Serdce: шлях у Шамбалу
Апублікавана
у
Рэпартажы
44 Фота
Увечары пятніцы 12 сьнежня RE:PUBLIC прыняў у сваіх сьцянах цікавую імпрэзу — гурт SERDCE прэзентаваў свой альбом “Timelessness” пры падтрымцы калектываў Challenger Deep і Essence of Datum.
У сваім родзе мерапрыемства было знакавым, бо справаздачы ад SERDCE чакалі ажно пяць год. І дачакаліся: альбом, выдадзены на фінскім лэйбле Blood Music, куляй стрэліў у самае сэрца аматараў progressive death metal. Было тым больш цікава паглядзець на жывы выступ гурта і зноў прааналізаваць, на што здольная айчынная цяжкая сцэна.
Загадзя падышоўшы да клубу, я зразумела, што людзей будзе ня шмат. Увогуле, адсутнасьць людзей на канцэртах становіцца вельмі нездаровай тэндэнцыяй, і пры такім раскладзе ў мяне хутка сфармуецца агарафобія, бо няўтульна бадзяцца па напаўпустым клубе.
Хлопцы граюць у накірунку post-metal/post-hardcore, і так супала, што ў дзень выступу гурт сьвяткаваў сваё пяцігодзьдзе на сцэне. Трэба сказаць, сам выступ атрымаўся вельмі моцны, уразіў да глыбіні душы. Хаця я і ня палкі прыхільнік падобнага накірунку, бескампрамісная падача, жорсткі і моцны гук не пакінулі абыякавай. Вакаліст Антон выкладваўся па поўнай праграме, шкада толькі, што мала хто ўбачыў і ацаніў гэта па заслугах. Крыху незразумелай засталася манера выкананьня са сьпіны, усё ж хацелася бачыць твар, эмоцыі, міміку. З другога боку, падчас свайго выступу чэленджэры пусьцілі цікавы відэашэраг – чорна-белае кіно ў духу артхаусу, якое насамрэч прыцягвала позірк. Сапраўднай міні-вішанькай выступу стала выкарыстаньне чыстага вакалу Ігара, у якога вельмі моцны і пранікнёны голас. Рускамоўная кампазіцыя “Меланхолия” ўвагнала ў сусьветны тлен.
Выйшлі сьціпла, лаканічна абвясьціўшы, што прадставяць сваю інструментальную праграму. Складаная сумесь гітарных партый меладычнага тэхна-дэту выглядала вельмі і вельмі пераканаўчай. Думаю, калектыў лёгка мог бы падужацца з тымі ж Beyond Creation. Дастойны ўзровень, тэхнічнасьць, зладжанасьць, віртуознасьць – вось што характарызуе дадзены гурт. Спадзяёмся, дэбютны альбом Essence of Datum “Event Horizon” атрымае працяг. Бо моцна. Адыграўшы паўгадзінны сэт, хлопцы гэтак жа сьціпла разьвіталіся, пакінуўшы пасьля сябе незгладжальнае ўражаньне. А мы адправіліся далей шляхамі музычных хваляў і ўласных думак.
Ад замены складнікаў сума не паменшылася, было відавочна, што абстаноўка ў гурце вельмі прыязная. Гэтак жа шчыра, па-сяброўску, музыкі паводзілі сябе і з прысутнымі. Франтмэн Нік некалькі разоў пытаўся, ці хораша нам, на што публіка выкрыквала “так!”. Дарэчы, на танцпляцы стала больш-менш шчыльна, і абстаноўка рабілася ледзьве не інтымнай. У пэўны момант я адчула, што прасьвятленьне дасягнута. Усё было сапраўды хораша, праблемы растварыліся ў акордах, лёгкіх, як паветра, побач стаяў каханы, захацелася заплюшчыць вочы і плыць на хвалях музычнага гіпнозу. Не сумняваюся, што ўсе прысутныя адчулі гэтую магію.
На прэзентацыі свайго альбому SERDCE разыгралі два ўласныя кампакт-дыскі. Каб атрымаць прыз, трэба было назваць гады выпуску ўсіх рэлізаў гурта. Праз дваццаць хвілін успамінаў і размоваў з гуглам узнагарода знайшла свайго героя.
