Chaos Divine альбо падман тэгаў
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Падпарадкоўваючыся сваёй слабасці і падкасці на ўсе праяўленні прагрэсіўнага металу і року на нашай зялёнай планетцы, я заўжды знаходжуся вечным пошуку чаго-небудзь новага і абавязкова прагрэсіўнага. Вось такім чынам, метадам навуковага тыку, я пазнаёміўся з гуртом пад назвай «Chaos Divine».
Пра іх я чытаю самыя лесныя водгукі: іх лічаць лепшай канцэртнай бандай Аўстраліі; яны не маюць сабе роўных на сваім невялікім мацерыку ў сваім стылі, які пазначаны як Progressive/Melodic Death metal; яны займаюць высокія месцы ў прэміі «Australian Music Industry Awards». Зразумела, што прайсці міма гэтага гурта было б поўнай адсутнасцю такту. Да таго ж пацаны выглядаюць як шведы — гэтакая помесь «Mushuggah» і ранніх «In Flames».
Сайт dark-world.ru распавядае мне, што музыкі спалучаюць у сваёй музыцы лепшае ад «Opeth», «Dream Theater» и «Soilwork». Гэта яшчэ больш вабіць маю цікавасць, бо ўплыў маіх улюбёных «Opeth» і «Dream Theater» — гэта ужо клёва само па сабе.
Я спампаваў ЕР і два іх альбомы. Пачаў слухаць. І моцна расчараваўся…
ЕР пад назвай «Ratio», год 2006.
1. Disposable 7:14
2. Still Bleeding 3:49
3. Emancipation 4:51
4. At Both Ends 6:49
5. Obsidian Eyes 7:52
Прадстаўляе сабой панылага клона «Soilwork», з тымі ж запіамі, чыстымі вакаламі па метал-кору, месцамі з брэйкдаўнамі. Карацей, 100 адсоткавы шведскі мадэрновы ўплыў. Progressive metal адсутнічае зусім. Няма яго. Ніякага ўплыву «Opeth» і «Dream Theater» не тое што не адчуваецца, ёсць уражанне, што іх сюды прыплялі «да кучы». Месцамі чутны Math metal, але ў так званым «сучасным метале» гэта ўжо штамп. Халк расчараваны. Па маім асабістым дзярмометры стаўлю гэтаму ЕР адзнаку незадавальняюча.
Наступны высер шведскіх ідалапаклоннікаў мае назву «Avalon». Год выхаду 2008. Ёсць інфармацыя, што па выніках галасавання альбом «Avalon» увайшоў у міжнародную дзесятку (!!!) альбомаў года па версии «Triple J»
Трэкліст:
1. Contortion 5:13
2. Our Delusion 4:55
3. Refuse the Sickness 5:07
4. Avalon 5:25
5. Cages 4:58
6. Brand New Eyes 3:48
7. The Carnal Thirst 6:55
8. Rapture 5:35
9. Necrosis 4:12
10. Alone in the Sky 3:47
Альбом прадстаўляе сабой працяг «Ratio». Зноў тая ж соілворкаўшчына, саплівыя воплі «чыстага ваКАЛА», зусім не хітовыя мелодыі і зноў такі поўная адсутнасць прагрэсіва. Калі гэты альбом заняў сваё месца ў 10-цы лепшых у свеце, то астаецца толькі паразважаць наконт музычных густаў слухачоў. Няўжо та метал скатываецца ва ўнылае гаўно?.. Адзнака — незадавальняюча.
Апошні на сённяшні дзень альбом астралапітэкаў пад назвай «The Human Connecton». Год 2011.
Трэкліст:
1. One Door 6:17
2. At the Ringing of 5:02
the Siren
3. The Beaten Path 6:27
4. Chasing Shadows 6:38
5. Beautiful Abyss 6:42
6. Silence 5:53
7. Invert Evolution 4:39
8. Astral Plane 6:12
9. No Road Home 12:15
Адрозненняў у параўнанні з папярэднімі альбомамі мала, але ёсць. Што здзівіла, дык гэта з'яўленне ў кампазіцыях элементаў прагрэсіўнага року. Там не менш, мелодыкдэс/метакоравы курс ніхто не адмяняў. Прагрэсіўнага металу як не было, так і не дадалося. Фанаты «Opeth» і «Dream Theater» плачуць крывавымі слязамі. Адзнака — сярэдняя (нацягнута за прогрок элементы).
