Tarja Turunen - Live in Minsk 2012
Апублікавана
у
Рэпартажы
Чым знамянальны сакавік? Па-першае, гэта першы месяц вясны. Па-другое, у гэтым месяцы святкуюць міжнародны жаночы дзень. Але ў гэтым годзе сакавік папоўніўся яшчэ адной не меней знамянальнай падзеяй, а менавіта прыездам вялікай і непараўнальнай Тар'і Турунэн.
Былая вакалістка не менш вялікіх Nightwish (якія сталі гэтымі дзякуючы таму, што яны першыя выкарыстоўвалі ў сваёй музыцы спалучэнне цяжкага металу і акадэмічнага вакалу) наведала сталіцу нашай малой радзімы ў рамках канцэртнага тура ў падтрымку альбома WhatLiesBeneath. Як мы ведаем, гэта ўжо другі яе візіт у Менск.
Паўмесяца назад мы сустрэліся з беларускім фан-клубам Тар'і Winterstorm, каб абмеркаваць пытанні, якія тычацца падарункаў, а напярэдадні канцэрту паехалі ў аэрапорт, каб прэзентаваць іх ёй, а таксама ўзяць аўтографы і сфатаграфавацца. Але, на жаль, нам так і не атрымалася з ёй пагутарыць. Пасля доўгіх хвілін пакутлівага чакання Тар'я з'явілася нам у куртцы з капюшонам і цёмных акулярах і, памахаўшы нам рукой, прайшла ў процілеглым напрамку ў суправаджэнні арганізатараў. Аб'ектыў маёй фотакамеры паспеў засняць толькі яе спіну. Здавалася б, расчаравання фанатаў не было мяжы. Але гэта не перашкодзіла нам радасна пазіраваць перад фота-і тэлекамерамі.
Выступ, як і год таму, праходзіў у Палацы Спорту, і пачынаўся ён з інтра, падчас якога музыкі займалі свае месцы на сцэне за празрыстай заслонай. У зале стаяла цемра,
публіка замерла ў чаканні. На танцпляцы ў натоўпе запаліліся агеньчыкі фотакамер. Пазней зайграла музыка з песні AnteroomofDeath, першай песні з апошняга альбома Тар'і. Потым у цемры загучала пранізлівае лірыка-драматычнае сапрана і на сцэне запалілася святло. Дзіва стаяла да нас спіной. На ёй была тая самая падобная да кароны маска, у якой яна здымалася ў фотасесіі для альбома. У сярэдзіне песні Тар'я зрывае маску і заслона падае. Багіня паўстае перад намі ва ўсёй сваёй красе. Зала выбухае апладысментамі, фанаты радуюцца.
У праграму канцэрта апроч трэкаў з ужо згаданага мною What Lies Beneath ўвайшлі таксама некалькі песняў з яе папярэдняга альбома My Winter Storm, у тым ліку такія нятленныя хіты, як I Walk Alone і Die Alive. Акрамя ўсяго іншага не забылася яна і пра старых добрых Nightwish і выканала пару песняў з іх рэпертуару, а менавіта Bless the Child і Over the Hills and Far Away.
Сказаць, што канцэрт меў аглушальны поспех, значыць не сказаць нічога. Масла ў агонь паспеў падліць і легендарны драмер Майк Террана са сваёй бліскучай дзесяціхвіліннай інтэрмедыяй, пачаўшы выбухным барабанным сола і скончыўшы запальным канканам. Сама ж Тар'я праз кожныя дзве-тры песні шчодра сыпала словамі падзякі ў адрас сваіх верных і адданых фанатаў (то бок нас) на ангельскай, рускай і нават беларускай мовах. У гонар прыезду ў Беларусь яна вывучыла слова «дзякуй», чым невымоўна нас парадавала. Канцэрт доўжыўся паўтары гадзіны замест запланаваных дзвюх, паколькі спявачка прыхварэла, але гэта не перашкаджала ёй выступаць. На сцэне яна, як заўсёды, была велічная і прыгожая.
Мне складана апісаць свае пачуцці. З аднаго боку я адчула дзікае захапленне ад таго, што нарэшце на свае вочы ўбачыла найвялікшую (на мой погляд), сусветную зорку, з другога боку — расчараванне ад таго, што не змагла трапіць на танцпляц да Winterstorm'у і ўбачыць Тар'ю зблізку. Але,
як кажуць, думаць трэба не пра тое, што страціў, а пра тое, што набыў. У той грандыёзны вечар ажыццявілася адно з маіх самых запаветных жаданняў. Хоць мы і разумеем, што Тар'я такі ж чалавек, як і мы, але яе знешнасць, голас і сцэнічны вобраз даюць нам падставу ўспрымаць яе як нешта таямнічае, цёмнае і злавеснае, але разам з тым і светлае, узвышанае і прыгожае. Яна, нібы мудрая чарадзейка, прыйшла да нас са свайго чароўнага свету, працягнула нам руку і сказала: «Хадзем са мной, там вам будзе добра!». І мы рушылі ўслед за ёй, сыходзячы ад шэрай рэальнасці ў свет, поўны магіі і цудаў. Але, на жаль, усё добрае калі-небудзь сканчаецца. Выканаўшы напрыканцы хіт Until My Last Breath, Тар'я і музыкі зрабілі развітальны паклон і выдаліліся за кулісы. Так, яна пайшла, але паабяцала неўзабаве вярнуцца. З новым альбомам і новымі песнямі. Мы будзем чакаць цябе, Тар'я!
