Hardwood: машына для падарожжаў у часе
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
На вялікі жаль, з надыходам халоднай восені скончыўся сезон маштабных і невялічкіх музычных фестываляў пад адкрытым небам і цёплых сяброўскіх сустрэч з дудой і заводнымі ляснымі танцулькамі. Мінулае лета прынесла шмат музычных сюрпрызаў у выглядзе новых і ўлюбёных, пасьпяховых старых мерапрыемстваў, цудоўных гуртоў, шэрагу выдатных альбомаў і асобных, асабліва выбітных кампазіцый. Адной з такіх прыемнастак стала для мяне знаёмства з творчасьцю гурта Hardwood. Здавалася б, яны ня робяць нічога такога, чаго б ня чула дагэтуль спакушаная ў фолкавай тэматыцы публіка – граюць акустычны фэнтэзі-фолк, выкарыстоўваюць разнастайныя, але тыповыя інструменты, сьпяваюць на ангельскай і латыні, рэпертуар складаецца як з аўтарскай музыкі, так і зь вядомых сярэднявечных твораў…
Але ж своеасаблівая атмасфера пануе падчас іх выступу: дзякуючы таленавітай зьнешняй і эмацыйнай рэканструкцыі, ты быццам накрыху апынаешся ў незнаёмай мінулай эпосе, дзе разам з Hardwood падарожнічаеш па лабірынтах гісторыі у пошуках чараўніцтва і навакольнай прыгажосьці. Сёньня, спадарства, я прапаную Вам інтэрв’ю з удзельнікамі гурта Hardwood – вакалісткай і дударкай Вольгай, ударнікам Барысам і майстрам арфы і бузукі Аляксандрам, і запрашаю разам з намі ў займальную вандроўку па прасторы фолк-фэнтэзійнага сусьвету, створанага парасткамі “Цяжкога дрэва”.
Насьця Quende:
Спадарства, чаму менавіта фэнтэзі-фолк? Напрамак перспектыўны, але ў шырокіх колах, здаецца, ня дужа папулярны… Альбо папросту душа ў гэтым стылі засьпявала?Барыс:
Я пачну здалёк! Шмат год таму, у часы славутых ваяроў, эпічных бітваў і баляў, мяне яшчэ не было… А вось ужо потым нарадзіўся я, крыху падрос, і зацягнула мяне ў клуб гістарычнай рэканструкцыі, там мяне фолкам і накрыла! :) Чаму менавіта фэнтэзі-фолк? На мой погляд, не сказаць, што мы граем надта дужа фэнтэзі, але ж гэта ў першую чаргу фолк – і гэта файна, будзь ён фэнтэзі, ці метал, ці ірляндскі трад. А наконт папулярнасьці адзначу, што кожнаму сваё. Я, шчыра кажучы, на сэйшэнах не адчуваю сябе няўтульня з-за адсутнасьці гламурства і рэальнапацанства.
Аляксандр:
Усё проста – мы будуем своеасаблівую машыну для падарожжаў у часе, але нам цікава больш не сапраўднае сярэднявечча, а тое, што ў кнігах Говарда, Толкіена і Сапкоўскага.
Вольга:
Справа ў тым, што як назваць напрамак у якім мы граем вырашылі безь мяне. Калі мы зьвернемся да вызначэньня слова фэнтэзі хаця б у вікіпедыі, то робіцца зразумелым, што гэты жанр базуецца на выкарыстаньні міфалагічных і казачных матываў. А гэта нашая музыка і ёсьць. Агулам я заўсёды лічыла, што ўсе спробы тыпаваць музыку па жанрах робяцца не для музыкаў, а для слухачоў, таму я, напэўна, ня самая аўтарытэтная крыніца ў гэтым пытаньні.