“Timelessness” прагучаў на адным подыху. Гэта чацьвёрты рэліз гурта, і ён атрымаўся больш сьветлым, нефарматным. Гэта ня той метал з прымітыўнымі поклічамі забіваць, ірваць вантробы і прымаць крывавы душ. Праца ўяўляе сабой сплаў розных жанраў і канцэпцый. Відавочна захапленьне джазам, арт-рокам.
Стала шмат клавіш, якім падчас канцэрту акампанавалі пляскам у далоні. Вельмі пацешыў саксафон, спадзяюся, далей яго будзе больш, і смуткую, што яго не было на канцэрце жыўцом. Увогуле шматлікія мінусоўкі часам псавалі ўражаньне. Зразумела, гаворка не ідзе пра тое, каб прыцягнуць у Рэпаблік Лонданскі сімфанічны аркестр у поўным складзе, але жывы гук заўсёды вырашае. Тым ня менш, альбом запомніўся і хутка знойдзе яшчэ больш прыхільнікаў на пляцоўках еўрапейскіх прог-фэстаў.
Напрыканцы канцэрту SERDCE выслалі на ўсіх “Магічны дождж”, ачысьціўшы карму і зарадзіўшы станоўчай энергіяй. Аднак выступу на біс не атрымалася.
Падводзячы мяжу гэтага вечару, можам сьмела сьцьвярджаць, што ёсьць яшчэ порах у парахаўніцах, і беларуская сцэна можа зьдзіўляць, радаваць матэрыялам, якасьцю і тэхнікай выкананьня. Аднак трэба працаваць і не глядзець, каб скора, а глядзець, каб добра.
У сваім родзе мерапрыемства было знакавым, бо справаздачы ад SERDCE чакалі ажно пяць год. І дачакаліся: альбом, выдадзены на фінскім лэйбле Blood Music, куляй стрэліў у самае сэрца аматараў progressive death metal. Было тым больш цікава паглядзець на жывы выступ гурта і зноў прааналізаваць, на што здольная айчынная цяжкая сцэна.
Загадзя падышоўшы да клубу, я зразумела, што людзей будзе ня шмат. Увогуле, адсутнасьць людзей на канцэртах становіцца вельмі нездаровай тэндэнцыяй, і пры такім раскладзе ў мяне хутка сфармуецца агарафобія, бо няўтульна бадзяцца па напаўпустым клубе.
Challenger Deep
Аднак show must go on, а дакладней come on, таму а палове на восьмую на сцэне зьявіўся менскі гурт Challenger Deep.
Хлопцы граюць у накірунку post-metal/post-hardcore, і так супала, што ў дзень выступу гурт сьвяткаваў сваё пяцігодзьдзе на сцэне. Трэба сказаць, сам выступ атрымаўся вельмі моцны, уразіў да глыбіні душы. Хаця я і ня палкі прыхільнік падобнага накірунку, бескампрамісная падача, жорсткі і моцны гук не пакінулі абыякавай. Вакаліст Антон выкладваўся па поўнай праграме, шкада толькі, што мала хто ўбачыў і ацаніў гэта па заслугах. Крыху незразумелай засталася манера выкананьня са сьпіны, усё ж хацелася бачыць твар, эмоцыі, міміку. З другога боку, падчас свайго выступу чэленджэры пусьцілі цікавы відэашэраг – чорна-белае кіно ў духу артхаусу, якое насамрэч прыцягвала позірк. Сапраўднай міні-вішанькай выступу стала выкарыстаньне чыстага вакалу Ігара, у якога вельмі моцны і пранікнёны голас. Рускамоўная кампазіцыя “Меланхолия” ўвагнала ў сусьветны тлен. Essence оf Datum
Пакуль, адыходзячы ад меланхоліі, я блукала ў прыцемках уласнай душы, выйшлі граць Essence оf Datum.