Былая вакалістка не менш вялікіх Nightwish (якія сталі гэтымі дзякуючы таму, што яны першыя выкарыстоўвалі ў сваёй музыцы спалучэнне цяжкага металу і акадэмічнага вакалу) наведала сталіцу нашай малой радзімы ў рамках канцэртнага тура ў падтрымку альбома WhatLiesBeneath. Як мы ведаем, гэта ўжо другі яе візіт у Менск.Паўмесяца назад мы сустрэліся з беларускім фан-клубам Тар'і Winterstorm, каб абмеркаваць пытанні, якія тычацца падарункаў, а напярэдадні канцэрту паехалі ў аэрапорт, каб прэзентаваць іх ёй, а таксама ўзяць аўтографы і сфатаграфавацца. Але, на жаль, нам так і не атрымалася з ёй пагутарыць. Пасля доўгіх хвілін пакутлівага чакання Тар'я з'явілася нам у куртцы з капюшонам і цёмных акулярах і, памахаўшы нам рукой, прайшла ў процілеглым напрамку ў суправаджэнні арганізатараў. Аб'ектыў маёй фотакамеры паспеў засняць толькі яе спіну. Здавалася б, расчаравання фанатаў не было мяжы. Але гэта не перашкодзіла нам радасна пазіраваць перад фота-і тэлекамерамі.
Выступ, як і год таму, праходзіў у Палацы Спорту, і пачынаўся ён з інтра, падчас якога музыкі займалі свае месцы на сцэне за празрыстай заслонай. У зале стаяла цемра,
публіка замерла ў чаканні. На танцпляцы ў натоўпе запаліліся агеньчыкі фотакамер. Пазней зайграла музыка з песні AnteroomofDeath, першай песні з апошняга альбома Тар'і. Потым у цемры загучала пранізлівае лірыка-драматычнае сапрана і на сцэне запалілася святло. Дзіва стаяла да нас спіной. На ёй была тая самая падобная да кароны маска, у якой яна здымалася ў фотасесіі для альбома. У сярэдзіне песні Тар'я зрывае маску і заслона падае. Багіня паўстае перад намі ва ўсёй сваёй красе. Зала выбухае апладысментамі, фанаты радуюцца.У праграму канцэрта апроч трэкаў з ужо згаданага мною What Lies Beneath ўвайшлі таксама некалькі песняў з яе папярэдняга альбома My Winter Storm, у тым ліку такія нятленныя хіты, як I Walk Alone і Die Alive. Акрамя ўсяго іншага не забылася яна і пра старых добрых Nightwish і выканала пару песняў з іх рэпертуару, а менавіта Bless the Child і Over the Hills and Far Away.
Сказаць, што канцэрт меў аглушальны поспех, значыць не сказаць нічога. Масла ў агонь паспеў падліць і легендарны драмер Майк Террана са сваёй бліскучай дзесяціхвіліннай інтэрмедыяй, пачаўшы выбухным барабанным сола і скончыўшы запальным канканам. Сама ж Тар'я праз кожныя дзве-тры песні шчодра сыпала словамі падзякі ў адрас сваіх верных і адданых фанатаў (то бок нас) на ангельскай, рускай і нават беларускай мовах. У гонар прыезду ў Беларусь яна вывучыла слова «дзякуй», чым невымоўна нас парадавала. Канцэрт доўжыўся паўтары гадзіны замест запланаваных дзвюх, паколькі спявачка прыхварэла, але гэта не перашкаджала ёй выступаць. На сцэне яна, як заўсёды, была велічная і прыгожая.Мне складана апісаць свае пачуцці. З аднаго боку я адчула дзікае захапленне ад таго, што нарэшце на свае вочы ўбачыла найвялікшую (на мой погляд), сусветную зорку, з другога боку — расчараванне ад таго, што не змагла трапіць на танцпляц да Winterstorm'у і ўбачыць Тар'ю зблізку. Але,
як кажуць, думаць трэба не пра тое, што страціў, а пра тое, што набыў. У той грандыёзны вечар ажыццявілася адно з маіх самых запаветных жаданняў. Хоць мы і разумеем, што Тар'я такі ж чалавек, як і мы, але яе знешнасць, голас і сцэнічны вобраз даюць нам падставу ўспрымаць яе як нешта таямнічае, цёмнае і злавеснае, але разам з тым і светлае, узвышанае і прыгожае. Яна, нібы мудрая чарадзейка, прыйшла да нас са свайго чароўнага свету, працягнула нам руку і сказала: «Хадзем са мной, там вам будзе добра!». І мы рушылі ўслед за ёй, сыходзячы ад шэрай рэальнасці ў свет, поўны магіі і цудаў. Але, на жаль, усё добрае калі-небудзь сканчаецца. Выканаўшы напрыканцы хіт Until My Last Breath, Тар'я і музыкі зрабілі развітальны паклон і выдаліліся за кулісы. Так, яна пайшла, але паабяцала неўзабаве вярнуцца. З новым альбомам і новымі песнямі. Мы будзем чакаць цябе, Тар'я!
10 каментароў