Традыцыйны восеньскі Слот

Апублікавана 13 кастрычніка 2015, 00:20 у Рэпартажы

Цяжка наведваць канцэрт у пяты раз і назіраць за гуртом, не праводзячы паралеляў з папярэднімі шоў. Акрамя выдатнага выступу зьвяртаеш увагу на такія рэчы (нават дробязі), на якія чалавек, які бачыць гурт упершыню, здаецца, увагі ня зьверне. Так ці інакш, мой асабісты юбілейны канцэрт Слот адбыўся, і яго можа сьмела ставіць у адзін шэраг з папярэдняй чацьвёркай. Як заўсёды, пяць зь пяці, на сто адсоткаў. Сустракаць чарговую восень з гуртом Слот – тое, што трэба.

А вось тэндэнцыя зьмяншэньня колькасьці наведвальнікаў ад канцэрта да канцэрта ня радуе зусім. Неяк раптоўна перайшлі ад полных залаў да ледзь забітых на палову, прычым публіка ў асноўным складалася з маладых прыхільнікаў гурта, то бок алдскул фанаты недзе згубіліся (ці забілі, бо рэкламы канцэрту ў сацсеціве і горадзе не заўважыць толькі сьляпы). Так, спачатку людзі неяк няёмка туліліся адно да аднаго ля сцэны, ад чаго на танцпляцы стварылася вялікая пустая прастора. Але пасьля выхаду гурта на сцэну гэтая прастора стала выдатным местам для дзеяньняў, дзе можна было ўдосталь і паслэмаваць, і паскакаць, не замінаючы астатнія гледачам. У любой сітуацыі мінусы можна мяняць на плюсы, але як не круці, лепш браць колькасьцю. Якасьці ў фанатаў Слот заўсёды больш чым дастаткова.



Гурт выйшаў недзе а пятнаццатай хвіліне на дзявятую, стартануўшы выступ песьняй “F5”. Падача – як заўсёды на вышэйшым узроўні. Ужо другі канцэрт Слот прыязджаюць з чарговым новым удзельнікам, на гэты раз гурт пакінуў бубнач Дуду. Хацелася б, каб на гэтым зьмены скончыліся, на крайні выпадак – каб яны не краналіся зьвязкі Кэш-Нукі-Айдзі. Другі Нікіта-басіст таксама відавочна прызвычаіўся да працы ў гурце і самааддана адтапырваўся на сцэне.



Сэтліст складаўся ажно з дваццаці пяці кампазіцый, і ад папярэдняга маскоўскага амаль не адрозьніваўся. Не было песень «Тик», «День закрытых дверей» і «Здесь и теперь», «Качели» замянілі на «Зеркала», на гэтым адрозьненьні скончыліся. Разьбежка — ад першых альбомаў да апошніх сінглаў «Мочит как хочет» і «Сила притяжения», правакацыйныя пытаньні ад Кэша (і прадказальная сацыяльная статыстыка, калі ніхто ня хлусіў), расьпеўкі ад Нукі, дэманструючыя увесь дыяпазон яе голасу. Усё тое, што мы так любім. Розьніца пакаленьняў на канцэрце, дарэчы, яскрава была бачная на «Люди во сне», калі ў канцы песьні Нукі накіравала мікрафон у залу, каб людзі дасьпявалі апошнія радкі песьні, але гэтага ніхто не зразумеў. Пляскалі ў ладкі і скандавалі назву гурта, усім норм :)



Аддача ад фанатаў на гэты раз (і ў мінулы таксама) была на дзіва лямпавай і спакойнай, такой павольненькай. Слэм толькі на асобных песьнях, дайвілі па натоўпе разоў пяць максімум, і гэта разам з маскоўскім сябрам гурта, які паляцеў са сцэны ўжо пасьля канцэрту. Можа, яно і добра, хоць не ўрыхтавалі нічога са сцэнавага абсталяваньня, як два гады таму, калі Нукі нават псіханула і сышла са сцэны, а яе партыі сьвяваў Кэш. Усё ж стэйдждайвінгу ўдосталь хапае на шматлікіх пост-хардкорных канцэртах, ці хаця б на мінулым верасеньскім канцэрце Louna, дзе ўвогуле адбываўся нейкі дэстрой. Канцэрт жа Слот прайшоў утульненька і мірна. І дзякуй арганізатарам за тое, што ўжо каторы год запар музыкі да нас даязджаюць. Спаюдзяюся, даедуць і з новым альбомам, а канцэрт пройдзе з аншлагам. Я ўсё.

Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Ганна Маркевіч