Вёска Мосар

Упершыню ў дакументах вёска Мосар згадваецца ў 1514 годзе. За час свайго існавання вёска змяніла шмат гаспадароў, але найбольшы след у гісторыі вёскі пакінуў графскі род Бжэстоўскіх. Менавіта яны ў канцы 18 стагоддзя пабудавалі тут шыкоўны палац і касцёл. На жаль, палац, у якім гасцявалі нават каралі Рэчы Паспалітай, быў знішчаны падчас грамадзянскай вайны. Аднак касцёл святой Ганны захаваўся да нашых дзён, і з'яўляецца дзеючым храмам, куды прыязджаюць вернікі з усіх куткоў Беларусі і іншых краін, каб пакланіцца галоўнай святыні касцёла — мошчам святога Юстыніяна, ці проста паглядзець на навакольную прыгажосць і адпачыць душой. І нягледзячы на тое, што ў савецкі перыяд касцёл знаходзіўся ў запусценні, а тэрыторыя вакол храма нагадвала балота, ён заставаўся адкрытым для вернікаў.

З 1989 года без сумненняў пачынаецца новая эра ў жыцці вёскі Мосар: сюды прыязджае ксёндз Юозас Булька, і распачынаецца працэс стварэння той прыгажосці, што з часам атрымала назву “культурна-дэндралагічнага комплекса”, які ўключае ў сябе вялікую колькасць экзатычных кветак, дрэваў і хмызнякоў розных відаў, скульптурныя кампазіцыі рэлігійнага напрамка, штучныя вадаёмы і нават невялікі заапарк! І над усёй гэтай прыгажосцю узвышаецца самы высокі ў Беларусі каталіцкі крыж, што нібыта сімвалізуе прысутнасць Бога ў гэтым месцы.

Акрамя гэтага, Юозас Булька з'яўляўся актыўным змагаром за здаровы лад жыцця і сваімі словамі і асабістым прыкладам дабіўся таго, што сёння Мосарская парафія з'яўляецца «зонай цвярозасці». Зараз на вуліцах Мосара рэдка ўбачыш п'янага чалавека. Таксама непадалёк ад званіцы быў створаны адзіны ў Беларусі антыалкагольны музей, а таксама разбіта алея цвярозасці.

vk.com/architekture