Irdorath: канцэрт пасьля восеньскага зацішша
Апублікавана
у
Рэпартажы
41 Фота
Пасьля працяглага адпачынку і зацішша па заканчэньні гарачага сезону канцэртаў і паездак на фестывалі гурт Irdorath ізноўку вяртаецца да актыўнай публічна-жыцьцёвай пазіцыі і заклікае прыхільнікаў у невялічкія і маштабныя менскія клубы на доўгачаканую сустрэчу з заводнымі зоркамі беларускага фэнтэзі-фолку.
Шматлікія фаны непаўторных эксперыментатараў Irdorath зь лета пасьпелі дужа ссумавацца па бадзёрых танцульках пад сярэднявечныя, народныя і аўтарскія песьні гурта і ўлюбёных цудоўных тэатралізаваных перфомансах з фаершчыкамі, трайбл-дзяўчатамі і Аксіньняй Птушкай, якая за апошнія паўгады пасьпела стаць адно што ня часткай каманды Irdorath. Ну і, канешне, згаладаліся слухачы па старых-добрых і новых сьвежапрэзентаваных кампазіцыях у выкананьні выдатнага спалучэньня прыпраўленых багатымі, нетыповымі аранжыроўкамі, сучасных і старажытных інструментаў, назвы якіх у мяне нават не заўжды атрымліваецца правільна вымавіць зь першага разу.
Таму, натуральна, канцэрт Irdorath ва ўтульным сталічным Jack Club напярэдадні ўдзелу ў Калядным фэсьце ажно напрыканцы сьнежня стаў сапраўдным падарункам для верных прыхільнікаў якаснай, своеасаблівай творчасьці фэнтэзійных персанажаў айчыннай музычнай сцэны. Падчас канцэрту Irdorath паабяцалі падзяліцца апошнімі навінамі з жыцьця гурта, распавесьці аб далейшых планах і сыграць шэраг новых твораў, што, як плануецца, зьявяцца ў недалёкай будучыні на наступным альбоме. Я павялася на інтрыгу і вырашыла паглядзець на свае вочы, якія прынцыповыя зьмены адбыліся ў сэт-лісьце і звыклай праграме выступу калектыва, ну і, як заўжды, таксама паскакаць пад выкананыя ўжывую, улюбёныя пазітыўныя мелодыі і пахістацца задуменна пад павольныя сьпевы, прасякнутыя трагізмам і хараством яднаньня дуд.
З самага пачатку канцэрту стала відавочна, што Irdorath узаемна падзялялі пачуцьці сваіх прыхільнікаў. Пасьля шматлікіх падарожжаў і замежных выступаў на маштабных фестывалях музыкі анічуць ня менш ссумаваліся па выступах на ўтульнай беларускай сцэне, дзе можна вырабляць што душа пажадае, адпякаць, весяліцца і імправізаваць. Гэтым уласна і займаліся ўвесь сьцюдзёны сьнежаньскі вечар – саграваліся шалёнымі танцулькамі і палымянымі апладысментамі.
