Выбітнейшае гітарнае сола, якое чулі сьцены Рэпабліка ці як прайшоў выступ Animals as Leaders

Апублікавана 5 кастрычніка 2016, 12:49 у Рэпартажы

Дажджлівым вечарам аўторка Менск наведалі віртуозныя выканаўцы прагрэсіў-металу – гурт Animals as Leaders. Яны бяруць свой пачатак з 2007 году і налічваюць ужо чатыры поўнафарматныя альбомы.

Хлопцы прыехалі да нас з Вашынгтону ў рамках невялікага туру. Здавалася, што народу павінна прыйсьці больш, але як ёсьць: амаль палова танцпляцу Рэпабліка пуставала. Мабыць, з-за кошту на квіткі, аднак тут не паспрачаешся – арганізатарам відаць лепш.



На разагрэве выступаў менскі гурт Crucified Сrow. Нават не ўяўляю, як яны патрапілі на разагрэў да Animals as Leaders, бо музыка ўвогуле розная.

Crucified Сrow граюць у стылі пост-рок з элементамі металу. Увогуле, дагэтуль я ніколі ня чула аб гэтым гурце, але цікава было ўбачыць. Гук падчас іх выступу быў даволі нядрэнны, што вельмі рэдкая зьява для Рэпабліка. Добра было чутна музычныя інструменты, а разам з гэтым і здавальняючаю зладжанасьць музыкаў. Але вакал варта падцягнуць, як і ангельскае вымаўленьне.



Голас вакаліста зрываўся, як і павінна быць у гэтым жанры, але час ад часу было чутна, што гэта далёка ня “штучка” пост-року. З кожнай песьняй апладысьменты рабіліся ўсё гучней, бачна, што народу падабалася. Але час ад часу падавалася, што музыкі ўвесь сэт граюць адну й тую ж песьню. Усё праходзіла ў змрочным сьвятле, раз-пораз былі жоўтыя блікі. Але, у асноўным, прыглушаны чырвоны.



Падчас выступу Crucified Сrow народ павольна даходзіў, таму аніякіх слэмаў на танцпляцы не было. Асобныя людзі намагаліся трасьці башкой і як-ніяк разагравацца.



Animals as Leaders чакалі амаль паўгадзіны. А калі яны неўзабаве выйшлі, зала аж выбухнула! Скандаваньне назвы гурта, гучныя крыкі і прывітаньне музыкаў зьмяшаліся ў адно цэлае.

Гурт зь першых акордаў паказаў высокую тэхнічнасьць. З упэўненасьцю скажу, што гэта адзін з найлепшых канцэртаў, на якія я трапляла. Бо амаль нерэальна ўбачыць яшчэ ад кагосьці такое майстэрства. Кожны музыка заслугоўвае асобнай павагі: моцны барабаншчык, чые партыі нават не саступалі гітарным, Хаўер Рэйес – другі гітарыст, які як нельга лепш дапаўняў чалавека, аб якім зараз пойдзе гаворка.



Тосін Абасі – асноўны гітарыст, які і стварыў гурт у падтрымку свайго сольнага праекту. З таго моманту, як ён толькі ўзяў у рукі гітару, залу пачала перапаўняць бура эмоцый. Адразу некалькі заўзятараў распачалі невялічкі слэм.



Падчас усяго выступу ў галаве круцілася адна думка: “Як ты гэта робіш?”. Ніколі ў сваім жыцьці я ня чула такіх выбітных сольных партый. Нават ня ведаю, з чым параўнаць. Мана нябесная! Бо, калі загледзецца на рух яго рук, можна ўвогуле згубіць ход часу і зьмяшацца з гукам. Музыка запоўніла кожны закавулак Рэпабліка, душу кожнага прысутнага. Амаль усе стаялі нібы ў экстазе і слухалі, слухалі. Віртуоз, інакш і ня скажаш.



Разам з гэтым Тосін не забываўся і на залу. То размаўляў з прысутнымі, то скаліўся белазубай усьмешкай нават падчас выкананьня песень. Другі гітарыст часта падыходзіў да краю сцэны і корчыў рожы ў залу, што падтрымлівалася гучнымі выкрыкамі.



Выступалі без лагатыпа на фоне чорнага палатна. Сьвятло было рознакаляровым: то жоўтае, то блакітнае, то зялёнае – усё добра гарманавала з музыкай.

Для выкананьня адной зь песень Тосін зьмяніў гітару, якая мела ўвогуле іншае гучаньне.



Адыграўшы сэт, музыкі зьбіраліся пайсьці на пакой, але публіка ні ў якую не жадала іх адпускаць. Музыкам прыйшлося выканаць яшчэ адну песьню. Здавалася, прысутныя (а ў іх ліку і я) гатовыя слухаць Animals as Leaders бясконца, але надышоў час разьвітаньня.



Animals as Leaders – адзін з самых зачароўваючых гуртоў, якія мне прыходзілася чуць. І пасьля такога выступу вельмі цяжка слухаць іх на запісах, бо ўжо ня тое.
Будзем спадзявацца, што госьці з далёкага Вашынгтону заехалі да нас не ў апошні раз!