Znich з падтрымкай у Гомелі 3 сакавіка 2012
Апублікавана
у
Рэпартажы
120 Фота
Dis Tortion
Гурт Znich у гонар свайго 15-ці годдзя даваў шэраг канцэртаў у буйных гарадах, у тым ліку і ў Менску (сталіца ўсё ж-такі). Але зараз пойдзе гутарка менавіта аб гомельскім выступе ў гонар 15-годдзя і прэзентацыі альбома «Mroya» 3 сакавіка ў ДК Фестывальны. А менавіта, ў памяшканьні былога, знаёмага шматлікім гамяльчанам і ня толькі, клуба «Адрэналін".
Мы з Янам Мачульскім, у асобе прадстаўнікоў BelMetal.org, не маглі не наведаць гэты канцэрт. Тым больш, знакаміты гомельскі прыём — гэта ўжо сама па сабе саграваючая душу акалічнасць. ))) Пакуль праходзіў саўндчэк, пасьпелі пагутарыць з прыбыўшым ужо ў грымёрку гуртом ТрактирЪ. Яну яны былі ўжо знаёмы, а я неяк скептычна паставіўся да іх… Пазней высьветлілася, што дарма. Яны адкрывалі гэты канцэрт і трэба сказаць, што гурт вельмі добры, у iх выдатны матэрыял, які базуецца ў асноўным на «піўной» тэматыцы тэкстаў. Ну а ў музычным плане: гэта вясёлы, забіяцкі фолк-метал, якi чымсьці аддае карпікланаўшчынай! ))) (З вялікім задавальненьнем з нагоды такога выступу мы запрасілі іх у Менск тыднем пазьней). Зьлёгку паддатыя, на сцэне яны гарманавалі з тым, што выконвалі і зь першых акордаў завялі і так гатовую (заўсёды і ўсюды, як піянер) гомельскую аўдыторыю! Выдатны пачатак канцэрту!
Працягваючы выдатна распачаты вечар, выйшлі трэшары Achalaxis. Завадная досыць каманда, з добрай падачай, нядрэнным матэрыялам. У такіх гуртах мне падабаецца назіраць за працай драмера, як ён выкладаецца… Цiкавая асаблівасьць — яго практычна не відаць, дакладней, на яго менш за ўсiх зьвяртаеш увагу, але затое рытмовая падпампоўка напару з басам – гэта тое, што прыемна слухаць! І тут ужо хочаш — ня хочаш, а сыходзіш у адрыў! Як вызначылася, гурт існуе каля 5 гадоў. Мае ў наяўнасці песьні на беларускай мове. Ды й ў цэлым разнапланавы матэрыял. Пры гэтым прытрымліваюцца жорсткай лінейнай накіраванасьці ў бок трэшу. Як сказаў бы класік: «Пацаны ваще ребята!»
Eternal Homicide маючы ў складзе напару з Архалаксiсам драмера, які літаральна не сыходзячы са сцэны працягнуў секчы яшчэ больш жорстка, чым было да гэтага. Грайндары паказалі, як трэба адрывацца, прымусіўшы ўсю залу слэмiцца. Больш нічога асаблівага не магу пра іх сказаць, толькі дадам, што гэта было настолькі крута, што дрэнна паддаецца апісаньню. Асабіста я — ў захапленьні ад гэтага гурта, хоць не люблю ўсялякі там пiгвойс, глыбокі гроўл і г.д. Але гэтаму гурту ўдалося зьмянiць маё меркаваньне, хоць i на той час, пакуль яны выступалі.
Здавалася б, аб Vein Of Hate няма сэнсу пісаць, аднак… Убачыўшы сваiмi вачамi іх яшчэ ў студзені ў клубе Tower, а да гэтага — вывучыўшы іх матэрыял, розныя відэа, дэма-запісы — зацікавіўся гэтай камандай, ужо думаючы: “Куды яшчэ лепей можна граць”! Як бачым, можна, калі ўзяць у склад яшчэ аднаго гітарыста, што яны і зрабілі. Гук стаў яшчэ больш шчыльным, чым быў раней. Увогуле планка майго ўспрыманьня паднялася яшчэ вышэй! Ня гледзячы на тое, што гук быў “кашаватым” на працягу вечара ў цэлым. Але гэта ўжо камень у гарод гукачоў і памяшканьня. Увесь стары матэрыял сыграны ў дзьве гітары гучыць выдатна, і мне здаецца, раней гэтага і не хапала гурту. Вакал, як заўсёды, на ўзроўні, хоць без асаблівых фарбаў. Мабыць, Сярога быў ня ў форме тады. Затое тандэм бас-бубны і дуэт сола гітар вырвалі мае мазгi!
