Вяртаньне Guano Apes у Менск
Апублікавана
у
Рэпартажы
45 Фота
Шчыльна сядзеў на баявіках Guano Apes я ў пачатку 2000-х, і тады нават ня думаў, што калі-небудзь мне пашчасьціць убачыць гурт жыўцом. Тады Нямеччына здавалася нечым недасягальна далёкім, а падобныя канцэрты ўвогуле чымсьці нерэальным, што адбываецца недзе там, у іншым сьвеце. На спыненьне дзейнасьці гурта я адрыагаваў спакойна, бо лепш не пісаць нічога, чым пачынаць займацца штампоўкамі. Наступныя навіны і альбомы ўвогуле праходзілі міма вушэй. І толькі падчас прэс-канферэнцыі фестывалю “Мост” у мінулым годзе я сапраўды ўспомніў пра гурт. Неверагоднае стала магчымым, і ўжо мінулым летам Guano Apes гралі на менскай Баравой.
Той выступ быў ледзь не галоўным расчараваньнем лета. Сандра какетліва фарсіла па сцэне, зусім не падобная на тую, каго мы так прывыклі бачыць у старых відэа (для дапаўненьня карціны не хапала хіба што высокіх абцасаў), хіты сьпявалі слухачы, ды й оўпэн-эйр фармат усё ж адрозьніваецца ад клубнага. Таму канцэрту ў гэты аўторак я чакаў зь непадробнай цікаўнасьцю. І на другое расчараваньне настроены я ня быў. На шчасьце яго і не атрымалася. На другі прыезд у Беларусь Guano Apes раскрыліся на поўную. Сандра адкінула ў бок усе штучныя прыбамбасы, уласьцівыя “дарослай ледзі”, і як пацанка ўгарала разам са сваімі фанатамі. Абдымалася, выпісвала дзічкі нагамі па небараку-басісту, а пад канец яшчэ і вымусіла некалькі хлапцоў распрануцца і закідаць сцэну цішоткамі.
Гасьцей A Crime Called мы нахабным чынам прапусьцілі. Пачатак быў абвешчаны на дваццатую гадзіну, спецыяльна праверылі сустрэчу Ўкантакце – так, дзьверы а 19, канцэрт а 20. У выніку, да канцэрту і прыйшлі, але да канцэрту Guano Apes :) Мяркуючы па колькасьці людзей у зале, італійцаў сустрэла зусім няшмат людзей. Але, чым бліжэй час надыходзіў да восьмай, тым больш людзей станавілася на танпцляцы. Разнамаснасьць наведвальнікаў кідалася ў вочы: тут і звычайнага выгляду хлопцы і дзяўчаткі, якіх можна ўбачыць як на метал- ці кор- канцэрце, так і на модным дыска; і зусім яшчэ юнакі, якія відавочна пранікліся новымі працамі гурта; на дзіва хапала і металістаў, і проста людзей далёка за 30. Калі ў зале цалкам пагасілі сьвятло, у клубе было ня менш за чатыры сотні чалавек. І для сёньняшняга статусу гурта, кошта квіткоў і колькасьці канцэртаў у вясновым сезоне – гэта нармалёвая лічба.
Большую палову сэтліста складалі песьні з двух апошніх альбомаў. Больш лёгкія па гучаньні, новыя рэчы задавальнялі патрабаваньні слушачоў на танцпляцы, якія скочылі без перапынку ўвесь выступ, а ўжо на другой песьне адна дзяўчатка залезла на сцэну, і нават трошкі прасьпявала з Сандрай. Спрабавалі таксама і плаваць па натоўпе. Адпачывалі, як ўмелі, карацей. Музыкі не адставалі. Гітарыст Хэнінг больш стаяў на месцы, калі Сандра ў модным кепарыку і Штэфан з басам ашалела лёталі па сцэне. Апошні недзе відавочна накасячыў, і атрымліваў то факі прама ў твар ад усіх музыкаў, то штуршкі ад Сандры (ад адной вяртухі нагой ён ледзь не заваліўся на бубны). Ці гэта вясёлы нямецкі гумар такі, бо, здаецца, Штэфан на калегаў ня крыўдзіўся. Калі стала занадта сьпякотна, са сцэны паступіла прапанова да хлопца з клёвымі вусікамі і ў кепцы зьняць цішотку (гэты чалавек вядомы па працы з гуртом Unia). Хлопец не разгубіўся, а залез на сцэну, і замест агаленьня пачаў лётаць па ёй і камунікаваць з музыкамі. Штэфан жа пад шумок аджаў у яго кепку, у якой і граў увесь канцэрт да канца.
Пакуль гэта адбывалася, з залы на сцэну паляцелі некалькі цішотак, і ў наступны момант на сцэне ўзьніклі ўжо некалькі напалову аголеных людзей, у тым ліку і дзяўчынка, якая штурмавала сцэну ў пачатку шоў. Хлапцоў хутка “папрасіў” стаф Guano Apes, дзяўчына ж пратусіла там амаль цэлую песьню.
Што менавіта да сэтліста, то я чакаў “No Speech”, хоць і ведаў, што жыўцом музыкі ў апошнія разы яе дакладна ня гралі. Не было і ў гэты раз. Затое паўтарылі “Open Your Eyes”, а пасьля двух бісаў і “Big in Japan” з “Lords of the Boards”. Не люблю інструментальныя трэкі, і больш бы згадзіўся ў якасьці перадапошняга пачуць “Rain”, “Dödel Up”, ці тую ж “No Speech”. Але пойдзе і так. Больш чым. Пасьля фінальнага трэку наведвальнікі разыходзіліся з задаволенымі ўсьмешкамі і, здаецца, «Малпам» спадабалася таксама. Не дарэмна паляцелі да нас замест Казані :) Дзякуй “Куб-А Саунд” за прывоз, і чакаем паўтору!
