Ушанаваньне забітых Каліноўцаў
Апублікавана
у
Блог by Шабека
8 Фота
У вёсцы Плябань, што па Маладзечанскім накірунку ёсць старыя могілкі. Самае старое пахаванне знойдзенае там — пачатку 19га стагоддзя. Шмат казацкіх пахаванняў, суседзямі тут сталі каталікі і праваслаўныя, без нейкага размежавання, а так, адзін побач з другім ляжаць.
Але ні тым сёння зацікавілі яны нас, а месцам пахавання паўстанцаў Каліноўскага, што былі забітыя ў суседняй вёсцы 21га сакавіка. а пахаваныя 24га, праз тры дні, мясцовым святаром. У 80-90х пан Міхась Чарняўскі месца гэтае ратаваў. Па-першае запісаў як «перапахаванне зямлі з брацкай магілы» — і магілу не знішчылі радзянскія ўлады. Па-другое — схаваў у зямлі аўтэнтычны помнік-куб, што стаяў там раней (за вялікім камянём што стаіць там зараз). І помнік не быў разбураны, як шматлікія помнікі Каліноўцам што руйнавалі радзянскія каты.
Але ў 2009м могілкі былі ў самотным стане. І дзякуючы валантэрам з якімі і я меў прыемнасць перыядычна выбірацца, да сённяшняга дня яны апісаныя, разчышчаныя, закансэрваваныя і даволе прыстойна выглядаюць.
Асноўную працу, на выключнай самаматывацыі робіць там Друпаў Аляксей, студэнт гістфака, які збірае па выходных экспедыцыі на Плябань з нагоды прац на могілках. Дзякуй яму за гэта.
І ў гэты раз ён сабраў нас каб ушанаваць памяць Каліноўцаў, падрыхтаваць магілу паўстанцаў да візіта іншых гасцей ды прачытаў там лекцыю па гісторыі мейсца.
Звычайнае ўшанаванне. Прыйшлі Вілейскія хлопцы з лакальнай арганізацыі, раздалі каляндарыкі ды адмысловы часопіс што выдалі да гэтай даты. Прыехалі музыкі неабыякавыя да мерапрыемства, зайграўшы потым канцэрт у мясцовым музэі (на які я не пайшоў, бо з'яўляюся персонай нон-грат у Кастрамінавай, арганізатаршы імпрэзы).
Але іншае хацеў бы адзначыць.
Што б пабачылі тыя 30 чалавек што прыехалі ўшанаваць паўстанцаў ды пасядзець на канцэрце каб не дзеўбанутыя валантэры што гатовыя лазіць па сумётах?
Пабачылі б яны камень што тарчыць пасярод снежнага поля. Той камень з драўляным крыжом за ім, што можаце бачыць на здымках.
Мы ж ачысцілі помнік, утрамбавалі пляц вакол помніка для таго каб маглі прыйсці людзі, разчысліці пляц для кветак… Аздабілі месца па-святочнаму.
Што хачу сказаць адзначыўшы гэты момант? — Добра што ёсць людзі гатовыя памятаць, захоўваць успаміны пра істотнае і папулярызаваць гэта, але без працы на месцах той памяці мала чаго варта голая прапаганда. Далучайцеся да прац.
Як меньшае — запытайцеся чым дапамагчы можна на Плябанях у Аляксея Друпава…
dzivactva@gmail.com
Але ні тым сёння зацікавілі яны нас, а месцам пахавання паўстанцаў Каліноўскага, што былі забітыя ў суседняй вёсцы 21га сакавіка. а пахаваныя 24га, праз тры дні, мясцовым святаром. У 80-90х пан Міхась Чарняўскі месца гэтае ратаваў. Па-першае запісаў як «перапахаванне зямлі з брацкай магілы» — і магілу не знішчылі радзянскія ўлады. Па-другое — схаваў у зямлі аўтэнтычны помнік-куб, што стаяў там раней (за вялікім камянём што стаіць там зараз). І помнік не быў разбураны, як шматлікія помнікі Каліноўцам што руйнавалі радзянскія каты.
Але ў 2009м могілкі былі ў самотным стане. І дзякуючы валантэрам з якімі і я меў прыемнасць перыядычна выбірацца, да сённяшняга дня яны апісаныя, разчышчаныя, закансэрваваныя і даволе прыстойна выглядаюць.
Асноўную працу, на выключнай самаматывацыі робіць там Друпаў Аляксей, студэнт гістфака, які збірае па выходных экспедыцыі на Плябань з нагоды прац на могілках. Дзякуй яму за гэта.
І ў гэты раз ён сабраў нас каб ушанаваць памяць Каліноўцаў, падрыхтаваць магілу паўстанцаў да візіта іншых гасцей ды прачытаў там лекцыю па гісторыі мейсца.
Звычайнае ўшанаванне. Прыйшлі Вілейскія хлопцы з лакальнай арганізацыі, раздалі каляндарыкі ды адмысловы часопіс што выдалі да гэтай даты. Прыехалі музыкі неабыякавыя да мерапрыемства, зайграўшы потым канцэрт у мясцовым музэі (на які я не пайшоў, бо з'яўляюся персонай нон-грат у Кастрамінавай, арганізатаршы імпрэзы).
Але іншае хацеў бы адзначыць.
Што б пабачылі тыя 30 чалавек што прыехалі ўшанаваць паўстанцаў ды пасядзець на канцэрце каб не дзеўбанутыя валантэры што гатовыя лазіць па сумётах?
Пабачылі б яны камень што тарчыць пасярод снежнага поля. Той камень з драўляным крыжом за ім, што можаце бачыць на здымках.
Мы ж ачысцілі помнік, утрамбавалі пляц вакол помніка для таго каб маглі прыйсці людзі, разчысліці пляц для кветак… Аздабілі месца па-святочнаму.
Што хачу сказаць адзначыўшы гэты момант? — Добра што ёсць людзі гатовыя памятаць, захоўваць успаміны пра істотнае і папулярызаваць гэта, але без працы на месцах той памяці мала чаго варта голая прапаганда. Далучайцеся да прац.
Як меньшае — запытайцеся чым дапамагчы можна на Плябанях у Аляксея Друпава…
dzivactva@gmail.com
46 каментароў