Атмасфера насамрэч была падобная да папярэдніх канцэртаў: знаёмыя ўсе твары, прычым я маю на ўвазе ня толькі музыкаў, але й сфармаваны касьцяк аўдыторыі, што нязьменна наведвае імпрэзу за імпрэзай. Гралі Irdorath кожнаму вядомыя хіты з альбому Ad Astra – “Ketri”, “Rondo” і “Scudrinka” і “Saderalladon”, старыя мелодыі накшталт “Tedeska” і “Andro”, пачулі мы таксама кампазіцыі “Dimna Juda” i “Dream Catcher” і іншыя, што, як плануецца, зьявяцца на новым альбоме гурта. Але вось у гучаньні назіраліся пэўныя відавочныя зьмены. Я зараз не пра тое, што напрыканцы кампазіцыі “Cypridis in Voto” праз тэхнічныя непаладкі вакалістка Надзея выйшла ў дыяпазон ультрагуку і трэк завяршыўся літаральна “аглушальна”. Крыху перапрацаваны некаторыя моманты ў песьнях і асобныя сола, значна ўдасканаліўся вакал, што асабліва прыемна заўважна было падчас выкананьня кампазіцыі “Быў. Ёсьць. Буду.”, пакладзенай на верш Уладзіміра Караткевіча і прысьвечанай нядаўняму дню нараджэньня гэтага выдатнага беларускага пісьменьніка і паэта. У кампазіцыях з новага альбому, наогул, для сябе я знаходжу значную долю прагрэсіўнага кірунку і, на мой погляд, такія стылёвыя зьмены – толькі на карысьць Irdorath, таму што даданьне да фэнтэзі-фолкавай асновы творчасьці элементаў іншых напрамкаў яшчэ больш выразна падкрэсьлівае эксперыментатарскую сутнасьць гурта.
Не абышлося без жартоўных конкурсаў і розыгрышаў, падчас якіх прыхільнікам прыйшлося напружваць як ўважлівасьць з памяцьцю, каб узгадаць, зь якой песьні распачаўся ў мінулым годзе выступ Irdorath на Калядным фэсьце, так і ногі з рукамі, каб праявіць цуды рухавасьці і ператанчыць шалёнага струньніка Пятро, якому традыцыйна ўжо сунулі ў рукі барабан і накіравалі ў масы зараджаць натоўп пазітыўная энергіяй. Самыя заўзятыя танцоры напрацягу некалькіх хуткіх бадзёрых сярэднявечных кампазіцый змагаліся за запаветную цішотку з назвай гурта. У выніку ў танцавальным батле перамог басаногі дзівак, які скакаў і задзіраў ногі да галавы так, што нават небарака Пятро, які пасьпеў значна стаміцца і ў дадатак парваў на гітары струну, захоплена пляскаў у далоні.
Ну і які ж выступ Irdorath без традыцыйна запрошаных дзяўчат-танцорак! На гэтым канцэрце саладзілі вочы публікі дзяўчаты са школы танцаў Temple Tribe: пад загалоўную кампазіцыю першага альбому “Ad Astra” ў залу выйшла “касмічная жанчына” Алеся Веда, а падчас, напэўна, самай вядомая і ўлюбёнай песьні гурта “Ketri, ketri” ашчасьціла гледачоў заводным танцам прыгажуня Тацьцяна Лемяшэўская.
На працягу ўсяго канцэрту ў паўзах паміж граньнем заснавальнік і лідар Irdorath Уладзімір перыядычна распавядаў шаноўнаму спадарству пра тое, чым калектыў зьбіраецца зьдзіўляць фанатаў у наступным годзе.
У прыватнасьці, пад бурныя авацыі музыка абвясьціў, што на сёньняшні дзень запісана ўжо 90% матэрыялу доўгачаканага новага альбому, але прэзентацыя яго запланавана на канец красавіка. Таму акурат на гадавіну пышнага вясельля Надзеі і Вовы варта чакаць чарговы вялікі сольны канцэрт, дзеля якога ізноўку будуць адразу дзьве прыемныя нагоды. А каб прыхільнікі не засмучваліся і не стаміліся ў прадчуваньні, Irdorath прыдумалі наступнае: па-першае, у студзені нас чакае відэакліп на “новую патаемную песьню”, дбайная праца над якім вялася доўгі час. А таксама кожны месяц да прэзентацыі, пачынаючы са студзеня, яны будуць выкладаць у сеціва па аднаму трэку з новай кружэлкі ў фармаце EP. І тады ў красавіку на канцэрце можна будзе сьпяваць кампазіцыі, каторыя пасьпелі стаць хітовымі і старанна павывучвацца, разам з публікай.