Падводзім вынік: фанатам прагрэсіўнай музыкі слухаць не рэкамендавана. Тым, хто любіць «Soilwork» і позні "Іn Flames" можа спадабацца. Што да мяне, то я ствараю карны атрад, які буде адрываць рукі ўсім, хто вешае святы ярлык Progressive metal на усялякую лухту. Ібa Нехуй!!!
Пра іх я чытаю самыя лесныя водгукі: іх лічаць лепшай канцэртнай бандай Аўстраліі; яны не маюць сабе роўных на сваім невялікім мацерыку ў сваім стылі, які пазначаны як Progressive/Melodic Death metal; яны займаюць высокія месцы ў прэміі «Australian Music Industry Awards». Зразумела, што прайсці міма гэтага гурта было б поўнай адсутнасцю такту. Да таго ж пацаны выглядаюць як шведы — гэтакая помесь «Mushuggah» і ранніх «In Flames».
Сайт dark-world.ru распавядае мне, што музыкі спалучаюць у сваёй музыцы лепшае ад «Opeth», «Dream Theater» и «Soilwork». Гэта яшчэ больш вабіць маю цікавасць, бо ўплыў маіх улюбёных «Opeth» і «Dream Theater» — гэта ужо клёва само па сабе.
Я спампаваў ЕР і два іх альбомы. Пачаў слухаць. І моцна расчараваўся…
ЕР пад назвай «Ratio», год 2006.
1. Disposable 7:14
2. Still Bleeding 3:49
3. Emancipation 4:51
4. At Both Ends 6:49
5. Obsidian Eyes 7:52
Прадстаўляе сабой панылага клона «Soilwork», з тымі ж запіамі, чыстымі вакаламі па метал-кору, месцамі з брэйкдаўнамі. Карацей, 100 адсоткавы шведскі мадэрновы ўплыў. Progressive metal адсутнічае зусім. Няма яго. Ніякага ўплыву «Opeth» і «Dream Theater» не тое што не адчуваецца, ёсць уражанне, што іх сюды прыплялі «да кучы». Месцамі чутны Math metal, але ў так званым «сучасным метале» гэта ўжо штамп. Халк расчараваны. Па маім асабістым дзярмометры стаўлю гэтаму ЕР адзнаку незадавальняюча.
Наступны высер шведскіх ідалапаклоннікаў мае назву «Avalon». Год выхаду 2008. Ёсць інфармацыя, што па выніках галасавання альбом «Avalon» увайшоў у міжнародную дзесятку (!!!) альбомаў года па версии «Triple J»
Трэкліст:
1. Contortion 5:13
2. Our Delusion 4:55
3. Refuse the Sickness 5:07
4. Avalon 5:25
5. Cages 4:58
6. Brand New Eyes 3:48
7. The Carnal Thirst 6:55
8. Rapture 5:35
9. Necrosis 4:12
10. Alone in the Sky 3:47
Альбом прадстаўляе сабой працяг «Ratio». Зноў тая ж соілворкаўшчына, саплівыя воплі «чыстага ваКАЛА», зусім не хітовыя мелодыі і зноў такі поўная адсутнасць прагрэсіва. Калі гэты альбом заняў сваё месца ў 10-цы лепшых у свеце, то астаецца толькі паразважаць наконт музычных густаў слухачоў. Няўжо та метал скатываецца ва ўнылае гаўно?.. Адзнака — незадавальняюча.
Апошні на сённяшні дзень альбом астралапітэкаў пад назвай «The Human Connecton». Год 2011.
Трэкліст:
1. One Door 6:17
2. At the Ringing of 5:02
the Siren
3. The Beaten Path 6:27
4. Chasing Shadows 6:38
5. Beautiful Abyss 6:42
6. Silence 5:53
7. Invert Evolution 4:39
8. Astral Plane 6:12
9. No Road Home 12:15
Адрозненняў у параўнанні з папярэднімі альбомамі мала, але ёсць. Што здзівіла, дык гэта з'яўленне ў кампазіцыях элементаў прагрэсіўнага року. Там не менш, мелодыкдэс/метакоравы курс ніхто не адмяняў. Прагрэсіўнага металу як не было, так і не дадалося. Фанаты «Opeth» і «Dream Theater» плачуць крывавымі слязамі. Адзнака — сярэдняя (нацягнута за прогрок элементы).
Падводзім вынік: фанатам прагрэсіўнай музыкі слухаць не рэкамендавана. Тым, хто любіць «Soilwork» і позні "Іn Flames" можа спадабацца. Што да мяне, то я ствараю карны атрад, які буде адрываць рукі ўсім, хто вешае святы ярлык Progressive metal на усялякую лухту. Ібa Нехуй!!!
0 каментароў