«Фэст мары» перад пустой залай

Апублікавана 15 чэрвеня 2015, 11:01 у Рэпартажы

Менская фармацыя ArtRock Studio, вядомая прывозам Майка Тэраны, сёлета зладзіла шматэтапны фестываль-конкурс, які акрэсьліла як «галоўную падзею лета». Штопятніцы 5-6 гуртоў у парку «Дрымлэнд» спаборнічаюць дзеля прызу — сертыфікату ў мільён рублёў на паслугі студыі-арганізатараў. Удзел для гуртоў платны.

Для BelMetal непасрэдны інтарэс прадстаўляў адзін зь дзён — найболей «металёвы»: чатыры з шасьці — цяжкія гурты: Kliodna, Ivory, Endogenesis, Borealis. Кампанію складалі «9 Месяцев Весны» і «Удалённый доступ», заяўленых DSF вынікова не было. Дзень гэты значыўся як «Part 2» і праходзіў 12 чэрвеня.



Пачатак хоць і ссунуўся з шостай на сорак хвілін, гледачы так і ня йшлі. На момант выступу першага гурта перад сцэнай некалькі чалавек, сярод якіх і арганізатары, гуляліся ў фрысбі. «9 Месяцев Весны», справядліва кажучы, лабаюць спраўна і гучаць добра, але з тэкстамі нешта відавочна ня так. Апарат, дарэчы, выставілі вельмі файны. Ва ўмовах опэн-эйру граць на такім, мяркую, была адна асалода. Але перад кім граць?



Kliodna пераканалі ў тым, што нават на такім апараце можна запароць гітары ў кашу, заблытацца ў радыёсістэмах, з-за чаго сэт скарачаецца да ўсяго чатырох песень. Але гэтыя чатыры песьні былі выкананыя ўпэўнена і на добрым узроўні (калі не чапляцца да зьнешняга выгляду гурта, дзе харызматычны басіст усё яшчэ дамінуе на сцэне над астатнімі не такімі рухомымі і кідкімі музыкамі). Вакалістка выдае прыемны пастаўлены акадэмічны сьпеў, гітарысты наразаюць меладычныя салякі. Але нечага гэтай музыцы не хапае, нечага «чапляльнага». Наколькі ведаю, у праграме былі песьні з новага альбому. Спадзяюся, ён ужо ня выклікае водгукаў пра закос пад Nightwish.



Ivory гралі па-за конкурсам. Для іх, значыць, магчыма было і такое. Напэўна, з-за круцізны ад удзелу ў надыходзячым Metropolis Fest разам з Dream Theater і Leprous. Сапраўды, невыведныя шляхі… Бо ўзроўнем гурт ня вырас з далёкага 2009, калі грэлі «Эпидемию». Плоскі нецікавы псеўдапаўэрны вакал, які заглушае сабой увесь няўцямны хэві-метал. Спадзяюся, у кагосьці бамбане ад гэтых словаў, і да майго (а яно далёка ня толькі маё) меркаваньня гурт прыслухаецца.



«Удалённый доступ» проста адмаўляюся каментаваць. Лепей будзе сказаць, што ў такіх стылях не разьбіраюся і нічога не разумею. Хлопцы шчыра абураліся на музыкаў, што сядзелі ў цяньку сваёй палаткі-грымёркі, лічачы іх гледачамі, якія ня маюць жаданьня прыходзіць пад сцэну ды танчыць пад «Аня помыла плиту» і іншы «пазітыўны панк-рок».



Endogenesis — вось хто нарэшце сабраў які-ніякі натоўп. Магчыма, гэта з-за таго, што на свой дэбютны выступ гурт прывёў людзей, што сапраўды набылі квіткі (дарэчы, 50-60 тбр). Але прыйшлі да сцэны і калегі-музыкі іншых гуртоў. І назіралі без усякай іроніі. Ужо на наладцы і падрыхтоўцы да выступу клавішніца, разьмінаючыся фартэпіяннымі пасажамі, выпадкова апусьціла самаацэнку добрай палове беларускіх музыкаў :) З «гуртом праграмістаў» (натуральна, усе ўдзельнікі — прадстаўнікі гэтай паважанай прафесіі) мы пазнаёміліся якраз надоечы праз іхны сьвежы міні-альбом, які мы посьцілі ў сваім пабліку, і атрымалі добрае ўражаньне і цікавасьць да азнаямленьня ўжывую. Не падвялі. Прадставілі цікавую і насычаную музыку, складаную, але «музычную» ў сваёй ступені прагрэсіўнасьці. Трымаліся даволі ўпэўнена для сцэнічнага дэбюту. А выглядалі ў дакладнай адпаведнасьці са стэрэатыпам праграміста: гэта альбо валасата-барадатыя, альбо з кароткай прычоскай у акулярах — акурат як гітарыст, які ўвесь выступ сыпаў тэхнічнымі бездакорна выкананымі салякамі.

Endogenesis — гэта, безумоўна, адкрыцьцё году на дадзены момант. Яны, уласна, і ўзялі прыз гэтага дню.



Borealis даўно не выступалі і з гэтай нагоды таксама былі цікавымі. Узровень не згубілі, але і якасна новы не прадэманстравалі. Добра зайшла ангельскамоўная версія бадай візітовай «Сьнежань». Іхны выступ закрываў фестывальны дзень ужо пасьля заходу сонца, фатограф наш, на жаль, ня змог застацца, і шкада, бо не дарма ж вакалістка, традыцыйна, дзеля выступу пераапраналася ў сукенку і высокія абцасы :)



У плюсе, акрамя арганізатараў, засталіся пераможцы Endogenesis, якія ня толькі зладзілі сабе дэбютны выступ на добрым апараце, але і пакрылі ўзнос за ўдзел. Астатнія ж гурты, атрымліваецца, заплацілі па 500 тбр за гэткую «адкрытую рэпетыцыю». Ну і кажуць, што нармальна, што больш выступаць няма дзе. А галоўнае якраз што? Каб нармальна.

Адное што хачу зазначыць, каб фэст наблізіць да лозунгу «галоўная падзея лета», можна было б зрабіць уваход вольным, як гэта было на той жа Emergenz'е з узносамі гуртоў. 60 тбр — гэта, канешне, адносна дробязі, але бясплатнае наведваньне Дрымлэнду (нават некалькі атракцыёнаў працавала) і сузіраньне канцэрту, паўтаруся, на нязвычна добрым апараце, сабрало б людзей куды болей, чым тыя "~70 па квітках у процівагу ~50 на папярэднім этапе", аб якіх урачыста паведамлялі аргі са сцэны.

А пакуль гэта «фэст мары»… перад пустой залай, перад купкай сяброў і трох плюсаў на гурт. І перад такімі, як мы, што і ў гэтым фэсьце шукалі лепшае ад беларускай метал-сцэны, і знайшлі.

Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Stas Peshkur