Хто як, а я тэксты некаторых песен з новага альбому ўжо на памяць ведаю і вельмі чакаю студыйнага ўвасабленьня ўлюбёных канцэртных версій. Таму – плённай працы і пасьпяховага завяршэньня запісу вам, Irdorath, імкніцеся як мага хутчэй узрадаваць слухачоў сваёй новай цудоўнай музыкай, і да сустрэчы на Калядным фэсьце!
***
Ну а пасьля канцэртнага выступу мне пашчасьціла яшчэ крыху параспытваць вакалістку і дударку гурта Надзею наконт таго, чым быў адметны для Irdorath і яе асабіста час апошні і што нясе нам год надыходзячы.
Тэкставы артыкул: Насьця Quende
Фота: Агаты
Шматлікія фаны непаўторных эксперыментатараў Irdorath зь лета пасьпелі дужа ссумавацца па бадзёрых танцульках пад сярэднявечныя, народныя і аўтарскія песьні гурта і ўлюбёных цудоўных тэатралізаваных перфомансах з фаершчыкамі, трайбл-дзяўчатамі і Аксіньняй Птушкай, якая за апошнія паўгады пасьпела стаць адно што ня часткай каманды Irdorath. Ну і, канешне, згаладаліся слухачы па старых-добрых і новых сьвежапрэзентаваных кампазіцыях у выкананьні выдатнага спалучэньня прыпраўленых багатымі, нетыповымі аранжыроўкамі, сучасных і старажытных інструментаў, назвы якіх у мяне нават не заўжды атрымліваецца правільна вымавіць зь першага разу.
Таму, натуральна, канцэрт Irdorath ва ўтульным сталічным Jack Club напярэдадні ўдзелу ў Калядным фэсьце ажно напрыканцы сьнежня стаў сапраўдным падарункам для верных прыхільнікаў якаснай, своеасаблівай творчасьці фэнтэзійных персанажаў айчыннай музычнай сцэны. Падчас канцэрту Irdorath паабяцалі падзяліцца апошнімі навінамі з жыцьця гурта, распавесьці аб далейшых планах і сыграць шэраг новых твораў, што, як плануецца, зьявяцца ў недалёкай будучыні на наступным альбоме. Я павялася на інтрыгу і вырашыла паглядзець на свае вочы, якія прынцыповыя зьмены адбыліся ў сэт-лісьце і звыклай праграме выступу калектыва, ну і, як заўжды, таксама паскакаць пад выкананыя ўжывую, улюбёныя пазітыўныя мелодыі і пахістацца задуменна пад павольныя сьпевы, прасякнутыя трагізмам і хараством яднаньня дуд.З самага пачатку канцэрту стала відавочна, што Irdorath узаемна падзялялі пачуцьці сваіх прыхільнікаў. Пасьля шматлікіх падарожжаў і замежных выступаў на маштабных фестывалях музыкі анічуць ня менш ссумаваліся па выступах на ўтульнай беларускай сцэне, дзе можна вырабляць што душа пажадае, адпякаць, весяліцца і імправізаваць. Гэтым уласна і займаліся ўвесь сьцюдзёны сьнежаньскі вечар – саграваліся шалёнымі танцулькамі і палымянымі апладысментамі.
