Adept
Апублікавана
у
Рэпартажы
49 Фота
У гэтую суботу ў Менск ужо не ўпершыню наведаліся шведскія коршчыкі Adept. Чакалі доўга, чакалі моцна. Яшчэ задоўга да пачатку ля дзьвярэй Рэпабліка стаяла вялікая чарга, якая намагалася як мага хутчэй патрапіць у клуб. Таксама шмат народу чакала пачатку на знакамітых елках.
Хочацца адзначыць паводзіны некаторых прысутных як да пачатку, так і падчас канцэрту. Людзі, калі ідзеце на канцэрт, не дапівайцеся да “белачкі”, каб вас потым не вывозіла машына хуткай дапамогі (а такое было!). І, калі вы заўзяты мошэр, глядзіце, дзе вы махаеце сваім канечнасьцямі. Заўсёды ў цэнтры танцпляцу ёсьць месца, дзе вы можаце даць волю свайму руху. Кажу гэта, бо мне ня раз прылятала з кулака, хаця я й стаяла ну зусім далёка ад эпіцэнтру.
“Грэў” шведаў менскі гурт An Argency, які, мовіць, ня так даўно вярнуўся з туру па Расеі. Хлопцы прыемна ўразілі публіку сваім моцным выступам. Аднак гук быў ня вельмі ўдалы. Час ад часу здавалася, што інструментаў становіцца менш, усё зьліваецца ў кашу, або амаль нячутна вакалу. Гэта, канечне, “заслуга” гукачоў, якія на гэты раз хаця б не гулялі ў “Героеў”.
У цэлым, выступ An Argency атрымаўся нядрэнным, улічваючы лайновы гук. Паказалі майстэрства, добрую сыгранасьць, уменьне паводзіць сябе на сцэне і, увогуле, пакінулі аб сабе найлепшыя ўражаньні.
Прыкладна а 20:30 на сцэне зьявіліся доўгачаканыя шведскія госьці. Не скажу, што народу стала больш, бо і на An Argency была запоўнена большая частка танцпляцу. Сустракалі як заўсёды – моцныя крыкі і скандаваньне назвы гурта.
Выступалі Adept на фоне вокладкі новага альбому і, у асноўным, з жоўтым сьвятлом, якое добра гарманавала з фонам.
Пачалі (чым не зьдзівілі) зь песьні “Black Veins” – усё ж з новым альбомам прыехалі. Адразу стала зразумела, што гук крыху выправілі. Але пасьля пачалося тое ж, што й на An Argency – прападаюць інструменты і амаль нячутна вакалу.
Песьні на трэцяй публіка ўтварыла даволі маштабны слэм, у якім большасьць прысутных бегала па крузе – выглядала даволі зладжана і прыгожа. Увогуле, слэмаў было шмат: сёркл-піт, сьцяна сьмерці і дзеяньне, якое нагадвала цягнік, па якому “плавалі” людзі (няхай выбачаюць мяне заўзятары, бо назвы ня ведаю). Як я ўжо казала вышэй, мошэры таксама былі. На працягу ўсяго выступу круцілі “вяртухі” ў цэнтры танцпляцу, якія раз-пораз “лавілі” прысутныя. Не абыйшлося і бяз траўм – разьбітыя твары і адбітыя галовы.
Было прыемна ў перапынках паміж песьнямі чуць ад вакаліста “Я люблю Беларусь!” і класічнае слова для замежных музыкаў – сіські.
Далёка ня ўвесь сэт-ліст складаўся зь песень з новага альбому. Adept парадавалі прысутных даўно ўжо ўпадабанымі кампазіцыямі, якія публіка ахвотна гарланіла ва ўсю моц.
Выдатнага руху па сцэне ад музыкаў не дачакаліся. У асноўным “дзьвіж” на сцэне ўтваралі людзі, якія скакалі ў натоўп. Вакаліст, дарэчы, ахвотна абдымаўся зь імі. Ён, канечне, рухаўся разам з басістам, а вось астатнія амаль увесь выступ прастаялі на адным месцы.
Нават і на такіх канцэртах не абыходзіцца безь лірычных момантаў. На адной зь песень уверх паднялося шмат рук з тэлефонамі і запальніцамі, а я танцавала вальс.
Падводзячы вынікі, можна сказаць, што выступы як An Argency, так і Adept атрымаліся выдатнымі, нават нягледзячы на дрэннаваты гук.
