Беларуская метал-сцэна. Сусьлік, які існуе
Апублікавана
у
Пясочніца
Яшчэ гадоў 10 таму, калі б я пачула выраз “праблемы беларускай метал-сцены”, то вельмі б сьмяялася, бо, прабачце калі ласка, але якая наогул метал-сцэна? Так, ведаю, ёсьць гурты накшталт Крамбамбулі, Ляпісаў – толькі гэта ж зусім ня метал, так, нешта хардуюць хлопцы. Праз некаторы час пачула ад знаёмых, што ў Беларусі даволі добра разьвіваецца бок блэк-металу: есьць такія каманды, як Aphoom Zhah, Zaklon, Folkvang – але, калі быць сумленнай, мне да гэтага аніякай справы не было, бо блэк ня вельмі люблю. Такім чынам, доўгі час лічыла, што акрамя паміраючай эстраднай сцэны ды дзіўных, няякасных самапальных гуртоў, што лабаюць у клубах тыпу “угумнозавезьліапаратуру” больш нічога ў нас няма.
Зараз, безумоўна, погляды трошкі зьмяніліся. Апынулася, што метал-сцэна на Радзіме ёсьць і нават не такая тухлая, як здавалася. Напрыклад, узяць тых жа берасьцейскіх Disane, якія робяць смачную мешаніну з трэшу, груву, стоўнеру. Калі ня ведаць, што яны нашыя, то і ніколі не здагадаешся: музыка, голас, паводзіны на сцэне – ўсё на высокім узроўні. Толькі адразу ўзьнікае пытаньне: а колькі чалавек іх ведае? Вось, у гэтым галоўная праблема.
Нашым гуртам вельмі цяжка паказаць сябе нават па-за межамі сваёй вобласьці. Безумоўна, зараз справы паціху ідуць у гору, бо метал-фэстаў становіцца ўсё больш, але гэта ня тое. Музыкаў запамінаюць толькі “свае”, далей пэўнай музычнай суполкі прабіцца цяжка. Тыя ж AC\DC вядомыя ўсім, нават тым, хто такую музыку ня любіць. З нашай сцэнай такое не атрымліваецца. Калі ў вас ёсьць жаданьне паслухаць нешта айчыннае, трэба добра парыцца ў Інтэрнэце, доўга фільтраваць балота нашай цяжкай музыкі. На гэта патрэбен час, якога зараз амаль ні ў каго няма. На мой погляд, галоўная праблема – адсутнічае піяр гэтай сцэны. Але з іншага боку, на самой справе добрых гуртоў таксама не вялікая колькасьць, але яны, як сусьлік, якога ня бачна, ёсьць і іх трэба неяк выцягваць на паверхню.
9 каментароў
Я абараняў дыплом ва універсітэце на гэтую тэму, а зараз пішу магістэрскую дысертацыю. Разглядаю нашую плынь з эканамічнага пункту гледжаньня. Дык давайце абмяркоўваць. Годныя думкі можна будзе сабраць і ў асобны артыкул, які будуць чытаць людзі нават ня блізкія да металу.
дык тыя ў курсе, што і на пяць з плюсам. Але няма больш ні «масы», ні канцэртаў такіх. Можна прыгадаць яшчэ металфронтаўскія канцэрты, дзе таксама было добра, але і іх даўно няма. А калі нават у тых, хто рабіў сапраўды якасныя тусоўкі, не атрымалася, так бы мовіць, утрымацца наверсе, то чаго чакаць ад тых, хто толькі пачынае, напрыклад?
Едзем далей, я не спецыяліст, але здаецца мне, што «беларускі брэнд па арганізацыі канцэртаў» ёсць, і нават не адзін, бо арганізуе ж нехта ўсе гэтыя содамы, рэйджы і гэтак далей, не ведаю, хто там яшчэ прыязджаў (дарэчы, на тэму «калі усё рабіць граматна»: на содаме гуку не было зусім).
Ніколі не быў на METAL CROWD, але размаўляў з тымі, хто там выступаў, дык вось высновы наступныя: да таго ж Літвінскага сем вёрст, і усе лесам.
А што да брэндаў. Я так разумею, размова пра лакальныя канцэрты і фэсты з удзелам тутэйшых гуртоў і накіраваныя на падтрымку менавіта нашай сцэны. Як вы і ўзгадалі, кшталту металфронтаўскіх эвордс і «масы». Я толькі памятаю, што там з году у год гралі адныя і тыя ж гурты) Гэта як цяпер у Супрановіча на Калядным фэсьце (штогод тая ж абойма), і нават флаеры раздаюцца сёлета старыя за 2013 год)))
Але гэта лірыка. Сутнасьць у тым, што гульцоў музычнага рынку мы ведаем і яны ўсе на вачох. Адныя зьмяняюць іншых, рынак заўсёды насычаны. І гэта менавіта канторы, што працуюць з прывознымі праектамі. Агенцтвы кшталту Talent Tours, Wake Up, Rock On, КонцертХоллГрупп і гэтак далей. А вось тых, хто працуе зь беларускай сцэнай, можна па пальцах пералічыць. Бо НЕ-ВЫ-ГОД-НА.
Але BelMetal будзе працягваць. За пяць год пакуль не нацешыліся =)
Гэтае «еслi» пужае мяне усё больш i больш.
І дарэчы, у іх будзе такая магчымасьць.
Metal Crowd — Winter Day. Чулі?