, толькі двойчы гралі на рэпетыцыях. Выйшла даволі нядрэнна. Хлопцы паказалі вельмі “тлустыя” гітарныя запілы, што разам з моцнымі барабаннымі партыямі гучала як нельга лепш. На Ivorygod слэм быў значна менш, але заўзятары засталіся ля сцэны. Таксама да іх далучыўся гітарыст з Dittohead. Публіка зусім не жадала адпускаць гурт, таму апошнім давялося выканаць кавер на песьню “Fuck Your Enemy” гурта SuperJoint Ritual.
У адрозьненьні ад папярэдніх выступоўцаў, гурт My Last Solace з выступам наведаўся ў Doodah King упершыню. З самага пачатку яны паставілі сябе вельмі нядрэнна: моцны вакал, добрая тэхніка выкананьня музычных партый. Сваёй музыкай гурт крыху разбавіў папярэдніх выступоўцаў, бо гралі ня што іншае, як Modern Metal. Да іх выступу людзей амаль не засталося.
Незразумела, па якой прычыне: ці то публіка, пабачыўшы Dittohead і Ivorygod, вырашыла, што на гэтым хопіць, ці то на працу раніцай — незразумела. Аднак нягледзячы на гэта, гурт добра справіўся са сваёй задачай і стаў нядрэнным завяршальным акордам вечару.
Тэкст: Ала Пірумава
Фота: Дыяна Прымшыц
0 каментароў