Невидь - Агарта(2011)
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
"… Эльмарайо-о-о-о-о-о-о-о-о-о-о-о......"
Дык вось. Чацверты альбом расійскага гурта «Невидь» ужо, здаецца, як месяц пабачыў свет. Я заўсёды чакаю рэлізаў ад гэтых хопчыкаў(і дзяўчынак), бо «Невидь» гэта адзін з тых гуртоў, з якіх я пачынаў слухаць пейган(а таксам і блацк).
Але нятрэба судзіць аб гэтай камандзе толькі па тэгах, бо гурт гэты ўжо стаў своеасаблівым і арыгінальным, ад самой музыкі і лірыкі да гука інстурмантаў. Настолькі своеасаблівы, што я нават папярэдні іх альбом не змог слухаць, падабалася толькі першая кампазіцыя, «Хохат шамана». І калі я пампаваў(авох, які сорам) новы альбом «Агарта» я лічыў, што «Лесьяр-і-ко» ужо зусім убеглі ў нейкую піўную альтэрнатыву з парай варганаў ды дудак.
«Але лёс склаўся так, што хрусць і папалам»©
"… Я готов!"
Так, тут ёсць нейкія модныя элементы, якія можна праасацыяваць з крабамі ды іншымі марскімі жыхарамі. Але гэта не важна. Важна тое, што гурт дасягнуў балансу, калі ў творчасці сыгодзяцца разам шмат шляхоў, шмат ідэй. Альбом гучыць вельмі горда. Гук стаў больш глухі, больш прыглажаны, але і не пахне камерцыйнай, залітай сіліконам лухтой. Адзінае, што мне не вельмі спадабалася — гэта жаночыя спевы. У астатнім — вельмі дастойнае музло, дзе асаблівай асалодай мне былі гітарныя сола, з гэтым труметальным гукам ды эхам. Музыка — не кананічны пэйган ці фолк. Гэта дарослая, сама сабе на розуме музыка, якая разам са шчырымі вершамі ператвараецца ў сапраўднае адкрыцьцё і нават ў асобу.
З якой трэба знаёміцца і разумець.
0 каментароў