Насьця Quende:
Адкуль і зь якой нагоды паходзіць дзіўная назва “Hardwood”?Вольга:
Нашыя інструменты амаль усе драўляныя і цяжкія — таму назва, можна сказаць, літаральная :)
Аляксандр:
Назва «Hardwood» — гэта такі жарт пра тэхнічны бок нашай дзейнасьці, бачылі б вы, колькі рэчаў мы носім на сабе для канцэртаў і рэпетыцый, бы тыя мурашы :)
Насьця Quende:
З чаго сёньня па-большасьці складаецца ваш рэпертуар: зь сярэднявечных і калясярэднявечных народных твораў альбо з аўтарскіх кампазіцый гурта? Ці варта прыхільнікам у хуткім часе чакаць студыйны альбом Hardwood, альбо прыйдзецца і далей знаходзіць магчымасьць пабачыць вас выключна на канцэртах і фестывалях?Аляксандр:
Па большасьці граем аўтарскае, але ў рэпертуары шмат усім знаемай сярэднявечнай «папсы». Нягледзячы на тое, што ў нас дастаткова матэрыялу, каб зрабіць першы альбом, мы аніяк не вызначымся — якім ён павінен быць.
Барыс:
Напэўна, больш з аўтарскіх кампазіцый (чамусьці адразу ўзгадаў звычайную байку пра «а якую наогул песьню мы зараз граем?»). Студыйны альбом пакуль толькі плануецца, мабыць не зусім у хуткім часе, але выйдзе, і чакать яго варта!
Вольга:
Нашая асноўная праграма адсоткаў на 70 складаецца з аўтарскіх кампазіцый, 30 астатніх — вядомыя амаль што ня кожнаму беларусу мелодыі сярэднявечнай Эўропы. Наконт альбому скажу пакуль толькі, што ў нас ёсьць цікавы план, а як мы яго рэалізуем, можна будзе, хутчэй за ўсё, пабачыць у траўні-чэрвені.
Насьця Quende:
Шмат людзей ставіць вас у адзін шэраг, напрыклад, з гуртом Irdorath, адзначаючы імкненьне да падабенства ў плане гучаньня. Гэта нібыта намякае, што фэнтэзі-фолкавая ніша ўжо пасьпяхова занятая, і трэба, наадварот, адлюстроўваць у творчасьці штосьці самавітае, выбітное. Свой асабісты погляд па гэтым пытаньні я ўжо аднойчы ў артыкуле выказала: на адрэзку фолк-фэнтэзі Hardwood сёньня знаходзіцца значна бліжэй да фолка, таму ўсялякія параўнаньні з фэнтэзі-гуртамі падаюцца мне недарэчнымі. Што вы самі наконт гэтага думаеце, насамрэч лічыце, што вы зь Irdorath з аднаго цеста, ці ёсьць моманты прынцыповай розьніцы? Калі так, то якія?Аляксандр:
Справа ў тым, што падабенства можна заўважыць толькі у былых гуртоў Irdorath ды Hardwood, калі зь інструментаў у нас былі толькі дудэльзакі ды барабаны, а ў рэпертуары — вядомыя сярэднявечныя творы.
Вольга:
Шчыра кажучы, мне троху паднадакучыла гэтае пытаньне. Як агулам вызначаецца гэтае падабенства? Па складзе інструментаў, ці як? Вядома, і Ірдарат і мы можам зграць адныя і тыя ж усім вядомыя сярэднявечныя мелодыі і танцы. Але, калі я слухаю менавіта аўтарскую музыку абодвух гуртоў, я не адчуваю падабенства ні ў аранжыроўках, ні ў настроі, ні ў вакальнай манеры. Мая мара на дадзены момант надаць нашай музыцы больш «класічнае» гучаньне, што я паступова і раблю шляхам павялічэньня выкарыстаньня класічнай сьпеўнай манеры, а таксама дадаць больш змрочнага і цяжкога драйву. Ірдарат іншы — ў іх музыцы адчуваецца вельмі цікавы мікс зь нейкіх дзікіх, барбарскіх, паганскіх настрояў і матываў зь яскравай балканскай прыправай. Так што з кожным крокам нашыя сьцежкі разыходзяцца ўсё далей. Мы разьвіваліся і надалей плануем разьвівацца незалежна.