Атмасфера насамрэч была падобная да папярэдніх канцэртаў: знаёмыя ўсе твары, прычым я маю на ўвазе ня толькі музыкаў, але й сфармаваны касьцяк аўдыторыі, што нязьменна наведвае імпрэзу за імпрэзай. Гралі Irdorath кожнаму вядомыя хіты з альбому Ad Astra – “Ketri”, “Rondo” і “Scudrinka” і “Saderalladon”, старыя мелодыі накшталт “Tedeska” і “Andro”, пачулі мы таксама кампазіцыі “Dimna Juda” i “Dream Catcher” і іншыя, што, як плануецца, зьявяцца на новым альбоме гурта. Але вось у гучаньні назіраліся пэўныя відавочныя зьмены. Я зараз не пра тое, што напрыканцы кампазіцыі “Cypridis in Voto” праз тэхнічныя непаладкі вакалістка Надзея выйшла ў дыяпазон ультрагуку і трэк завяршыўся літаральна “аглушальна”. Крыху перапрацаваны некаторыя моманты ў песьнях і асобныя сола, значна ўдасканаліўся вакал, што асабліва прыемна заўважна было падчас выкананьня кампазіцыі “Быў. Ёсьць. Буду.”, пакладзенай на верш Уладзіміра Караткевіча і прысьвечанай нядаўняму дню нараджэньня гэтага выдатнага беларускага пісьменьніка і паэта. У кампазіцыях з новага альбому, наогул, для сябе я знаходжу значную долю прагрэсіўнага кірунку і, на мой погляд, такія стылёвыя зьмены – толькі на карысьць Irdorath, таму што даданьне да фэнтэзі-фолкавай асновы творчасьці элементаў іншых напрамкаў яшчэ больш выразна падкрэсьлівае эксперыментатарскую сутнасьць гурта. 
Не абышлося без жартоўных конкурсаў і розыгрышаў, падчас якіх прыхільнікам прыйшлося напружваць як ўважлівасьць з памяцьцю, каб узгадаць, зь якой песьні распачаўся ў мінулым годзе выступ Irdorath на Калядным фэсьце, так і ногі з рукамі, каб праявіць цуды рухавасьці і ператанчыць шалёнага струньніка Пятро, якому традыцыйна ўжо сунулі ў рукі барабан і накіравалі ў масы зараджаць натоўп пазітыўная энергіяй. Самыя заўзятыя танцоры напрацягу некалькіх хуткіх бадзёрых сярэднявечных кампазіцый змагаліся за запаветную цішотку з назвай гурта. У выніку ў танцавальным батле перамог басаногі дзівак, які скакаў і задзіраў ногі да галавы так, што нават небарака Пятро, які пасьпеў значна стаміцца і ў дадатак парваў на гітары струну, захоплена пляскаў у далоні.Ну і які ж выступ Irdorath без традыцыйна запрошаных дзяўчат-танцорак! На гэтым канцэрце саладзілі вочы публікі дзяўчаты са школы танцаў Temple Tribe: пад загалоўную кампазіцыю першага альбому “Ad Astra” ў залу выйшла “касмічная жанчына” Алеся Веда, а падчас, напэўна, самай вядомая і ўлюбёнай песьні гурта “Ketri, ketri” ашчасьціла гледачоў заводным танцам прыгажуня Тацьцяна Лемяшэўская.
На працягу ўсяго канцэрту ў паўзах паміж граньнем заснавальнік і лідар Irdorath Уладзімір перыядычна распавядаў шаноўнаму спадарству пра тое, чым калектыў зьбіраецца зьдзіўляць фанатаў у наступным годзе.
У прыватнасьці, пад бурныя авацыі музыка абвясьціў, што на сёньняшні дзень запісана ўжо 90% матэрыялу доўгачаканага новага альбому, але прэзентацыя яго запланавана на канец красавіка. Таму акурат на гадавіну пышнага вясельля Надзеі і Вовы варта чакаць чарговы вялікі сольны канцэрт, дзеля якога ізноўку будуць адразу дзьве прыемныя нагоды. А каб прыхільнікі не засмучваліся і не стаміліся ў прадчуваньні, Irdorath прыдумалі наступнае: па-першае, у студзені нас чакае відэакліп на “новую патаемную песьню”, дбайная праца над якім вялася доўгі час. А таксама кожны месяц да прэзентацыі, пачынаючы са студзеня, яны будуць выкладаць у сеціва па аднаму трэку з новай кружэлкі ў фармаце EP. І тады ў красавіку на канцэрце можна будзе сьпяваць кампазіцыі, каторыя пасьпелі стаць хітовымі і старанна павывучвацца, разам з публікай. Хто як, а я тэксты некаторых песен з новага альбому ўжо на памяць ведаю і вельмі чакаю студыйнага ўвасабленьня ўлюбёных канцэртных версій. Таму – плённай працы і пасьпяховага завяршэньня запісу вам, Irdorath, імкніцеся як мага хутчэй узрадаваць слухачоў сваёй новай цудоўнай музыкай, і да сустрэчы на Калядным фэсьце!