Фота: Вольга Вячэрская
Тэкст: Ігар Богуш
Той выступ быў ледзь не галоўным расчараваньнем лета. Сандра какетліва фарсіла па сцэне, зусім не падобная на тую, каго мы так прывыклі бачыць у старых відэа (для дапаўненьня карціны не хапала хіба што высокіх абцасаў), хіты сьпявалі слухачы, ды й оўпэн-эйр фармат усё ж адрозьніваецца ад клубнага. Таму канцэрту ў гэты аўторак я чакаў зь непадробнай цікаўнасьцю. І на другое расчараваньне настроены я ня быў. На шчасьце яго і не атрымалася. На другі прыезд у Беларусь Guano Apes раскрыліся на поўную. Сандра адкінула ў бок усе штучныя прыбамбасы, уласьцівыя “дарослай ледзі”, і як пацанка ўгарала разам са сваімі фанатамі. Абдымалася, выпісвала дзічкі нагамі па небараку-басісту, а пад канец яшчэ і вымусіла некалькі хлапцоў распрануцца і закідаць сцэну цішоткамі. 
Гасьцей A Crime Called мы нахабным чынам прапусьцілі. Пачатак быў абвешчаны на дваццатую гадзіну, спецыяльна праверылі сустрэчу Ўкантакце – так, дзьверы а 19, канцэрт а 20. У выніку, да канцэрту і прыйшлі, але да канцэрту Guano Apes :) Мяркуючы па колькасьці людзей у зале, італійцаў сустрэла зусім няшмат людзей. Але, чым бліжэй час надыходзіў да восьмай, тым больш людзей станавілася на танпцляцы. Разнамаснасьць наведвальнікаў кідалася ў вочы: тут і звычайнага выгляду хлопцы і дзяўчаткі, якіх можна ўбачыць як на метал- ці кор- канцэрце, так і на модным дыска; і зусім яшчэ юнакі, якія відавочна пранікліся новымі працамі гурта; на дзіва хапала і металістаў, і проста людзей далёка за 30. Калі ў зале цалкам пагасілі сьвятло, у клубе было ня менш за чатыры сотні чалавек. І для сёньняшняга статусу гурта, кошта квіткоў і колькасьці канцэртаў у вясновым сезоне – гэта нармалёвая лічба.
Большую палову сэтліста складалі песьні з двух апошніх альбомаў. Больш лёгкія па гучаньні, новыя рэчы задавальнялі патрабаваньні слушачоў на танцпляцы, якія скочылі без перапынку ўвесь выступ, а ўжо на другой песьне адна дзяўчатка залезла на сцэну, і нават трошкі прасьпявала з Сандрай. Спрабавалі таксама і плаваць па натоўпе. Адпачывалі, як ўмелі, карацей. Музыкі не адставалі. Гітарыст Хэнінг больш стаяў на месцы, калі Сандра ў модным кепарыку і Штэфан з басам ашалела лёталі па сцэне. Апошні недзе відавочна накасячыў, і атрымліваў то факі прама ў твар ад усіх музыкаў, то штуршкі ад Сандры (ад адной вяртухі нагой ён ледзь не заваліўся на бубны). Ці гэта вясёлы нямецкі гумар такі, бо, здаецца, Штэфан на калегаў ня крыўдзіўся. Калі стала занадта сьпякотна, са сцэны паступіла прапанова да хлопца з клёвымі вусікамі і ў кепцы зьняць цішотку (гэты чалавек вядомы па працы з гуртом Unia). Хлопец не разгубіўся, а залез на сцэну, і замест агаленьня пачаў лётаць па ёй і камунікаваць з музыкамі. Штэфан жа пад шумок аджаў у яго кепку, у якой і граў увесь канцэрт да канца.
Пакуль гэта адбывалася, з залы на сцэну паляцелі некалькі цішотак, і ў наступны момант на сцэне ўзьніклі ўжо некалькі напалову аголеных людзей, у тым ліку і дзяўчынка, якая штурмавала сцэну ў пачатку шоў. Хлапцоў хутка “папрасіў” стаф Guano Apes, дзяўчына ж пратусіла там амаль цэлую песьню.
Што менавіта да сэтліста, то я чакаў “No Speech”, хоць і ведаў, што жыўцом музыкі ў апошнія разы яе дакладна ня гралі. Не было і ў гэты раз. Затое паўтарылі “Open Your Eyes”, а пасьля двух бісаў і “Big in Japan” з “Lords of the Boards”. Не люблю інструментальныя трэкі, і больш бы згадзіўся ў якасьці перадапошняга пачуць “Rain”, “Dödel Up”, ці тую ж “No Speech”. Але пойдзе і так. Больш чым. Пасьля фінальнага трэку наведвальнікі разыходзіліся з задаволенымі ўсьмешкамі і, здаецца, «Малпам» спадабалася таксама. Не дарэмна паляцелі да нас замест Казані :) Дзякуй “Куб-А Саунд” за прывоз, і чакаем паўтору!
Фота: Вольга Вячэрская
Тэкст: Ігар Богуш
0 каментароў