Hok-Key. Прэзентацыя альбому
Апублікавана
у
Рэпартажы
90 Фота
Супярэчлівы і кур'ёзны канцэрт. Hok-Key замуцілі прэзентацыю новага альбому «Знак бяды» і запрасілі з гэтай нагоды гасьцямі некалькі неблагіх гуртоў.
Beyond The Darkness парадавалі. Гурт пэўна зрабіў крок на іншую прыступку, і цяпер асвойваецца на ёй. Меладычная цяжкая музыка, роўная рытм-секцыя, вакалы гроўл і чысты. Адно што паводзінамі засталіся злопцы яшчэ ў часах джоліка.
Апасьля першага гурта робім прамежкавыя вынікі. Гук добры, народу вельмі мала.
Лютавер'е зрабілі ўсё спраўна, але настолькі нецікава з выгляду, што было ажно марудна стоячы глядзець — так, пад піўка норм. І яшчэ прысутнічала стойкае ўражаньне, што музыкаў на сцэне не хапае.
Яшчэ больш лайтовы Рокаш выглядаў ужо больш цэласна і прымушаў як меншае зацікавіцца музыкай. Чуў я іх ня раз, таму нічога прынцыпова новага не адбылося. Добрая прадуманая праграма, шчырая падача. Асабліва экспрэсіўна зайшло гэтае «Я свабодны, я жывы».
Дарэчы, відэашэраг быў цалкам аніякі. Хоць бы лагатыпы гуртоў… А то нейкія пустынныя пейзажы, а яшчэ і жывёліны.
Вельмі павольна і лянотна працаваў бармэн. Гэта як нельга спалучалася з агульнай маркотнай атмасферай першай часткі канцэрту.
І вось, здаецца, пойдзе драйв: на сцэне Solarward. Толькі раскачаліся, як адбылося самае цікавае: Саша Волчэк даведаўся пра цўдоўнае правіла: канцэрты з непаўнагадовымі наведвальнікамі павінны сканчацца а 22.00. Аб тым, як так сталася, што дадзены факт ня быў улічаны — можна пачытаць на ўсіх старонках адносна Hok-Key і іхнай прэзентацыі. У выніку Саларварды адыгралі тры трэкі, а чацьвёрты вымусіў ужо натоўп — на фоне хакееўскага задніку.
Цяжка ўявіць пачуцьці хлопцаў з Hok-Key. Пры ледзь запоўненай зале ў іх яшчэ і парэзаны час выступу. Нейкія менш за паўгадзіны на прэзентацыю таго, што было разьлічана на паўтары. Што ж, паслухаць мы пасьпелі. Гук усё так жа трымаўся на ўзроўні, дазваляючы разабраць і вакал, і астатнія інструменты. Узлабалі няблага, у сваім стылі. З гэтага магла б быць сапраўды нядрэнная прэзентацыя альбому. Ведаем, былі запланаваныя і сольныя нумары, і акустыка… Але на самым цікавым моманце ў клубе запальваецца сьвятло. І тут ужо больш няма чаго казаць.
Водгукаў мы пачулі шмат розных. І сочым за падзеямі. Выражаем спадзеў, што беларуская сцэна ўсё ж не ў такой багне.
Beyond The Darkness парадавалі. Гурт пэўна зрабіў крок на іншую прыступку, і цяпер асвойваецца на ёй. Меладычная цяжкая музыка, роўная рытм-секцыя, вакалы гроўл і чысты. Адно што паводзінамі засталіся злопцы яшчэ ў часах джоліка.
Апасьля першага гурта робім прамежкавыя вынікі. Гук добры, народу вельмі мала.
Лютавер'е зрабілі ўсё спраўна, але настолькі нецікава з выгляду, што было ажно марудна стоячы глядзець — так, пад піўка норм. І яшчэ прысутнічала стойкае ўражаньне, што музыкаў на сцэне не хапае.
Яшчэ больш лайтовы Рокаш выглядаў ужо больш цэласна і прымушаў як меншае зацікавіцца музыкай. Чуў я іх ня раз, таму нічога прынцыпова новага не адбылося. Добрая прадуманая праграма, шчырая падача. Асабліва экспрэсіўна зайшло гэтае «Я свабодны, я жывы».
Дарэчы, відэашэраг быў цалкам аніякі. Хоць бы лагатыпы гуртоў… А то нейкія пустынныя пейзажы, а яшчэ і жывёліны.
Вельмі павольна і лянотна працаваў бармэн. Гэта як нельга спалучалася з агульнай маркотнай атмасферай першай часткі канцэрту.
І вось, здаецца, пойдзе драйв: на сцэне Solarward. Толькі раскачаліся, як адбылося самае цікавае: Саша Волчэк даведаўся пра цўдоўнае правіла: канцэрты з непаўнагадовымі наведвальнікамі павінны сканчацца а 22.00. Аб тым, як так сталася, што дадзены факт ня быў улічаны — можна пачытаць на ўсіх старонках адносна Hok-Key і іхнай прэзентацыі. У выніку Саларварды адыгралі тры трэкі, а чацьвёрты вымусіў ужо натоўп — на фоне хакееўскага задніку.
Цяжка ўявіць пачуцьці хлопцаў з Hok-Key. Пры ледзь запоўненай зале ў іх яшчэ і парэзаны час выступу. Нейкія менш за паўгадзіны на прэзентацыю таго, што было разьлічана на паўтары. Што ж, паслухаць мы пасьпелі. Гук усё так жа трымаўся на ўзроўні, дазваляючы разабраць і вакал, і астатнія інструменты. Узлабалі няблага, у сваім стылі. З гэтага магла б быць сапраўды нядрэнная прэзентацыя альбому. Ведаем, былі запланаваныя і сольныя нумары, і акустыка… Але на самым цікавым моманце ў клубе запальваецца сьвятло. І тут ужо больш няма чаго казаць.
Водгукаў мы пачулі шмат розных. І сочым за падзеямі. Выражаем спадзеў, што беларуская сцэна ўсё ж не ў такой багне.
1 каментар