Eleventh Vibration
Апублікавана
у
Рэпартажы
29 Фота
16 кастрычніка Doodah King зьбіраў пад сваім дахам шматлікіх прыхільнікаў пазазямнога пост-року, які гэтым вечарам грунтаваўся на трох кітах – гуртах Voice of the Soul, Harmonix College і піцерскіх гасьцях Eleventh Vibration. Вібрацыі сапраўды атрымаліся моцнымі і працялі душу.
Прызнацца шчыра, як наведвальнік брутальных імпрэзаў у “Дуда Кінг”, на якіх колькасьць прысутных звычайна пакідае жадаць лепшага, гэтым разам я прыемна зьдзівілася. Відаць, сказваецца папулярнасьць жанру. Хлопчыкі й дзяўчынкі ў клятчастых кашульках, свэтшоціках і акулярчыках запоўнілі прастору клубу, і празь некаторы час нават стала не хапаць кіслароду, нібыта нас і сапраўды рыхтавалі да палёту ў космас.
З даволі сьціплым сэтам стартаваў менскі гурт Voice of the Soul, які маральна рыхтаваў публіку да самотнага пост-року. Аднак у выніку сумаваць не хацелася, наадварот, музыка гучала неяк дынамічна і мэтанакіравана, праўда, крыху аднамерна. Гэтым разам на частцы праграмы хлопцы даволі ўдала пратэсьцілі новага гітарыста. Рэшта трэкаў з адной гітарай гучала таксама прыемна, але ад пачуцьця “лінейнасьці” і недахопу той самай атмасферы было не схавацца. Аднак зачын быў зроблены ўдала, гледачы падцягнуліся ня толькі да бара, але і да сцэны.
Гурт Harmonix College, які на мінулай прэміі Belarusian Underground Awards атрымаў тытул “Адкрыцьцё году”, стаў асабістым адкрыцьцём гэтага вечару. Загадзя рассеяна праслухаўшы некалькі запісаў, я не змагла скласьці канкрэтнага меркаваньня пра гурт, але на сцэне Harmonix College гарэлі як метэарыты, што ўварваліся ў зямную атмасферу. Накрывала з галавой ды ірвала на шматкі. Усё, як мы любім. Хочацца пажадаць гурту хутчэй абрастаць новым матэрыялам і лайвамі.
Піцерскі праект Eleventh Vibration, першапачаткова one-man, але з наяўнасьцю канцэртнага складу, прывез да нас альбом “Illusions”, які за некалькі дзён да мерапрыемства быў заліты ў сеціва. Прычым, ільвіную долю трэкаў слухачы ўжо даўно пасьпелі ацаніць па вартасьці. У Eleventh Vibration прыгожа атрымліваецца ўсё: музыка, падача, арты. Візуальнае аздабленьне творчасьці сапраўды вартае ўвагі. Толькі паглядзіце, якія кіты.
Але гэта не Mastodon і не Ahab, за якімі вымалёўваецца хрэстаматыйная гісторыя Мелвіла пра Мобі Дзіка. У Eleventh Vibration ня чуецца прыхаванай драмы, толькі бясконцая стваральная энергія, мроі і палёт фантазіі. Аб’ёмны, мнагамерны гук, вабныя вобразы, дзе побач з галасамі кітоў водзяць суседства гукі прыроды, вакзальныя аб’явы пра цягнік на Кіеў і сігналы з далёкіх планет на Зямлю.
Нягледзячы на невялікую колькасьць сумесных рэпетыцый, гурт на ўзроўні прэзентаваў матэрыял, дарма баючыся сыграць “лішняе”. Але ад бісу не адмовіліся, выканаўшы “Meridian”, адну з самых выразных кампазіцый альбому. І фота на памяць – нязьменная прыкмета хуткага разьвітаньня.
А замест аб’ектыўнага выніку будзе суб’ектыўнае меркаваньне. Часта пасьля канцэртаў вяртаешся стомленым і разьбітым чалавекам, зь якога нібыта высмакталі ўсе сокі, і адзінае жаданьне, якое ўзьнікае – зваліцца на канапу і не ўставаць як мінімум дзень. І справа тут ня толькі ў дрэнным гуку ды іншых тэхнічных акалічнасьцях. Канцэрт Eleventh Vibration пакінуў жаданьне жыць, дзейнічаць і тварыць. А ці ня гэта самыя галоўныя вібрацыі чалавечай душы, на якіх яшчэ трымаецца сьвет?
