Metal for Borisov

Апублікавана 25 траўня 2014, 22:47 у Рэпартажы

23 траўня ў Барысаве адбыўся канцэрт з удзелам гуртоў NEMDIS, R6M5, Cerium, Трызна.

Недзе ў гэты час у сёньняшні аўторак на сцэну павінны былі выходзіць Behemoth, але дзякуючы шэрагу абставінаў яно не атрымалася. Але, акрамя гэтага канцэрту за мінулыя дні адбыліся яшчэ дзьве буйныя падзеі. І калі пра шведскіх фірмачоў вы ўжо маеце магчымасьць пачытаць, то зараз надышоў час і нашых лакальных хлапцоў.

У гэтую пятніцу ў Барысаве ладзілі буйны фэст менчукі (з барысаўскімі каранямі) Nemdis, якія давалі першы выступ пасьля туру з Children of Bodom. Падтрымалі іх у гэты вечар Трызна, Cerium і R6M5. Сабачка хуценька занёс нас з калегай у Барысаў пад цікавыя размовы, потым два прыпынкі на аўтобусе — і мы на месцы. Кропкай баявых дзеяньняў быў абраны Гарадскі Палац культуры, у навакольлі якога можна было бачыць сканцэнтраванасьць незвычайнай для Барысава колькасьці нефармальнае моладзі.

ТРЫЗНА
Фэст стартаваў а 18.30 і амаль без затрымкі на сцэну выйшлі менчукі Трызна. Жаночы моцны скрым (за падтрымкай гітарыста), сыры й суворы блэк, беларускамоўная лірыка. Нажаль, гэта ўсё, што я магу сказаць пра выступ. Гук быў наладжаны такім чынам, што за вакалам і бубнамі не было чутна нічога. І тое не віна гурта, бо гітарыст пасьля выступу вельмі скардзіўся на тое, што ім літаральна не хапіла часу на наладку. Ну, можа яно й так. Яшчэ ля службовага ўваходу жанчына-ахоўніца назвала ўсё гэта вар’яцкім домам і вельмі спалохалася за “маленькага хлопчыка-гітарыста, які круціў валасамі па гадзіннай стрэлцы”. Ты як там, жывы?

Час, дарэчы, быў абмежаваны ледзь больш, чым дзьвюма гадзінамі. Тое было ўмовай ГПК, а пачынаць гіг у будны дзень, хай сабе гэта і пятніца, раней – згубіць пэўную колькасьць аўдыторыі на першых гуртах. Таму да выступу хэдаў сэйшн ішоў у фармаце “галопам па Эўропах” – кожны гурт павінен быў укласьціся ў 20 хвілінаў.

CERIUM
Другім гуртом былі мясцовыя хэві-металісты Cerium. Вось тут я разыйдуся і ўбахаю пэўную дозу канструктыўнае крытыкі. Стваралася ўражаньне, нібыта я раптам апынуўся на дзіцячым ранішніке. І няхай першы трэк (які быў пасьля сола) зайшоў на ўра, але астатняе было нечым ледзь падобным на нейкую прыпанкаваную Арыю, ці што. Ня ў самай лепшай апрацоўцы. Вакаліст з бубначом размаляваліся а-ля Kiss, клавішніца (якую, дарэчы, не было чутна ўвогуле) выглядала як файная школьніца-прыгажунька, а вось басіст быў падобны на Вала зь фільма Haggard. Спытайце ў яго, што трэба рабіць са сцэнічным стайлам, ён шарыць у гэтым.

R6M5
Вось наступны гурт сапраўды выдаў чаду. Наколькі я зразумеў, R6M5 ёсьць праектам музыкаў з гурта Sanatena, якому ўжо, здаецца, больш за пятнаццаць год. І яно адчувалася, тры музыкі на сцэне, але яны выдалі такі безкампрамісны трэшачок, што імправізаваныя сек’юрыці з супрацоўніц ПК адчулі нядобрае. Спачатку заторчыла двух мужчынаў зь левага боку, і пакуль жанчыны дайшлі да іх, каб пасадзіць назад на месцы, шалець пачалі людзі па ўсёй зале. Не гатовыя да такога, жанчынкі спачатку спрабавалі нешта зрабіць, але потым, мабыць, ім сказалі, што так яно і трэба, і людзей ужо ніхто не чапаў. Скончыўся сэт вясёлым слэмам пад сцэнай. Залік, падабаецца.

NEMDIS
Гадзіньнік ужо паказваў пазьней за восьмую, як Nemdis толькі пачалі наладку. На сцэне пачалі зьяўляцца фірмовыя сьцягі, модная стойка з лога, хуценька накручваліся бубны. Вядоўца разыграў некалькі кружэлак (якія й так прадаваліся па дэмакратычным кошце ў 20 тысяч рублёў, калі я нічога не наблытаў) і неўзабаве шоў пачалося. Дзіва, але ў Nemdis, ня гледзячы на “недахоп часу” з гукам усё было выдатна. Ды й чаму б яму быць дрэнным, розныя Палацы культуры – далёка ня горшае месца для такіх падзеяў. Стартанулі з новых рэчаў, адну зь якіх, Whisper, Scream and Silence ўжо можна паслухаць у нармалёвым запісу. І калі рэчы зь першага альбому выклікалі асацыяцыі з расейскім гуртом Scartown, то зараз гурт знайшоў свой саўнд і робіць сапраўды фірмовыя рэчы. Яўген, вакаліст, увесь выступ дзякаваў усім прыйшоўшым (па квітках – больш за 250 чалавек), шчыра казаў, як яму прыемна нарэшце выступіць у родным горадзе. І нават супрацоўніцы ПК нікуды не сышлі, а стаялі і глядзелі шоў. Адлегласьць пад сцэнай была запоўненая людзьмі, дзяўчаткі на верхніх шэрагах бадзёра скандавалі “Нееееемдзіс”, падпяваючы вядомыя ўжо ўсім рэчы. І хоць бы з-за абмежаванасьці ў часе не атрымалася сыграць усяго, хлопцы выдалі выдатнае шоў. Дзіўна было толькі разумець, што ўсё гэтак хутка скончылася.

Як вынік скажу, што ўсё прайшло суперскі. Людзей прыйшло столькі, што Менску павінна быць сорамна. Адтапырваліся пад канец, як у апошні раз у жыцьці. Гук хто хацеў – той наладзіў. Ну й дэмакратычны кошт у 30 (трыццаць!) тысячаў рублёў – ну дзе вы такое знойдзеце? Дзякуй Яўгену зь Nemdis за запрашэньне, Вользе – за кампанію, усім, хто дапамагаў з арганізацыяй – за тое, што вы зрабілі гэтае сьвята, яшчэ раз Nemdis – за тое, што транспартавалі дадому. І ўсім, хто прыйшоў – за тое, што падтрымалі арганізатараў і дапамаглі зладзіць сапраўды выдатны сэйшн, андэрграўдны, у Палацы культуры, у зале зь сядушкамі, як у дзяцінстве.

Фота: Вольга Вячэрская
Тэкст: Ігар Богуш