Чаканыя мной олдскульныя трэшары Dis Tortion зьмянілі вакаліста, і тым самым зацікавілі мяне яшчэ больш. Усё тыя ж песьні, усё той жа чад на сцэне, усё тая ж падача, тэхнічная сыгранасць, самааддача, АЛЕ… бяз Лэсьлі. Затое — замена годная, хоць і без уласцівага гумару і сцёбу, але ў цэлым прыемнае ўражаньне.
Ну і нарэшце, выйшлі на сцэну тыя, дзеля каго і быў уласна гэты разагрэў. Znich ўжо ў які раз вырашылi адзначыць сваё 15-годдзе, але зараз парадаваць гэтым гомельскую публіку. Пры гэтым узяўшы сэсійна на выступ вакалістку фолкераў UNIA Шуню. Шкада, што сцэна для гэтых хлопцаў была цесьненькай, не хапала прастора, каб раскрыцца ўсёй шырыні душы Алеся Таболіча і Ко. Шчыльная маса людзей ля сцэны. Дружнае «Хэй» у падтрымку. Падпяваючы ў шматлікіх песьнях, народ выкладаўся цалкам. Гурт ў гонар 15-годдзя прайшоўся па многіх старых песьнях і некаторых з новага альбома. Запамінальны выступ, ды й з гасцявым вакалам (вось толькі на прыпеве песьні “Мроя” я чакаў ад Шуні тых шыкоўных бэкаў са студыйнай версіі, а атрымаў толькі фолькавыя падгалоскі ў дуэце з Алесем – прым. Christian). Я думаю, гамяльчане запомнілі надоўга гэты выступ. Не хацелі адпускаць. У канцы сэта нават я ня вытрымаў і фатаграфуючы на сцэне, не прамінуў прасьпяваць зь імі культавую «Язычнік я». Нават ахова не магла выстаяць на месцы і забыўшыся аб службовых абавязках, пусьцілася ледзь цi ня ў слэм разам з усімі. Ну а потым Арцём (начальнік аховы), ужо пасьля выступу падышоў і ветліва папрасіў мяне сфатаграфаваць ахоўнікаў са Znich!
Гэта быў добры вечар, са сваім каларытам, прыемнымі ўражаньнямі, новымі знаёмствамі. Дзякуй арганізатарам і гукачам за падтрымку. Гуртам — за кач і аддачу! Піву і дзяўчынкам — за настрой.
Рэцэнзія: GotieRipper
Фота: Насьця Сьляпчук, GotieRipper , Christian
Мы з Янам Мачульскім, у асобе прадстаўнікоў BelMetal.org, не маглі не наведаць гэты канцэрт. Тым больш, знакаміты гомельскі прыём — гэта ўжо сама па сабе саграваючая душу акалічнасць. ))) Пакуль праходзіў саўндчэк, пасьпелі пагутарыць з прыбыўшым ужо ў грымёрку гуртом ТрактирЪ. Яну яны былі ўжо знаёмы, а я неяк скептычна паставіўся да іх… Пазней высьветлілася, што дарма. Яны адкрывалі гэты канцэрт і трэба сказаць, што гурт вельмі добры, у iх выдатны матэрыял, які базуецца ў асноўным на «піўной» тэматыцы тэкстаў. Ну а ў музычным плане: гэта вясёлы, забіяцкі фолк-метал, якi чымсьці аддае карпікланаўшчынай! ))) (З вялікім задавальненьнем з нагоды такога выступу мы запрасілі іх у Менск тыднем пазьней). Зьлёгку паддатыя, на сцэне яны гарманавалі з тым, што выконвалі і зь першых акордаў завялі і так гатовую (заўсёды і ўсюды, як піянер) гомельскую аўдыторыю! Выдатны пачатак канцэрту!
Працягваючы выдатна распачаты вечар, выйшлі трэшары Achalaxis. Завадная досыць каманда, з добрай падачай, нядрэнным матэрыялам. У такіх гуртах мне падабаецца назіраць за працай драмера, як ён выкладаецца… Цiкавая асаблівасьць — яго практычна не відаць, дакладней, на яго менш за ўсiх зьвяртаеш увагу, але затое рытмовая падпампоўка напару з басам – гэта тое, што прыемна слухаць! І тут ужо хочаш — ня хочаш, а сыходзіш у адрыў! Як вызначылася, гурт існуе каля 5 гадоў. Мае ў наяўнасці песьні на беларускай мове. Ды й ў цэлым разнапланавы матэрыял. Пры гэтым прытрымліваюцца жорсткай лінейнай накіраванасьці ў бок трэшу. Як сказаў бы класік: «Пацаны ваще ребята!»