Барыс:
Ну, тое што нас ставять у адзін шэраг зь Irdorath, па сутнасьці, лагічна. І ў нас, і ў Irdorath ёсьць і аўтарскія, і сярэднявечныя кампазіцыі, выкарыстоўваюцца падобныя інструменты. Наконт гучаньня, наадварот, я б сказаў, што мы імкнемся да гучаньня больш рокавага. Карацей кажучы, у нас зь Irdorath ёсьць аднолькавыя інгрэдыенты, але ж цеста ўсё ж такі крыху рознае.
Насьця Quende:
Вы самі былыя/дзейсныя клубавыя рэканструктары ці толькі выглядаеце так на канцэртах, апранаючыся ў фактурнае адзеньне?Вольга:
Я прыйшла ў рэканструкцыю, калі мне было 16, але я, канешне, не сапраўдны рэканструктар, а так «варыяцыя на тэму». Барыс і Філ далучыліся да рэканструкцыі таксама недзе ў гэтым узросьце. Сашу прыцягнулі з «вонкавага сьвету».
Барыс:
О, рэканструкцыя, о, настальжы!) Я і Вольгаю паходжу з аднаго клубу (толькі я тады займаўся ваярскай справай) і за нашае шчасьлівае і цудоўнае юнацтва вялікі дзякуй пані Арыне Вячорка. Філ (дудар і кантрабасіст Hardwood) да клуба не адносіўся, але прыходзіў рэпетавать у музычныя дні да Алесі Чумаковай, якой таксама вялікі дзякуй, таму што дзякуючы менавіта ей я і пачаў займацца музыкай. Так што асабіста для мяне музычная кар’ера распачалася менавіта дзякуючы рэканструкцыі!
Аляксандр:
Калі б не Hardwood, магчыма я б і ня ведаў нічога пра рэканструкцыю і сярэднявечныя фэсты. Астатнія ўдзельнікі гурта ўжо ня першы год у гэтым асяродзьдзі.
Насьця Quende:
Чым музыкі гурта займаюцца ў штодзённым жыцьці? Мяркую ж, ня музыкай адзінай? ;)Барыс:
У мяне ў штодзённым жыцьці звычайная штодённая праца, наогул далёкая ад творчасьці...
Вольга:
Вельмі шмат чым, але гэта ўсё ня так цікава, як музыка.
Аляксандр:
Актыўна супрацоўнічаем з фондам «Краіна замкаў», працуем на анімацыйных экскурсіях па Беларусі. Асабіста мая дзейнасьць зьвязана з фаер-шоў, дзякуючы якому я і пазнаёміўся зь першапачатковым складам «Цяжкога дрэва».
Насьця Quende:
Ці н\ марыце вы аб ператварэньні творчасьці Hardwood у асноўны заробак, а напісаньне музыкі і канцэртныя выступы ў асноўны род дзейнасьці? У чым, на ваш погляд, у нашыя дні для музыкаў-аматараў палягае галоўная цяжкасьць такога маральнага выбару?Барыс:
Вядома ж што хателась бы займацца толькі любімай справай! Але ж лёс склаўся так, што ў нашай краіне, калі ты не Саладуха, не Дарафеева і граеш не эстраду, то зарабляць адной музыкай вельмі цяжка.
Вольга:
Так, гэта адна з асноўных маіх мар, астатнія хай кажуць за сябе. Цяжкасьць маральнага выбару… тут справа хутчэй не ў музыках-аматарах, а агулам у чалавечых якасьцях: ці ў чалавека ёсьць моц, жаданьне і воля, каб зьдзейсьніць сваю мару, ці няма.
Аляксандр:
Марым, але гэта ня мэта, галоўнае — нам падабаецца тое, што мы робім. Цяжкасьць выбару? Усё вызначае расстаноўка прыярытэтаў.
0 каментароў