Draugr - De Ferro Italico(2011)

Апублікавана 23 жніўня 2011, 22:51 у Рэцэнзіі

Неяк я пачуў Draugr. Гэта быў альбом 2006га году. Спачатку нічога асабіста не ўразіла. Ну нейкі пейган-блацк, ну што тут такога…
Але потым нешта здарылася. «Што ён робіць?!?» Такія былі думкі, калі я пачынаў чуць як вапіць іх спявак. Справа не ў тэхніцы, а ў эмоцыях. І РАПТАМ пад гэтыя яго воплі і сама музыка пачала змяняцца.
Гэта гучала нават больш весела за Фінтроль ці іншы «троль»-гурт. Нейкі барбарскі, задорны такі фолк-блацк, дзе пад некаторыя мелодыі і воплі нават пасмеяцца не страшэнна.

І вось наступны альбом гэтай файнай італьянскай банды. Замест зубастага-капцюрастага лога з тапарамі ужо просты, такі ўвесь дзяржаўна-рымскі надпіс. І меч. Я заўсды казаў, што меч для хэві метала — рэч першапатрэбная.

Зараз ужо Драугр гэта не проста пейган-блацк. Гэта ужо сапраўдны ёпік-металь. Такі экстрэмальны Рапсадзі. Ов файе, зразумела)

Пачатак альбому злы і хуткі. Ў старых, традыцыях, напэўна. Скрым вельмі высокі. Нават нагадвае кажана, ці што. Аде плотны і працяжны — моцная глотка певуна цяне воплі ды рыкі на недасягальную даўжыню, а таксама злобна лае ёй з вялікай «атакай».
Ў наступных трэках ужо часцей сустракаецца харш ды спробы спяваць чыстым. Але ўсё «па вікінгам». Ці тралям. Файны музон, які нагадвае і Фінтроль, і Алесторм і проста паўэр метал італьянскага ГОСТ-у.
Беражыце галаву!

Ўсім, хто шануе барбарскі пафас, ды маршападобную моц і веліч — маст хэв.

ЗЫ: а таксама Драугр — гэта такі монстр з востраву Солстхэйм ў гульні The Elder Scrolls 3 — Bloodmoon. Ў якой таксама велмі файны музон. Жыве Джэрэмі Соул.