***
Ну а пасьля канцэртнага выступу мне пашчасьціла яшчэ крыху параспытваць вакалістку і дударку гурта Надзею наконт таго, чым быў адметны для Irdorath і яе асабіста час апошні і што нясе нам год надыходзячы.
Насьця Quende:
Вас даўно было не чуваць на Радзіме… Не ўзгадаеш, які канцэрт на Беларусі быў апошнім да сёньняшняга?Надзея Irdorath:
Насамрэч, не памятаю. Увосені Irdorath ня граліў Беларусі дакладна. Верагодна, апошні выступ адбыўся ажно ў ліпені на фестывалі гістарычнай рэканструкцыі ў Мсьціславе. А ў Менску канцэрт наогул быў толькі ў самым пачатку лета ў бары “Мир кофе”.
Насьця Quende:
Увосені Irdorath на зайздрасьць выдатна зьезьдзілі з выступамі за мяжу. Штосьці зьмянілася ва ўспрыманьні асабістай творчасьці і будаваньні далейшых планаў гурта пасьля ўдзелу ў падобным маштабным фестывалі і знаёмства з музыкамі гуртоў аналагічных напрамкаў?Надзея Irdorath:
Ну па-першае, хочацца яшчэ! Наогул, для Irdorath гэта была чароўная восень: мы выступілі ў Германіі на адным з найбунешых сярэднявечна-музычных фэстаў ў Эўропе Festival Medieval, куды мы доўгі час вельмі хацелі папасьці і нарэшце папалі, зьдзейсьнілі тры паездкі ў Польшу і шэраг падарожжаў, займаліся здымкамі кліпу… І канешне, калі ты выступаеш на адным фестывалі зь вядомымі зоркамі фолк-фэнтэзі кірунку, жывеш у адным хостэле з The Dubliners, бавіш вечары з гуртом Omnia, калі ты бачыш на свае вочы, як працуюць крутыя музыкі, каторыя ўжо літаральна з паўстагодзьдзя на сцэне – гэта велізарны штуршок не сядзець на месцы і больш плённа і аддана працаваць. Часткова з-за гэтага мы й ня гралі на Беларусі, бо па вяртаньні на Радзіму, натхніўшыся, поўнасьцю пагрузіліся ў студыйную працу, стварэньне кліпу і падрыхтоўку новай праграмы.
Насьця Quende:
Irdorath заінтрыгавалі інтэрнэт-прастору навінай пра здымкі кліпу на сакрэтную песьню. Не прыадчыніш прынамсі якіх-небудзь цікавых, але нязначных таямніц? Калі кліп нарэшце пабачыць сьвет?Надзея Irdorath:
Кліп будзе дзікім і містычным. Ён, натуральна, зроблены ў фэнтэзі-стылі, але вельмі прыемна, што асновай ўсё ж паслужыла беларуская тэма. Кліп здымаўся ў розных лакацыях тры разы з прамежкамі прыкладна ў месяц: першы раз, калі было настолькі цёпла, што мы ў цішотках маглі хадзіць, другі раз было неверагодна сыра і вільготна, а трэці раз быў мароз.Мы вельмі адказна падышлі да выбару месца, вырабу дэкарацый, во нават надвор’е падлаўлівалі! Нам пашчасьціла адшукаць выдатных рэжысёра і аператара Аляксандра Бакаўца і Мішу Кашкана, якія натхніліся і працавалі не адбіваючы грошы, а тварылі, а калі такія таленавітыя людзі пачынаюць тварыць, можна верыць, што ўсё будзе не інакш як цудоўна. Кожны кадр на раскадроўцы быў парярэдне намаляваны у альбоме. Усё атрымалася так, як мы нават ня марылі! Шмат дапамагалі нам людзі і з грымам, і з каскадзёрскімі трукамі (так-так, яны ў кліпе таксама будуць!), і па тэхнічнай частцы… Карацей, гэта будзе містыкана тэматыку беларускага фальклору, але чыстай вады вар’яцтва. Калі нічога ня зьменіцца, то гатовы кліп пабачыць сьвет ужо ў студзені.