Eternal Homicide маючы ў складзе напару з Архалаксiсам драмера, які літаральна не сыходзячы са сцэны працягнуў секчы яшчэ больш жорстка, чым было да гэтага. Грайндары паказалі, як трэба адрывацца, прымусіўшы ўсю залу слэмiцца. Больш нічога асаблівага не магу пра іх сказаць, толькі дадам, што гэта было настолькі крута, што дрэнна паддаецца апісаньню. Асабіста я — ў захапленьні ад гэтага гурта, хоць не люблю ўсялякі там пiгвойс, глыбокі гроўл і г.д. Але гэтаму гурту ўдалося зьмянiць маё меркаваньне, хоць i на той час, пакуль яны выступалі.
Здавалася б, аб Vein Of Hate няма сэнсу пісаць, аднак… Убачыўшы сваiмi вачамi іх яшчэ ў студзені ў клубе Tower, а да гэтага — вывучыўшы іх матэрыял, розныя відэа, дэма-запісы — зацікавіўся гэтай камандай, ужо думаючы: “Куды яшчэ лепей можна граць”! Як бачым, можна, калі ўзяць у склад яшчэ аднаго гітарыста, што яны і зрабілі. Гук стаў яшчэ больш шчыльным, чым быў раней. Увогуле планка майго ўспрыманьня паднялася яшчэ вышэй! Ня гледзячы на тое, што гук быў “кашаватым” на працягу вечара ў цэлым. Але гэта ўжо камень у гарод гукачоў і памяшканьня. Увесь стары матэрыял сыграны ў дзьве гітары гучыць выдатна, і мне здаецца, раней гэтага і не хапала гурту. Вакал, як заўсёды, на ўзроўні, хоць без асаблівых фарбаў. Мабыць, Сярога быў ня ў форме тады. Затое тандэм бас-бубны і дуэт сола гітар вырвалі мае мазгi!
Чаканыя мной олдскульныя трэшары Dis Tortion зьмянілі вакаліста, і тым самым зацікавілі мяне яшчэ больш. Усё тыя ж песьні, усё той жа чад на сцэне, усё тая ж падача, тэхнічная сыгранасць, самааддача, АЛЕ… бяз Лэсьлі. Затое — замена годная, хоць і без уласцівага гумару і сцёбу, але ў цэлым прыемнае ўражаньне.
Ну і нарэшце, выйшлі на сцэну тыя, дзеля каго і быў уласна гэты разагрэў. Znich ўжо ў які раз вырашылi адзначыць сваё 15-годдзе, але зараз парадаваць гэтым гомельскую публіку. Пры гэтым узяўшы сэсійна на выступ вакалістку фолкераў UNIA Шуню. Шкада, што сцэна для гэтых хлопцаў была цесьненькай, не хапала прастора, каб раскрыцца ўсёй шырыні душы Алеся Таболіча і Ко. Шчыльная маса людзей ля сцэны. Дружнае «Хэй» у падтрымку. Падпяваючы ў шматлікіх песьнях, народ выкладаўся цалкам. Гурт ў гонар 15-годдзя прайшоўся па многіх старых песьнях і некаторых з новага альбома. Запамінальны выступ, ды й з гасцявым вакалам (вось толькі на прыпеве песьні “Мроя” я чакаў ад Шуні тых шыкоўных бэкаў са студыйнай версіі, а атрымаў толькі фолькавыя падгалоскі ў дуэце з Алесем – прым. Christian). Я думаю, гамяльчане запомнілі надоўга гэты выступ. Не хацелі адпускаць. У канцы сэта нават я ня вытрымаў і фатаграфуючы на сцэне, не прамінуў прасьпяваць зь імі культавую «Язычнік я». Нават ахова не магла выстаяць на месцы і забыўшыся аб службовых абавязках, пусьцілася ледзь цi ня ў слэм разам з усімі. Ну а потым Арцём (начальнік аховы), ужо пасьля выступу падышоў і ветліва папрасіў мяне сфатаграфаваць ахоўнікаў са Znich!
Гэта быў добры вечар, са сваім каларытам, прыемнымі ўражаньнямі, новымі знаёмствамі. Дзякуй арганізатарам і гукачам за падтрымку. Гуртам — за кач і аддачу! Піву і дзяўчынкам — за настрой.
Рэцэнзія: GotieRipper
Фота: Насьця Сьляпчук, GotieRipper , Christian
0 каментароў