Землякам жадаем посьпехаў, а Adept чакаем зноў і зноў на беларускіх сцэнах!
Тэкст: Ала Пірумава
Фота: Аляксей Базарнаў
Хочацца адзначыць паводзіны некаторых прысутных як да пачатку, так і падчас канцэрту. Людзі, калі ідзеце на канцэрт, не дапівайцеся да “белачкі”, каб вас потым не вывозіла машына хуткай дапамогі (а такое было!). І, калі вы заўзяты мошэр, глядзіце, дзе вы махаеце сваім канечнасьцямі. Заўсёды ў цэнтры танцпляцу ёсьць месца, дзе вы можаце даць волю свайму руху. Кажу гэта, бо мне ня раз прылятала з кулака, хаця я й стаяла ну зусім далёка ад эпіцэнтру.
“Грэў” шведаў менскі гурт An Argency, які, мовіць, ня так даўно вярнуўся з туру па Расеі. Хлопцы прыемна ўразілі публіку сваім моцным выступам. Аднак гук быў ня вельмі ўдалы. Час ад часу здавалася, што інструментаў становіцца менш, усё зьліваецца ў кашу, або амаль нячутна вакалу. Гэта, канечне, “заслуга” гукачоў, якія на гэты раз хаця б не гулялі ў “Героеў”.
У цэлым, выступ An Argency атрымаўся нядрэнным, улічваючы лайновы гук. Паказалі майстэрства, добрую сыгранасьць, уменьне паводзіць сябе на сцэне і, увогуле, пакінулі аб сабе найлепшыя ўражаньні.
Прыкладна а 20:30 на сцэне зьявіліся доўгачаканыя шведскія госьці. Не скажу, што народу стала больш, бо і на An Argency была запоўнена большая частка танцпляцу. Сустракалі як заўсёды – моцныя крыкі і скандаваньне назвы гурта.
Выступалі Adept на фоне вокладкі новага альбому і, у асноўным, з жоўтым сьвятлом, якое добра гарманавала з фонам.
Пачалі (чым не зьдзівілі) зь песьні “Black Veins” – усё ж з новым альбомам прыехалі. Адразу стала зразумела, што гук крыху выправілі. Але пасьля пачалося тое ж, што й на An Argency – прападаюць інструменты і амаль нячутна вакалу.
Песьні на трэцяй публіка ўтварыла даволі маштабны слэм, у якім большасьць прысутных бегала па крузе – выглядала даволі зладжана і прыгожа. Увогуле, слэмаў было шмат: сёркл-піт, сьцяна сьмерці і дзеяньне, якое нагадвала цягнік, па якому “плавалі” людзі (няхай выбачаюць мяне заўзятары, бо назвы ня ведаю). Як я ўжо казала вышэй, мошэры таксама былі. На працягу ўсяго выступу круцілі “вяртухі” ў цэнтры танцпляцу, якія раз-пораз “лавілі” прысутныя. Не абыйшлося і бяз траўм – разьбітыя твары і адбітыя галовы.
Было прыемна ў перапынках паміж песьнямі чуць ад вакаліста “Я люблю Беларусь!” і класічнае слова для замежных музыкаў – сіські.
Далёка ня ўвесь сэт-ліст складаўся зь песень з новага альбому. Adept парадавалі прысутных даўно ўжо ўпадабанымі кампазіцыямі, якія публіка ахвотна гарланіла ва ўсю моц.
Выдатнага руху па сцэне ад музыкаў не дачакаліся. У асноўным “дзьвіж” на сцэне ўтваралі людзі, якія скакалі ў натоўп. Вакаліст, дарэчы, ахвотна абдымаўся зь імі. Ён, канечне, рухаўся разам з басістам, а вось астатнія амаль увесь выступ прастаялі на адным месцы.
Нават і на такіх канцэртах не абыходзіцца безь лірычных момантаў. На адной зь песень уверх паднялося шмат рук з тэлефонамі і запальніцамі, а я танцавала вальс.
Падводзячы вынікі, можна сказаць, што выступы як An Argency, так і Adept атрымаліся выдатнымі, нават нягледзячы на дрэннаваты гук.
Землякам жадаем посьпехаў, а Adept чакаем зноў і зноў на беларускіх сцэнах!
Тэкст: Ала Пірумава
Фота: Аляксей Базарнаў
0 каментароў