Насьця Quende:
Зусім нядаўна ты вярнулася з Эўропы, адкуль, пішуць, прывезла новыя ўражаньні, веды і досьвед. Распавядзі чытачам, дзе канкрэтна ты была, зь якой нагоды і чым там займалася?Надзея Irdorath:
Падчас фестывалю Festival Medieval у Зэльбе я нечакана сустрэла жанчыну-майстра Аляксандру Бэц, якая ўласнымі рукамі зрабіла мой хардзі-гардзі. Яна яго пазнала і насамрэч шмат у чым дапамагла мне па наладцы і тэхнічнай частцы інструменту, таму што, шчыра кажучы, ён у мяне ўжо каля года, але па сутнасьці я нічога пра яго ня ведала, выключна з рэдкіх размоў з музыкамі-прафесіяналамі, таму мне не пашкодзіла б больш інфармацыі, досьведу і парадаў. І вось Аляксандра дала мне спасылку на самы вялікі ў Эўропе форум музыкаў, каторыя граюць на хардзі-гардзі (яно ж колавая ліра, яно ж хёдзі-гёдзі, яно ж дрыляй). На курсах і майстар-класе, што мелі месца ва Франкфурце-на Майне і доўжыліся тры дні, я была адзіным чалавекам з СНД прасторы. У асноўным там былі немцы, датчане, быў мой настаўнік з Італіі, але акром мяне – аніводнага славянскага твару. Напрацягу ўсяго майстар-класу дрыляй-шпілерыў мяне захоплена пыталіся: “Ты што, насамрэч перадолела шлях даўжынёю ў 1600 кіламетраў толькі для таго, каб папасьці на гэтыя курсы?” Ім было дзіўна. А мне было дзіўна, чаму там ня робяць іншыя людзі, у якіх ёсьць хардзі-гардзі, бо на гэтым мерапрыемстве панавала нерэальная атмасфера: каля 55 музыкаў, пастаянныя заняткі, вельмі шмат працы – сапраўднае чараўніцтва! Варта было наогул навучыцца граць на гэтым інструменце прынамсі для таго, каб там апынуцца.
Насьця Quende:
На твой асабісты погляд, які быў самы яркі выступ Irdorath у гэтым годзе?Надзея Irdorath:
Канешне, красавіцкі вясельны канцэрт! Гэта ж проста нерэальна, сапраўдная мара! Тым больш крута распавядаць, што на тваё вясельле прыйшло больш за паўтысячы людзей… :) Мы сабралі цэлы Re:public шматлікіх сяброў і прыхільнікаў, спачатку быў двухгадзінны сьвяточны канцэрт, а пасьля ўрачыстая цырымонія. Усё, хто знаходзіўся ў гэты вечар на сцэне, дужа хваляваліся: трымцелі ногі, рукі, твары і сэрцы. Мы бачылі сьлёзы шчасьця ў натоўпе і плакалі самі – што можа быць лепш за такія шчырыя пачуцьці і эмоцыі? Адназначна, для мяне гэта быў самы яркі канцэрт мінулага года!
Тэкставы артыкул: Насьця Quende
Фота: Агаты
0 каментароў