Родная мова
Апублікавана
у
Беларусь
Зь легэндаў i казак былых пакаленьняў,
З калосься цяжкога жытоў и пшанiц,
З сузор'яў i сонечных цёплых праменьняў,
З грымучага зьзяньня бурлiвых крынiц.
З птушынага шчэбету, шуму дубровы,
I з гора, i з радасьцi, i з усяго
Таго, што лягло назаўсёды ў аснову
Сьвятынi народа, бязьсьмерця яго, –
Ты выткана, дзiўная родная мова.
Няма на зямлi таго шчасьця i гора,
Якога б ты нам перадаць не магла.
Няма такiх нэтраў, глыбокага мора
I гор, празь якiя б ты не правяла
Маня на радзiму, туды, дзе сягоньня
Стаiць акрываўлены вораг зь пятлёй
Над спаленай хатай, над родным загонам,
Над будучыняй і песьняй маёй –
Над тым, што было і век будзе вольным.
Народ пранясе цябе, родная мова,
Сьвятлом незгасальным у сэрцы сваiм
Празь цемру і горы змаганьняў суровых
Калi ж ападзе і разьвеецца дым
I нiвы васкросшыя закаласяцца, –
I зноў прашумiш ты вясновым дажджом
I зноў зазьвiнiш ты у кожнай у хаце,
Цыбмалам дасi iх сарэбраны гром
I вусны расквецiш усьмешкай дзiцяцi.
1943 М. Танк
З калосься цяжкога жытоў и пшанiц,
З сузор'яў i сонечных цёплых праменьняў,
З грымучага зьзяньня бурлiвых крынiц.
З птушынага шчэбету, шуму дубровы,
I з гора, i з радасьцi, i з усяго
Таго, што лягло назаўсёды ў аснову
Сьвятынi народа, бязьсьмерця яго, –
Ты выткана, дзiўная родная мова.
Няма на зямлi таго шчасьця i гора,
Якога б ты нам перадаць не магла.
Няма такiх нэтраў, глыбокага мора
I гор, празь якiя б ты не правяла
Маня на радзiму, туды, дзе сягоньня
Стаiць акрываўлены вораг зь пятлёй
Над спаленай хатай, над родным загонам,
Над будучыняй і песьняй маёй –
Над тым, што было і век будзе вольным.
Народ пранясе цябе, родная мова,
Сьвятлом незгасальным у сэрцы сваiм
Празь цемру і горы змаганьняў суровых
Калi ж ападзе і разьвеецца дым
I нiвы васкросшыя закаласяцца, –
I зноў прашумiш ты вясновым дажджом
I зноў зазьвiнiш ты у кожнай у хаце,
Цыбмалам дасi iх сарэбраны гром
I вусны расквецiш усьмешкай дзiцяцi.
1943 М. Танк
0 каментароў