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Вольга Канн
Прызнацца шчыра, як наведвальнік брутальных імпрэзаў у “Дуда Кінг”, на якіх колькасьць прысутных звычайна пакідае жадаць лепшага, гэтым разам я прыемна зьдзівілася. Відаць, сказваецца папулярнасьць жанру. Хлопчыкі й дзяўчынкі ў клятчастых кашульках, свэтшоціках і акулярчыках запоўнілі прастору клубу, і празь некаторы час нават стала не хапаць кіслароду, нібыта нас і сапраўды рыхтавалі да палёту ў космас.
З даволі сьціплым сэтам стартаваў менскі гурт Voice of the Soul, які маральна рыхтаваў публіку да самотнага пост-року. Аднак у выніку сумаваць не хацелася, наадварот, музыка гучала неяк дынамічна і мэтанакіравана, праўда, крыху аднамерна. Гэтым разам на частцы праграмы хлопцы даволі ўдала пратэсьцілі новага гітарыста. Рэшта трэкаў з адной гітарай гучала таксама прыемна, але ад пачуцьця “лінейнасьці” і недахопу той самай атмасферы было не схавацца. Аднак зачын быў зроблены ўдала, гледачы падцягнуліся ня толькі да бара, але і да сцэны.
Гурт Harmonix College, які на мінулай прэміі Belarusian Underground Awards атрымаў тытул “Адкрыцьцё году”, стаў асабістым адкрыцьцём гэтага вечару. Загадзя рассеяна праслухаўшы некалькі запісаў, я не змагла скласьці канкрэтнага меркаваньня пра гурт, але на сцэне Harmonix College гарэлі як метэарыты, што ўварваліся ў зямную атмасферу. Накрывала з галавой ды ірвала на шматкі. Усё, як мы любім. Хочацца пажадаць гурту хутчэй абрастаць новым матэрыялам і лайвамі.
Піцерскі праект Eleventh Vibration, першапачаткова one-man, але з наяўнасьцю канцэртнага складу, прывез да нас альбом “Illusions”, які за некалькі дзён да мерапрыемства быў заліты ў сеціва. Прычым, ільвіную долю трэкаў слухачы ўжо даўно пасьпелі ацаніць па вартасьці. У Eleventh Vibration прыгожа атрымліваецца ўсё: музыка, падача, арты. Візуальнае аздабленьне творчасьці сапраўды вартае ўвагі. Толькі паглядзіце, якія кіты.
Але гэта не Mastodon і не Ahab, за якімі вымалёўваецца хрэстаматыйная гісторыя Мелвіла пра Мобі Дзіка. У Eleventh Vibration ня чуецца прыхаванай драмы, толькі бясконцая стваральная энергія, мроі і палёт фантазіі. Аб’ёмны, мнагамерны гук, вабныя вобразы, дзе побач з галасамі кітоў водзяць суседства гукі прыроды, вакзальныя аб’явы пра цягнік на Кіеў і сігналы з далёкіх планет на Зямлю.
Нягледзячы на невялікую колькасьць сумесных рэпетыцый, гурт на ўзроўні прэзентаваў матэрыял, дарма баючыся сыграць “лішняе”. Але ад бісу не адмовіліся, выканаўшы “Meridian”, адну з самых выразных кампазіцый альбому. І фота на памяць – нязьменная прыкмета хуткага разьвітаньня.
А замест аб’ектыўнага выніку будзе суб’ектыўнае меркаваньне. Часта пасьля канцэртаў вяртаешся стомленым і разьбітым чалавекам, зь якога нібыта высмакталі ўсе сокі, і адзінае жаданьне, якое ўзьнікае – зваліцца на канапу і не ўставаць як мінімум дзень. І справа тут ня толькі ў дрэнным гуку ды іншых тэхнічных акалічнасьцях. Канцэрт Eleventh Vibration пакінуў жаданьне жыць, дзейнічаць і тварыць. А ці ня гэта самыя галоўныя вібрацыі чалавечай душы, на якіх яшчэ трымаецца сьвет?
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Вольга Канн
0 каментароў