Люты Фэст. «Люты быў лютым»
Апублікавана
у
Рэпартажы
48 Фота
У гэтым годзе апошні месяц зімы выдаўся ня вельмі халодным, знакамітыя лютаўскія маразы нас абмінулі. Дзеля гэтага і было задумана правядзеньне “Лютага фэсту”: надаць падабенства да сапраўднай лютасьці пануючай на беларускай зямлі зіме.
Першапачаткова месцам для правядзеньня фэсту быў абраны клуб “Пляцоўка хол”, але пазьней сцэна для “лютасьці” перанеслася ў клуб, які па назьве ну зусім не адпавядае задуманаму мерапрыемству – “Бурлеск”. Сцэна маленькая, над ёй ружовы келіх зь нейкім напоем ды шыльда. Але месца для ўсякага роду шаленстваў хапала досыць.
Адкрывалі “Люты фэст” самыя каларытныя ўдзельнікі вечару – гурт Plemя. Можна, вядома, паспрабаваць апісаць іх зьнешні выгляд, але пакуль не пабачыш на ўласныя вочы – не зразумееш. Вакаліст выйшаў на сцэну ў набедранай павязцы і зь нетыповым для беларускага металу музычным інструментам – афрабарабанам. Разам з гэтым у складзе гурта прысутнічаў музыка з хангам, што таксама нетыпова для нашай сцэны.
Вялікі дзякуй можна сказаць гукачу, які справіўся са сваёй працай вельмі добра і ня даў малой зале змарнаваць моцны выступ гурта. Пасьля трэцяй песьні на танцпляц выйшла ня менш каларытная дзяўчына-танцоўшчыца Марыя – лідэр танцавальнага ансамблю Ketri, якая добра гарманавала з прадстаўнікамі гурта. Выступ Plemя як нельга лепш разагрэў прысутных і пакінуў аб сабе найлепшыя ўражаньні.
Наступнымі месца на сцэне занялі хлопцы з гурта Sontsevorot і дзяўчына з гурта By Cry: у гэты вечар яна была на клавішах і вакале ў абодвух гуртах. Выступалі яны другімі, бо Аляксандр Бузун, вакаліст, адразу пасьля сканчэньня выступу павінен быў адправіцца ў камандзіроўку. Забягаючы наперад, можна сьцьвярджаць, што з сабой ён павёз дакладна добры настрой і станоўчыя эмоцыі.
Калі казаць пра музыку, то патрэбна вылучыць цікавыя і прыемныя дадаткі, якія як нельга лепш гарманавалі з ужо чутымі песьнямі. Напрыканцы выступу ўвогуле адбылася нечаканасьць: калі выкананая песьня здавалася апошняй, “Пярун” вакаліст скокнуў на вольны пятачок танцпляцу і распачаў маштабны слэм. Доўжыўся ён нядоўга, цягам заключнага нумару, але гэтага хапіла, каб замацаваць добрае ўражаньне аб гурце.
Таксама хочацца адзначыць вядоўцу Лявона Казакова. Ён ня горш за выступоўцаў прыцягваў да сябе ўвагу сваёй харызмай ды жартамі. Вось пра каго без ўсялякага сарказму можна казаць: “Добры тамада ды конкурсы цікавыя”. Таксама радыёслухачам ён вядомы па праграме “ПраРок” на радыё “Сталіца”.
На жаль, не атрымалася надаць належнай увагі гуртам By Cry і Кліч, першыя з каторых паказалі фірмовую мяшанку падабенства рэпу ўперамешку зь дзікімі скокамі і народнымі матывамі, а другія адыгралі
сваю фолк-металічную праграму, зь якой больш за ўсё запамінаецца кавер на песьню “Vodka” гурта Korpiklanii. Абедзьве каманды ўдала папоўнілі эшэлон “Лютага фэсту”.
Наступнымі ў чарзе выступоўцаў былі Адарвірог. У пачатку свайго выступу вакалісты прапанавалі прысесьці на корткі, пасьля чаго на танцпляцы пачаўся вялікіх маштабаў слэм, які доўжыўся ажно да заканчэньня фэсту. Калі на першых гуртах народу было няшмат, то Адарвірог сабраў поўны танцпляц, на якім складана было прайсьці з аднаго канца ў другі.
Нельга было нават уявіць, што зьбярэцца такая вялікая колькасьць публікі. Гурт парадаваў сваім выступам, адна зь песень была на верш Уладзіміра Караткевіча, што вельмі спадабалася і выклікала яшчэ большае пачуцьцё павагі. Было бачна, што працуюць хлопцы самааддана.
Неўпрыкмет сцэна адышла да ўладарства гурта Рокаш. Неўпрыкмет таму, што здалося, быццам бы танцы і гуляньні нават не спыняліся. З самага пачатку выступу публіка распачала сяброўскую весялуху, карагоды, слэмы. Было бачна, што вакалістка прыемна зьдзіўленая такімі паводзінамі людзей. Іх песьні як нельга лепш падыходзілі для заканчэньня фэсту.
Гэта нібы кантрольны стрэл, самы траскучы лютаўскі мароз.
На жаль, у хуткім часе мерапрыемства скончылася. А так хацелася пабыць яшчэ крыху, патанцаваць, пагутарыць, бо фэст на самой справе атрымаўся вельмі цёплы, душэўны (хоць і люты), выбітны. Вялікую падзяку хочацца выказаць арганізатарам ня толькі за тое, што падабралі такую файную абойму выступоўцаў, а яшчэ і за тое, што паклалі пачатак новай традыцыі правядзеньня “Лютага фэсту”.