Выйшлі сьціпла, лаканічна абвясьціўшы, што прадставяць сваю інструментальную праграму. Складаная сумесь гітарных партый меладычнага тэхна-дэту выглядала вельмі і вельмі пераканаўчай. Думаю, калектыў лёгка мог бы падужацца з тымі ж Beyond Creation. Дастойны ўзровень, тэхнічнасьць, зладжанасьць, віртуознасьць – вось што характарызуе дадзены гурт. Спадзяёмся, дэбютны альбом Essence of Datum “Event Horizon” атрымае працяг. Бо моцна. Адыграўшы паўгадзінны сэт, хлопцы гэтак жа сьціпла разьвіталіся, пакінуўшы пасьля сябе незгладжальнае ўражаньне. А мы адправіліся далей шляхамі музычных хваляў і ўласных думак. SERDCE
А дзявятай гадзіне атмасфера пачала згушчацца, па-поўнай запрацавала дым-машына, і пад моцнае інтра SERDCE павялі ўсіх прысутных у сваю Шамбалу. Заўважым, што да гэтага трыпу гурт падрыхтаваўся загадзя – зьявіўся новы бубнач і бас-гітарыст. Аднак у другой палове выступу на сцэну выйшаў бас-гітарыст зь мінулага складу – Аляксандр, і было абвешчана, што усё ж такі ён не пакіне гурт.
Ад замены складнікаў сума не паменшылася, было відавочна, што абстаноўка ў гурце вельмі прыязная. Гэтак жа шчыра, па-сяброўску, музыкі паводзілі сябе і з прысутнымі. Франтмэн Нік некалькі разоў пытаўся, ці хораша нам, на што публіка выкрыквала “так!”. Дарэчы, на танцпляцы стала больш-менш шчыльна, і абстаноўка рабілася ледзьве не інтымнай. У пэўны момант я адчула, што прасьвятленьне дасягнута. Усё было сапраўды хораша, праблемы растварыліся ў акордах, лёгкіх, як паветра, побач стаяў каханы, захацелася заплюшчыць вочы і плыць на хвалях музычнага гіпнозу. Не сумняваюся, што ўсе прысутныя адчулі гэтую магію.На прэзентацыі свайго альбому SERDCE разыгралі два ўласныя кампакт-дыскі. Каб атрымаць прыз, трэба было назваць гады выпуску ўсіх рэлізаў гурта. Праз дваццаць хвілін успамінаў і размоваў з гуглам узнагарода знайшла свайго героя.
“Timelessness” прагучаў на адным подыху. Гэта чацьвёрты рэліз гурта, і ён атрымаўся больш сьветлым, нефарматным. Гэта ня той метал з прымітыўнымі поклічамі забіваць, ірваць вантробы і прымаць крывавы душ. Праца ўяўляе сабой сплаў розных жанраў і канцэпцый. Відавочна захапленьне джазам, арт-рокам.
Стала шмат клавіш, якім падчас канцэрту акампанавалі пляскам у далоні. Вельмі пацешыў саксафон, спадзяюся, далей яго будзе больш, і смуткую, што яго не было на канцэрце жыўцом. Увогуле шматлікія мінусоўкі часам псавалі ўражаньне. Зразумела, гаворка не ідзе пра тое, каб прыцягнуць у Рэпаблік Лонданскі сімфанічны аркестр у поўным складзе, але жывы гук заўсёды вырашае. Тым ня менш, альбом запомніўся і хутка знойдзе яшчэ больш прыхільнікаў на пляцоўках еўрапейскіх прог-фэстаў. Напрыканцы канцэрту SERDCE выслалі на ўсіх “Магічны дождж”, ачысьціўшы карму і зарадзіўшы станоўчай энергіяй. Аднак выступу на біс не атрымалася.
Падводзячы мяжу гэтага вечару, можам сьмела сьцьвярджаць, што ёсьць яшчэ порах у парахаўніцах, і беларуская сцэна можа зьдзіўляць, радаваць матэрыялам, якасьцю і тэхнікай выкананьня. Аднак трэба працаваць і не глядзець, каб скора, а глядзець, каб добра.
0 каментароў