Alfar: увесь метал зьбіты да агіднасьці

Апублікавана 21 ліпеня 2015, 15:36 у Інтэрв'ю

Калі я сышоў з апошняга гурта [Wartha], зразумеў, што шукаць нешта лепшае з існуючых праектаў бессэнсоўна. Не хацелася нікога ўцягваць, тым больш, што быў уласны матэрыял, і ў галаву прыйшла думка: “А чаму б ня ўзяць ды не запісаць?” Я паглядзеў, што матэрыялу хапае на паўнавартасны альбом, і панеслася… Пасьля выхаду першага альбому фактычна адразу пачаў пісаць другі.

Па-першае, лірыка. У гэтым альбоме яна цалкам прысьвечана скандынаўскай міфалогіі, а ня проста ўяўляе сабой шэраг ваенных гісторый, не аб’яднаных вузкай тэматыкай. Я імкнуўся зрабіць канцэптуальны альбом. Мяркую, гэтая мэта была дасягнута.

Па-другое, я адмовіўся ад занадта перагружаных клавішных аранжыровак, засяродзіўшыся на шчыльным гітарным гуку. Паскорыўся тэмп. Хацелася зрабіць альбом у духу старой школы, таму выкарыстоўваліся класічныя рыфы.

Ну і па-трэцяе, адразу вырашыў пастарацца і другі альбом выпусьціць на лэйбле. Пасьля дастаткова доўгіх перамоваў альбом выйшаў на знакамітым расейскім лэйбле SoundAge.

Насамрэч, вельмі аператыўна. Літаральна праз паўгады пасьля выхаду першага альбому я напісаў больш за палову песень для “Twilight of the Gods”, а ў лютым матэрыял быў цалкам гатовы. У сакавіку пачаўся запіс на BR Studio.

На гэты раз я з максімальнай адказнасьцю падышоў да падрыхтоўкі матэрыялу. Сур’ёзна паставіўся да якасьці гучаньня, таму выкарыстоўваліся дарагія фірмовыя інструменты. Таксама, каб узрасьціць цікавасьць, былі падрыхтаваныя два студыйныя відэадзёньнікі з працэсам запісу гітар.

Менавіта так. Гэтая назва дакладна акрэсьлівае тэматыку ўсяго альбому, яго атмасферу, канцэпт. Ці не было б бязглузда адмаўляцца ад яе толькі з-за асьцярогі падацца неарыгінальным? Другаснасьць? Зьбітасьць? Ды ўвесь метал другасны і зьбіты да агіднасьці. Нельга ж з-за гэтага адмаўляцца ад уласных ідэй. У пагоні за арыгінальнасьцю можна надта далёка зьбегчы ад галоўнай мэты. Для сябе я ніколі ня ставіў задачы зрабіць нешта незвычайнае. Асноўнай умовай было зрабіць якасны тэматычны альбом. Я заўсёды імкнуўся да класікі стылю. Як кажуць, класіка ніколі не выходзіць з моды. Дакладна ведаю, што ёсьць шмат гэткіх жа, як я, прыхільнікаў старой школы. Мяркую, ім павінен спадабацца гэты матэрыял. Да таго ж, у нас мала хто грае ў накірунку viking death. Як правіла, робяць нешта моднае-мадэрновае, альбо змарнаваны пэган, які яшчэ дзесяць год таму гралі ўсе, каму толькі хацелася. Таму думаю, што канкрэтна для нашай краіны гэты накірунак у навізну.

Насамрэч, мне вельмі складана ацаніць ступень аддачы, наколькі добра матэрыял ідзе “ў масы”. Незразумела, па якіх крытэрыях трэба меркаваць аб гэтым: па колькасьці рэпостаў ці наяўнасьці каментароў. Бачна, што альбом разыходзіцца, яго рэпосьцяць, слухаюць. Яшчэ зьвярнуў увагу на тое, што мала хто дае непасрэдна ацэнку працы, недзе 80 адсоткаў водгукаў – гэта тупа параўнаньні і нават абвінавачваньні ў плагіяце. Як прынята, у каго быў зьняты стыль, назва, уступ… Мала каментароў, якія маюць прычыннасьць да справы.

Гэтая задача захоўваецца. Натуральна, другі альбом хацелася болей расьпіярыць. Калі раней карыстаўся толькі сацсецівам “Укантакце”, то цяпер пачаў рабіць запісы і на Facebook. Зноў жа, была мэта запісацца на лэйбле, каб былі дыскі і пэўны піяр, які дапамог бы знайсьці аўдыторыю, што захоча паслухаць гэтую музыку. Зразумела, што дыскі сёньня мала хто купляе, таму асноўны ўпор быў усё ж зроблены на сацсеткі, каб прывабіць большую колькасьць людзей.

Галоўная падзея – гэта тое, што хутка Alfar перастане быць толькі студыйным праектам. У прамежку між выхадам першага і другога альбому быў сфармаваны склад гурта, і ўжо ладзяцца рэпетыцыі. Так што Alfar у бліжэйшай будучыні можна будзе ўбачыць на сцэне. Падпісвайцеся на нашыя старонкі і сачыце за навінамі.