Тэкст: Ала Пірумава, BelMetal
Фота: Ганна Маркевіч
Першапачаткова месцам для правядзеньня фэсту быў абраны клуб “Пляцоўка хол”, але пазьней сцэна для “лютасьці” перанеслася ў клуб, які па назьве ну зусім не адпавядае задуманаму мерапрыемству – “Бурлеск”. Сцэна маленькая, над ёй ружовы келіх зь нейкім напоем ды шыльда. Але месца для ўсякага роду шаленстваў хапала досыць.
Адкрывалі “Люты фэст” самыя каларытныя ўдзельнікі вечару – гурт Plemя. Можна, вядома, паспрабаваць апісаць іх зьнешні выгляд, але пакуль не пабачыш на ўласныя вочы – не зразумееш. Вакаліст выйшаў на сцэну ў набедранай павязцы і зь нетыповым для беларускага металу музычным інструментам – афрабарабанам. Разам з гэтым у складзе гурта прысутнічаў музыка з хангам, што таксама нетыпова для нашай сцэны.
Вялікі дзякуй можна сказаць гукачу, які справіўся са сваёй працай вельмі добра і ня даў малой зале змарнаваць моцны выступ гурта. Пасьля трэцяй песьні на танцпляц выйшла ня менш каларытная дзяўчына-танцоўшчыца Марыя – лідэр танцавальнага ансамблю Ketri, якая добра гарманавала з прадстаўнікамі гурта. Выступ Plemя як нельга лепш разагрэў прысутных і пакінуў аб сабе найлепшыя ўражаньні.
Наступнымі месца на сцэне занялі хлопцы з гурта Sontsevorot і дзяўчына з гурта By Cry: у гэты вечар яна была на клавішах і вакале ў абодвух гуртах. Выступалі яны другімі, бо Аляксандр Бузун, вакаліст, адразу пасьля сканчэньня выступу павінен быў адправіцца ў камандзіроўку. Забягаючы наперад, можна сьцьвярджаць, што з сабой ён павёз дакладна добры настрой і станоўчыя эмоцыі.
Калі казаць пра музыку, то патрэбна вылучыць цікавыя і прыемныя дадаткі, якія як нельга лепш гарманавалі з ужо чутымі песьнямі. Напрыканцы выступу ўвогуле адбылася нечаканасьць: калі выкананая песьня здавалася апошняй, “Пярун” вакаліст скокнуў на вольны пятачок танцпляцу і распачаў маштабны слэм. Доўжыўся ён нядоўга, цягам заключнага нумару, але гэтага хапіла, каб замацаваць добрае ўражаньне аб гурце.
Таксама хочацца адзначыць вядоўцу Лявона Казакова. Ён ня горш за выступоўцаў прыцягваў да сябе ўвагу сваёй харызмай ды жартамі. Вось пра каго без ўсялякага сарказму можна казаць: “Добры тамада ды конкурсы цікавыя”. Таксама радыёслухачам ён вядомы па праграме “ПраРок” на радыё “Сталіца”.
На жаль, не атрымалася надаць належнай увагі гуртам By Cry і Кліч, першыя з каторых паказалі фірмовую мяшанку падабенства рэпу ўперамешку зь дзікімі скокамі і народнымі матывамі, а другія адыгралі
сваю фолк-металічную праграму, зь якой больш за ўсё запамінаецца кавер на песьню “Vodka” гурта Korpiklanii. Абедзьве каманды ўдала папоўнілі эшэлон “Лютага фэсту”. Наступнымі ў чарзе выступоўцаў былі Адарвірог. У пачатку свайго выступу вакалісты прапанавалі прысесьці на корткі, пасьля чаго на танцпляцы пачаўся вялікіх маштабаў слэм, які доўжыўся ажно да заканчэньня фэсту. Калі на першых гуртах народу было няшмат, то Адарвірог сабраў поўны танцпляц, на якім складана было прайсьці з аднаго канца ў другі.
Нельга было нават уявіць, што зьбярэцца такая вялікая колькасьць публікі. Гурт парадаваў сваім выступам, адна зь песень была на верш Уладзіміра Караткевіча, што вельмі спадабалася і выклікала яшчэ большае пачуцьцё павагі. Было бачна, што працуюць хлопцы самааддана.Неўпрыкмет сцэна адышла да ўладарства гурта Рокаш. Неўпрыкмет таму, што здалося, быццам бы танцы і гуляньні нават не спыняліся. З самага пачатку выступу публіка распачала сяброўскую весялуху, карагоды, слэмы. Было бачна, што вакалістка прыемна зьдзіўленая такімі паводзінамі людзей. Іх песьні як нельга лепш падыходзілі для заканчэньня фэсту.
Гэта нібы кантрольны стрэл, самы траскучы лютаўскі мароз.На жаль, у хуткім часе мерапрыемства скончылася. А так хацелася пабыць яшчэ крыху, патанцаваць, пагутарыць, бо фэст на самой справе атрымаўся вельмі цёплы, душэўны (хоць і люты), выбітны. Вялікую падзяку хочацца выказаць арганізатарам ня толькі за тое, што падабралі такую файную абойму выступоўцаў, а яшчэ і за тое, што паклалі пачатак новай традыцыі правядзеньня “Лютага фэсту”.
Тэкст: Ала Пірумава, BelMetal
Фота: Ганна Маркевіч
0 каментароў